Humor, bijzonder taalgevoel en een vreselijk verhaal

Dat de tweede druk van Lieveling van Kim van Kooten als recensie-exemplaar werd toegezonden, zegt natuurlijk al veel over het boek. De roman verscheen amper een maand geleden en was bijna direct aan een tweede druk toe. Ligt dat aan de naamsbekendheid van de auteur, aan de dramatiek van een waargebeurd verhaal met daarbij een afbeelding van een succesvolle survivor, of aan de aard van het boek? Het antwoord is even simpel als complex: het is de combinatie van al hierboven beschreven eigenschappen in combinatie met het bijzondere taalgevoel van de auteur.

Door te kiezen voor een daadwerkelijk beleefd verhaal, ontneem je recensent en lezer alle wind uit de zeilen iets van de inhoud te vinden. Het mag en kan niet dwepend zijn, want echt gebeurd. Je kunt de karakters niet overdreven gepolariseerd vinden, want alles is gebaseerd op een echt gebeurde situatie. Plotwijzigingen hadden niet op een beter moment kunnen plaatsvinden, want echt gebeurd.

Dan is er alleen nog iets te vinden van de vorm waarin het verhaal gegoten is. Van Kooten beheerst vooral de kunst van het weglaten. De passages waarin zonder al te veel woorden veel wordt gesuggereerd, getuigen van spanning en wrangheid, zo erg dat je je als lezer haast geneert verder te lezen. Wat je niet leest is vele malen erger.

Van Kooten wordt geroemd om haar fijnzinnige humor en scherpte en dat zou volgens andere recensies betekenen dat ze een loodzwaar verhaal lichtvoetig vertelt. Het tegenovergestelde is waar. De humor in dit tragische verhaal omlijst de verschrikkingen des te meer en indexeert op de ernst. De humor laat de ernst van de gebeurtenissen niet alleen zien, maar is scherp en wrang genoeg zodat de lezer het lijkt te ervaren.

Lieveling is een vlot geschreven verhaal met een verschrikkelijk thema. Een thema waar de ogen liever voor gesloten zouden blijven, maar deze roman laat zien waarom het belangrijk is dat niet te doen. Het is een indringend portret van een moedig meisje dat ondanks incest, intellectuele armoede en grote eenzaamheid zich een weg baant door het leven. Gelukkig prijkt er op de achterflap naast de auteur een mooi verzorgde en succesvolle vrouw. Pauline Barendregt. Een vrouw die, zo het lijkt, met succes boven haar verhaal is uitgestegen. Dit boek is voor haar en voor alle mensen met een zelfde achtergrond een waar manifest en dat wordt het vooral als het door iedereen gelezen wordt.