Meeslepend epos over strijd tussen Romeinen en Germanen

De verpletterende nederlaag van de Romeinen, in het jaar negen na Christus, schreeuwt om revanche. Door omstandigheden moet centurio Tullus ruim vijf jaar wachten voordat hij revanche kan nemen op de Cherusk Arminius, de Germaan die met sublieme krijgslist een veel sterkere vijand in de pand hakte.

Ben Kane (1970) mixt in Jacht op de Adelaars waarheid en fictie tot een meeslepend verhaal, waarin de spanning van de bladzijden afspat. Een verwacht vervolg op Krijgsbanier van de Adelaars, waarmee de meester van de historische fictie miljoenen lezers aan zich verplichtte. Geen stof voor tere zieltjes. Kane zet het neer zoals het in zijn beleving geweest moet zijn, met inbegrip van een explosie aan wreedheid en het gebruik van schuttingtaal die je als leek wellicht niet zou verwachten. Als Romeinen en Germanen elkaar te lijf gaan dan slaat alle menselijkheid een zijpad in, blijft geen lichaamsdeel gespaard. Het huuuummmmmmm, de barritus als strijdkreet van de Germanen, maakt bij de Romeinen weerzinwekkende wreedheid los, maar denk nou niet dat de jongens-van-het-Teutoburgerwoud er anders in staan.

De vijandigheid in eigen gelederen is wellicht nog stuitender. De aanvoerders hebben de grootste moeite om hun gezag te handhaven. De ene Germaanse stam is de ander niet: daar waar de vader trouw is aan het Romeins gezag, is er voor de zoon geen grotere gesel denkbaar. Aan beide zijden staan ze elkaar naar het leven met als toppunt de ontvoering door de vader van zijn eigen dochter om zijn schoonzoon daarmee in onpeilbaar verdriet te storten. Ze gaan over tot nietsontziende maatregelen, waarbij een kopje kleiner maken een eufemisme is.

Een aaneenschakeling van dramatiek, meesterlijk verwoord door een rasverteller die de verhaallijn opsiert met treffende details.  Over gebruiken en gewoontes, list en bedrog. Een boek dat je niet op het nachtkastje kunt leggen voordat de ontknoping het brein bereikt met als toegift wellicht een slapeloze nacht. Een botsing tussen twee culturen waar de stukken van afvliegen. En als je na een hoofdstuk denkt de rest wel te kunnen raden, zaait het vervolg nieuwe twijfel.  

Het Glossarium, de verklarende woordenlijst achterin het boek, helpt de lezer om zich meester te maken van Romeinse woorden. Kane geeft aan hoe hij zijn fantasie met de feiten liet spelen, verschaft inzicht in heersende denktrant. De hoofse benadering van de vrouw en de kameraadschap onderling vormen het scherpst mogelijke contrast met het wederzijdse meedogenloze beulswerk.

Vindt Arminius ooit zijn zwangere Thusnelda terug? Vliegen echt alle Adelaars terug in het nest? Ja wacht even, je geeft natuurlijk als auteur niet alle troeven uit handen voordat de trilogie het eindstation heeft bereikt. Als je alle spanning hebt verwerkt, blijven die onbeantwoorde vragen hangen. Waarin resulteert de oerdrift van spijkerharde mannen?