Alle Vemde-ingrediënten aanwezig in onderhoudende thriller

Herman Vemde staat bekend om zijn goede actiescènes, mooie thema's en vlotte schrijfstijl. Met zijn debuut in 2001 won Vemde de Schaduwprijs. Er volgden meer verhalen met altijd een maatschappelijk thema. Ook in Bloedspoor  zijn alle bovenstaande ingrediënten verwerkt. Het resultaat is een onderhoudende thriller, maar het stijgt niet boven het gemiddelde uit.

Paul Damen is onderweg naar een afspraak bij Defensie als hij voor zijn ogen op het treinstation een vrouw beroofd ziet worden van haar tas. Hij weet te voorkomen dat de vrouw haar tas verliest en van het perron valt. Echter laat Paul het niet bij het tegenhouden van de tasjesdief. Hij krijgt een waas voor zijn ogen en slaat de man bewusteloos. De tasjesdief belandt in het ziekenhuis en Paul wordt verdacht van ernstige mishandeling door zijn buitensporige geweld.
In de dagen na het incident blijft Paul zich afvragen hoe hij zo los kon gaan. Hij is namelijk normaal gesproken een beheerste, nette en rustige man. Dan bedenkt hij zich dat hij sinds kort een bepaald medicijn slikt tegen zijn nachtmerries. Kan het zijn dat dit medicijn zijn agressie heeft veroorzaakt? Hij vraagt het zijn huisarts die op zijn beurt het betreffende farmaceutische bedrijf raadpleegt. Die weten meer dan ze loslaten, houden de details het liefst voor zich, maar zullen ze Paul echt laten veroordelen?

Bloedspoor  is niet zomaar een thriller, maar een maatschappelijke thriller. Het verhaal belicht de hebzucht van een commercieel farmaceutisch bedrijf ten koste van het welzijn van patiënten. Zoals Vemde in het nawoord laat zien is het verhaal fictie, maar wel gebaseerd op waargebeurde cases. Dat zet de lezer aan het denken en kan een maatschappelijke discussie losmaken. Bovendien geeft het een interessante kijk in de farmaceutische industrie en de relatie met huisartsen en andere zorginstellingen. Gelukkig heeft Vemde het verhaal hier en daar wat aangekleed met vooral aan het eind enkele spannende actiescènes. Het begin is nog vrij droog en duidelijk nodig om de plot te schetsen, maar verveelt niet. Hoewel niet bloedstollend, is Bloedspoor zeker geloofwaardig en onderhoudend.

Waar nog wat te halen valt voor Vemde is de uitwerking van de personages. Paul, de hoofdpersoon, wordt vrij uitgebreid geschetst als persoon met al zijn karaktertrekken. Zijn leven staat op het punt verwoest te worden en de vele dilemma's waar Paul mee dealt worden alle aangestipt. Maar van de andere personages weet de lezer weinig. Ook de interactie en de relatie met andere personen blijft behoorlijk aan de oppervlakte. Qua schrijfstijl maakt Vemde veel goed. Ondanks enkele interpunctiefouten leest het boek vlot met vrij korte hoofdstukken en geen ellenlange beschrijvingen of dialogen.

Het verloop van de plot is vrij voorspelbaar, al heeft Vemde aan het eind een paar verrassende wendingen voor de lezer in petto. Kortom, interessant en boeiend boek om mee te nemen in de reistas deze zomer, maar niet meer dan dat.