Geheimen in de outback

Na jarenlang werkzaam te zijn geweest als journalist, bracht Chris Hammer in 2010 zijn eerste boek uit: The River. Dit non-fictie boek werd door het publiek goed ontvangen en opgevolgd door The Coast. Daarna sloeg de auteur een andere weg in en bracht in 2019 zijn eerste roman uit: Scrublands. 

Een jaar geleden werd het stadje Riversend in Australië woest uit haar rust opgewekt door een heftige gebeurtenis. Priester Byron Swift schoot uit het niets op het kerkterrein vijf mensen dood, waarna hij zelf een kogel van een politieagent kreeg en ook stierf. Journalist Martin Scarsden wordt naar het stadje gestuurd om verslag uit te brengen hoe het de bewoners is vergaan en hoe zij zijn omgegaan met hun verliezen. Zodra hij voet zet in Riversend, merkt hij op dat de verhalen uit eerste hand nauwelijks overeen komen met de verhalen die de media naar buiten bracht. Wat is er een jaar geleden toch echt gebeurd?  

Het verhaal speelt zich in slechts twee weken af, maar door de gedetailleerde schrijfstijl lijkt dit een stuk langer. Gaandeweg wordt ons een beetje meer informatie toevertrouwd. Het verhaal is gelaagd en complex en weet door de mooie opbouw fascinerend te blijven. Australische boeken zijn vaak herkenbaar aan de manier waarop de auteurs hun land erin beschrijven en Chris Hammer stelt daarin niet teleur. De vele zonuren per dag hebben invloed op de natuur van het land en de droogte is een goed voorbeeld van een voortvloeisel dat verbloemd een belangrijke rol in de roman heeft. Krijgen we dan een belerend boek te lezen dat een opsomming geeft van natuurverschijnselen? Nee, absoluut niet! De auteur weet informatieve materie namelijk zonder moeite in zijn verhaal te verwerken en creëert hiermee een rijk verhaal dat boordevol informatie zit maar tegelijkertijd nergens haar focust verliest. Ga zitten en laat je meenemen in een reis vol openbaringen!  

'What a town: either screwing each other or shooting each other. No wonder the population is in freefall.'  

Scrublands is mysterieus en eigenlijk weet je tot het eind niet waar je aan toe bent. Elke onthulling leidt tot nieuwe vragen en ontwikkelingen en dit zal de speurneus in menig lezer ontwaken. Het verloop van het verhaal nodigt uit om mee te denken en zelf de geheimen te ontrafelen voordat je aan het eind van het boek bent. Maar zal het je lukken om de conclusie op voorhand te voorspellen?   

Het is duidelijk dat de werkervaring van de auteur heeft bijgedragen aan het personage Martin. Hij weet wat hij wil en verliest zijn doel niet uit het oog. Er groeit genegenheid voor de personen die hij ontmoet en hij worstelt met zichzelf omdat hij hun verhalen openbaar moet maken. De gedachten en gevoelens van Martin zijn realistisch en hierdoor komt het personage tot leven. Zijn nieuwsgierigheid en standvastigheid brengen stap voor stap steeds meer geheimen naar de oppervlakte. Maar niet alleen Martin is een leuk personage. De personen die de journalist ontmoet zijn interessant en je bent nieuwsgierig welk verhaal zij in hun rugzak dragen. Doordat we met regelmaat flashbacks over het verleden van de karakters te lezen krijgen, wordt deze nieuwsgierigheid gevoed. Ook wordt Martins innerlijke strijd nog beter begrepen: hij wil zijn verhaal naar buiten brengen, maar zonder zijn contacten tegen de schenen schoppen.   

Scrublands is een waardig en actueel verhaal dat de lezers tot de laatste pagina vast zal houden. Het is niet bloedstollend spannend en het risico op hartritmestoornissen is hierdoor klein. Maar doordat de geheimen zich langzaam ontluiken, wordt er aanzet gegeven om zelf je hersens te kraken. En is dat geen perfecte manier om jezelf in een verhaal te verliezen? Scrublands is een aanrader voor liefhebbers van Jane Harper.