Vervlogen herinneringen

De stomme film Londen na middernacht werd in 1927 uitgebracht door MGM Film Studios en was een regelrechte hit bij het bioscooppubliek. De hoofdrol was weggelegd voor de bijzondere figuur Lon Chaney, die zich moeiteloos iedere rol wist aan te meten. Het bioscooppubliek zag ten slotte niets liever dan vampieren en gillende vrouwen in penibele situaties. Het noodlot sloeg toe in 1967, toen de laatste kopie volledig in vlammen opging bij een verwoestende brand. Volgens het geruchtencircuit binnen de filmwereld was het zeker: ergens ter wereld zou er nog één kopie van deze bijzondere film moeten zijn. Deze kopie zou echter in het bezit zijn van een schatrijke verzamelaar. Al gauw verscheen de stomme film op lijsten met titels als de meeste gezochte films aller tijden.

Forrest J. Ackerman volgt dit geruchtencircuit rondom Londen na middernacht al jaren. Eerst woonachtig in zijn Ackermanmansion gevuld met artefacten en bizarre voorwerpen uit films die zijn leven getekend hebben, is er maar één voorwerp dat hij echt graag wil hebben. Hij besluit ex-FBI agent Scott McKenzie in te huren voor de opdracht van zijn leven: het opsporen van de laatste kopie van deze stomme film. Het blijkt een opdracht te zijn waar tijdsdruk op staat, want Ackerman lijdt aan Alzheimer en worstelt nu al met notities om zich dingen te kunnen herinneren. McKenzie neemt de opdracht aan, maar kan zich moeilijk voorstellen hoe uitgerekend híj voor de ontknoping in deze zoektocht kan zorgen. McKenzie begint zijn zoektocht met de eerste aanwijzingen, maar komt er snel achter dat hij niet de enige is die op jacht is naar de laatste kopie van Londen na middernacht.

Augusto Cruz García Mora (1953) werd geboren in het Mexicaanse Tampico, dat één van de belangrijkste plaatsen in zijn debuutroman Londen na middernacht vormt. Hij volgde de opleiding cinematografie aan UCLA en in Mexico. Daarnaast werkte hij onder andere als filmrecensent. In het dankwoord van zijn debuutroman wordt duidelijk dat hij vele jaren research deed voor zijn eerste literaire werk.

De verhaallijn is stabiel en evolueert zich in het eerste deel van het boek alleen rondom de actuele gebeurtenissen van ex-FBI agent McKenzie. Cruz kiest ervoor om later te wisselen met het verleden, waarbij hij een bijzonder inkijkje geeft in de laatste levensuren van de directeur van de FBI, J. Edgar Hoover. De kille hoofdman van de FBI heeft een bijzondere band met zijn rechterhand McKenzie, waarbij hij hem toelaat in zijn persoonlijke leven. Daarnaast kiest Augusto Cruz ervoor om werkelijk bestaande filmacteurs en –actrices op te voeren als personages in zijn roman, waardoor het verhaal een authentiek tintje krijgt.

Augusto Cruz bewandelt de weg van het magisch realisme, doordat hij normale en alledaagse gebeurtenissen met een overdreven oog voor detail beschrijft. Niet gek als je bedenkt dat de auteur zelf een verwoed filmliefhebber is, waardoor hij zijn eigen literaire werk transformeert in een visueel spektakel dat zich afspeelt in het hoofd van de lezer. Zo weet hij de eerste stappen van agent McKenzie in het plaatsje Tampico verbluffend te beschrijven:

'Aan één kant van het douanekantoor stonden arbeiders, metselaars en kantoorbedienden te wachten tot het stalletje open zou gaan. Twee bedienden hingen doorzichtige plastic zakken gevuld met water aan de dakranden van de stal, de Mexicaanse manier om vliegen te verdrijven. De eigenaar pakte een fles alcohol en goot wat uit op straat, door eerst een lijn te trekken en vervolgens nog eentje er dwars overheen, in de vorm van een kruis. Hij streek een lucifer aan en liet hem vallen. Een kruis van vuur laaide op. De arbeiders sloegen een kruis en toen het vuur was gedoofd, kon hun werkdag beginnen.'

Voor de liefhebbers van bizarre misdaadromans is het debuut van Augusto Cruz een absolute must-read. De uitgebreide kennis van griezelfilms wordt verwerkt in fantasievolle scènes, waarbij de schrijver een andere wereld creëert voor de lezer. Een wereld waarbij fantasie en realiteit af en toe door elkaar lijken te lopen.