Voor Japankenners

Een boek dat me met weemoed aan Japan deed terugdenken. De inwoners van een miljoenenstad. Soms wat vergezocht, maar altijd boeiend. Met veel vaart geschreven en veel overlatend aan je eigen verbeelding. De observaties van de schrijver zijn raak, maar de emoties komen niet altijd goed uit zijn pen. De verhalen raakten mij niet in mijn hart, zoals ik hoopte en verwachtte. Dat zal aan de bijzondere schrijfstijl van Nick Bradley liggen. Hij noemt zoveel details en weet zoveel van Japan, dat ik me daarin verloor. Als Japanfan herkende ik zó veel! Voor niet-Japankenners lijkt me dit een moeilijk boek. De schrijver weet mij gigantisch te vermaken. De verhalen zijn divers. Het maakt niet uit of je de samenhang ziet of niet. De verhalen zijn los ook mooi. Het Tokio dat hij in helikopterview aan de lezer voorschotelt bruist en roept vragen op. Het geheel is een grote vertelling die ik met veel plezier tot me nam. Veel beter dan een 'verhalenboek'. Dus de samenhang doet wel degelijk iets. Ik gniffelde erg bij alle 'vooruitwijzingen' naar de Tokio Olympische Spelen 2020. Die zijn er namelijk toen niet gekomen. Een jaar later wel, maar toen was het boek er al.