Wat leest dit lekker weg!

Het boek van Lieke Hester geeft een beeld van een vrouwelijke politieagent van opleiding tot hoofdagent de ups en downs die je tijdens, met en door je werk ervaart.

Het is een open, eerlijk en meelevend boek die je door de verschillende verhalen meeneemt in het dagelijkse leven van een surveillant tot hoofdagent. Je leest dat je in dit beroep veel mee kunt maken van hele hartverwarmende zaken tot aan heel trieste zaken.

 

Altijd worden dit soort verhalen door mannen geschreven dat het nu door een vrouw wordt geschreven vind ik helemaal geweldig! Het brengt je meer inzicht en je krijgt hier door ook meer respect voor mensen in functie.

 

Er zijn verschillende verhalen die je aangrijpen. De nuchtere maar gevoelsmatige manier van opschrijven maakt het dat je de verhalen lekker wil doorlezen. Er staan ook verhalen in die je laten lachen en door het platte Amsterdamse accent kom je een bepaalde sfeer.

 

Naast de luchtige verhalen staan er ook verhalen waar je echt stil van wordt en als lezer wordt je even aan het denken gezet. De onderwerpen die de revue passeren lopen uiteen van helpen op een cellencomplex op het hoofdbureau tot aan slecht nieuws gesprekken. Het verhaal dat me aan het denken heeft gezet is het verhaal over geweld TEGEN de politie. In dit verhaal wordt je meegenomen in de ogen van de politie en hoe zwaar dit wel niet voor hun kan zijn. Niet alleen de daad zelf maar alles wat daarbij komt kijken. Schrikbarend hoe het soms werkt in Nederland en hoe mensen niet na kunnen denken over de gevolgen.

 

Ook worden er specifieke content besproken die je nooit vanaf een buitenkant ziet. Denk hierbij aan Huiselijk geweld en mentale gezondheid. Het mooie in dit boek is hoe deze met uiterste zorg worden beschreven en hoe zwaar dit soort onderwerpen ook zijn ze worden met humor afgesloten.

 

Door de opbouw en de manier waarop het boek is geschreven leest het lekker weg en wil je graag weten wat je mee kunt maken in het volgende verhaal. Ik heb erg genoten om het boek te mogen lezen. Nogmaals ik vind het super dat het door een vrouwelijke Hoofdagent is geschreven. Lieke maakt het verhaal persoonlijk door haar grenzen in het boek te vermelden, haar humor maar ook haar leerpunten. Het platte Amsterdams uitspraken maakt het voor een Brabander net even leuker!

 

Het is een open verslag met soms een kritische noot maar altijd ruimte en respect naar iedereen of je nu een collega, een dakloze en thuisloze of een arrestant bent. Het kan nooit normaal!