Leesplezier

Met het boek giftige tongen nam ik voor het eerst deel aan een leesclub van Hebban en dat werd een positieve ervaring.
Het was een impulsieve beslissing ook al waren mijn verwachtingen niet erg hoog gespannen. Ik ben niet echte een Ferrante fan en mijn verwachting was dat het daar wel op zou gaan lijken.
Niets is minder waar.
Het boek schets het leven in een klein Italiaans boerendorp, net na de tweede wereld oorlog.
Het wordt zeer beeldend en levendig verteld waardoor er een mooi, voor mij, nieuw beeld van Italië ontstaat.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Teresa.
Door dit uitgangspunt gaat het boek soms net niet de diepte in waar het wel had gekund. dat is een gemiste kans.
Angelina is de tweelingzus die centraal staat in de vertelling van Teresa maar je beleeft ook de emoties , de pijn en het harde leven van de rest van het gezin. Alleen Teresa blijft , logisch maar wel jammer, onderbelicht.

De leesclub heeft mij geleerd kritisch naar bepaalde aspecten te kijken maar ondanks deze kritische blik heb ik boven verwachting genoten van dit boek.
De beeldende en vlotte schrijfstijl maakte dat ik geboeid kon blijven lezen tot de laatste bladzijde.