Beste boek van Arjen Lubach

In 2013 won Arjen Lubach de crimezone debuutprijs na het uitbrengen van zijn thriller ‘IV’. Dit is niet zijn enige winnende boek, eerder heeft hij namelijk met ‘Magnus’ de Dioraphte Publieksprijs gewonnen. Toen ik dus een boek uit moest kiezen voor school en rond ging zoeken, was het geen verrassing, toen de vriendelijke vrouw die altijd in het schoolbibliotheek zit dit boek aanrade. Omdat ik Arjen Lubach ook al kende van zijn televisie serie, ‘De Avond Show’ en ik dat iedere maandag, dinsdag, woensdag en donderdag met mijn moeder en broertje keek, dus leek het mij een best wel leuk boek die ook goed bij mij past.


Wanneer de hoofdpersoon, Elsa Ruys, op haar vakantiehuisje van de “politie” hoort dat er iets ergs is gebeurd, neemt ze zo snel mogelijk het eerste vliegtuig terug naar Nederland. Joost, haar vriend, en Lars, haar zoontje, laat ze achter in het vakantiehuisje in Zuid-Frankrijk. Terug in Amsterdam ontdekt zij dat haar vader, Marcus Ruys, is begonnen aan een nieuw onderzoek over iets bijzonder in de teksten van Cicero. Hij was op het punt een groot staatsgeheim te ontrafelen, waarvan het uitlekken onvoorstelbare gevolgen zou hebben. Dan besluit ze door te gaan waar haar vader gebleven is. Met hulp van Robin, een studente met een bijbaan in de archieven van de universiteit, en Maarten van Eck, de beroemde televisieprofessor, probeert ze een antwoord te vinden op een aantal belangrijke vragen, zoals wie heeft Marcus Ruys vermoordt en waarom hebben ze Elsa ervoor geramd?

Tijdens het lezen vielen een aantal dingen mij op. Ik vind de schrijfstijl makkelijk te lezen omdat het bestaat uit makkelijke woorden, die ik al wist, niet oude woorden waar niemand van weet wat er mee bedoeld wordt. Bijvoorbeeld in de zin, ‘Hij vraagt niets, hij zegt niets, hij rijdt niet te snel, niet te langzaam en kijkt alleen in zijn achteruitkijkspiegel wanneer het strikt noodzakelijk is’. Ook ben ik van mening dat in deze zin een goed tempo zit. Het boek bevat goed begrijpbare zinnen waardoor de opbouw niet ingewikkeld is. Ik vind het ook speciaal dat het verhaal heel gedetailleerd beschreven is zodat je, je heel goed bij de personages kan in leven. Wat ik verder nog prettig vind aan het verhaal is dat het in meerdere perspectieven is geschreven waardoor je verschillende kanten van het verhaal mee krijgt. Daardoor kan je beter oordelen over wie wat doet en dus bouwt het boek veel suspensie op.

Ik ben van mening dat de hoofdpersonen normaal en redelijk nadenken als zij in lastige situaties zitten, waardoor je beter met ze kunt mee leven. Bijvoorbeeld toen Elsa erachter kwam dat de politie, die gevraagd hadden om naar Nederland te komen, niet echte politieagenten waren. Maar, ik vind ook een aantal dingen wat minder, bijvoorbeeld dat er in het begin te snel te veel informatie over het verhaal wordt gegeven. Namelijk in de tweede alinea wordt Marcus Ruys al vermoord is. Wel brengt dit het verhaal op gang kwam.

Ik raad het boek zeker aan maar niet aan iedereen, alleen aan mensen die van mysterie houden. Ook voor scholieren die een boek moeten lezen raad ik dit boek zeker weten aan. Ik raad het wel af voor basisscholieren want het is wel echt een diepgaand boek dus niet geschikt voor iedereen onder de 13 jaar. Over het algemeen geef ik dit boek een 7,4.