Teveel van hetzelfde

Ibiza: het eiland van seks en drugs. En van drank. Veel drank.
Het kind van Ibiza uit de titel, Marianne, is ook grootverbruiker van drank. In alle soorten, met een voorkeur voor wodka. Ze is op zichzelf aangewezen: haar vader zit in Londen in de gevangenis, zijn drugs dealende vriendjes houden een oogje op haar, want haar moeder woont op een naburig eiland en geeft daar zweverige cursussen. Moeder is het hippiedom nog steeds niet ontgroeit. Ze wil geen mam maar Madresh genoemd worden.
Alles ademt eenzaamheid. Marianne ontmoet een lid van de Guardia Civil: in de ogen van de vrienden van haar vader de vijand. Zij vindt hem aantrekkelijk en fantaseert over hem. Ze wordt door niemand meer vertrouwd en haar eenzaamheid wordt alleen maar groter.

Dit boek las vlot, de zinnen liepen goed, de taal was prettig en eenvoudig. Maar het was wel heel veel van hetzelfde. Toch wilde ik wel weten hoe het zou eindigen. Maar echt spijt dat het uit was: nou nee.
Het was bijna om depressief van te worden.