In mei leggen alle vogels een ei

In april draagt vooral de paashaas zijn eitjes bij

Behalve de Loepjes, die vreemde vogels, tot niemands verdriet,

Die leggen die eieren niet

Zij leggen paasparels, zoals je hieronder ziet.

Op het produceren van die parels doen zij hun best

Daarbij vormen zij tezamen een vogelorkest

Zij voegen samen een prachtig geluid

En zwaaien met hun vleugels een van ons uit

Dat is alles wat hen nog rest 

Want een van de vogels verlaat ons nest

Dichten was nooit mijn (Gigi) sterkste kant, tenzij het op sinterklaasgedichten aankwam. Voor een keer dacht ik dit ook met Pasen uit de kast te kunnen halen. Nu is Pasen alweer een maand geleden maar toch gaan deze parels over de maanden april en mei. Een 'writer's block' bij mij zorgde voor deze gigantische vertraging maar de parels worden er niet minder mooi van.

Banner: Anne Oerlemans 
Redactie: Gigi

Eén ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een paasei, dus Evy gaat voor een trilogei

De parel voor de komende maanden is iets wat me eigenlijk altijd bezighoudt. Ik ga vaak aan het einde van een maand kijken, welke boeken ik wil lezen de komende maand. Aangezien ik dit jaar ook een paar 'projecten' wil doen, blijft er voor spontaan lezen weinig ruimte over, af en toe. Eén van mijn projecten, De Tandeloze Tijd, is in ieder geval goed van start gegaan en loopt ook in april en mei door. 
April brengt natúúrlijk zoveel mogelijk shortlisters voor de Libris Literatuur Prijs met zich mee, maar daarin zal ik niet erg origineel zijn. 
Dus... dan ga ik maar naar mei toe, en dat is direct ook een oproep aan al onze volgers! Na de overdonderende, overweldigende, heel interessante Cromwell-trilogie-leesclub (die ons tot Cromwelloten heeft gebombardeerd), wil ik heel graag dit jaar daar een vervolg aan geven. Dat is ook al gezegd tijdens de leesclubs, maar ik wil het heel graag doorzetten. Ik moet nog de goede vorm zoeken, maar het plan is om vanaf ongeveer half mei een andere trilogie van Hilary Mantel te lezen en te bespreken. Een veiliger oord-trilogie, bestaande uit Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, speelt zich af in de periode van de Franse Revolutie. Ik ben in ieder geval erg benieuwd of we er net zoveel lol aan gaan beleven als vorig jaar met Wolf Hall. En of we onszelf dan als Robespierranen, Dantonezen of Desmoulin(s)oten gaan omvormen.... Roept u maar wat u er van vindt!

Jan is grondig: hij gaat even terug naar kerst en bekijkt zijn parel van twee kanten...

Ik kijk in het bijzonder uit naar De dubbele waarheid, de tweede roman van Roelof Smit. Ik las en recenseerde zijn debuutroman Kerst in Essen en was onder de indruk. De kersverse geliefde van Mark overlijdt plotseling. Hij kan er niet mee omgaan en vlucht in de drank en de gaysauna’s. Totdat hij Omar ontmoet, een Syrische vluchteling en danser. Hij wil zijn nieuwe liefde niet loslaten, beschermen. Kunnen zij een nieuw leven opbouwen? In De dubbele waarheid heeft Roelof iets bijzonders bedacht. Wederom speelt een relatie een rol. De succesvolle Ruben en de onzekere Milan brengen een nacht met elkaar door, maar beleven die allebei anders. Jaren later gaat Milan de confrontatie met Ruben aan. Het blijkt dat de wereld niet zo zwart-wit is, dat een waarheid ook twee kanten heeft. Het boek heeft letterlijk twee kanten, dat van Ruben en dat van Milan. De lezer kan zelf kiezen aan welke kant hij/zij begint, welk perspectief hij/zij kiest. Of toch? Ik kijk uit naar mijn zoektocht in deze roman. 
Jan schreef een mooie recensie over Kerst in Essen.

Tea zoekt het in de 'paassfeer' met de Paasopstand

Mijn parel waarnaar ik uitkijk is bijna een ‘guilty pleasure’ boek. Mijn verzameling Iris Murdoch boeken is behoorlijk groot. Een paar jaar geleden ontdekte ik deze schrijfster en schreef er nog een informatief stuk over. Ik begon een collectie aan te leggen van haar boeken, van de vertaalde romans heb nu wel alles denk ik. Tussen alles hebben en alles lezen zit nog wel wat verschil. Van de 24 vertaalde romans las ik er 12, de rest probeer ik op volgorde te lezen. Deze keer is Rood en groen aan de beurt, het speelt zich af in Ierland aan de vooravond van de historische, tragische Paasopstand in Dublin. Het verheugen zit hem vooral in het ontdekken van motieven die haar boeken zo sprankelend maken: het water, de steentjes, de ‘paren’, het stad-platteland verschil, de tovenaar, de rommelige interieurs etc. Ik heb dit boek trouwens dubbel, hij zat in een bundel met drie andere titels, maar met een minimale bladspiegel en een groot gewicht zou het leesplezier niet optimaal zijn, dus kocht ik een ander exemplaar. Wel tweedehands, want Murdoch is een beetje een vergeten schrijfster vrees ik, er wordt bijna niets meer herdrukt van haar, hoewel er een sprankje hoop gloort, onlangs verscheen ‘De klok’ opnieuw. Zou dit het begin zijn van meer? 

Ine deed zichzelf een parel cadeau als stimulans om een eerste deel te lezen (dat bij mij ook nog in de kast staat)

Hoe Proust je leven kan veranderen: jaren geleden al las ik dit boekje van Alain de Botton, jaren ben ik me dus al aan het voorbereiden, want ik kreeg er zo'n zin in... En toen een paar jaar geleden de nieuwe vertalingen uitkwamen van Marcel Prousts meesterwerk, kocht ik meteen deel 1: De kant van Swann. Het staat nog steeds ongelezen in mijn kast. Maar! Onlangs gaf ik mezelf een duwtje in de rug, het zetje dat ik nog nodig had. Met mijn volle klantenkaart van Corman in Oostende kocht ik deel 2. Nu is toch alles klaar om zonder vrees aan het eerste boek te beginnen!? Nu kan er niets meer misgaan, want angst dat ik niet voort kan lezen als het eerste uit is, moet ik ook niet meer hebben! Proust, here I come! 

Tenzij (nu ja, durf ik het te zeggen?) tenzij natuurlijk... ik eerst mijn parel van eind vorig jaar uitlees, want die Ontdekking van de hemel werd door vele andere heel heel heel erg dringende boeken steeds weer uitgesteld... (bloosbloos)

Nathalie plaatst voor het laatst...
... omdat zij ons team verlaten gaat 

Als laatste bijdrage aan deze spot - echt waar, en met heel veel spijt in mijn hartje - wil ik hier graag nog even kenbaar maken naar welk boek ik uitkijk voor de volgende 2 maanden. Hoewel ik maar liefst drie Duitse titels uit de bib op mijn boekenmenu heb staan voor de komende maanden en ook enkele boeken die ik mag recenseren (jeuj!), kies ik toch om hier een prijswinnend boek in de kijker te zetten van een Schot die in de New Yorkse modewereld is gaan werken. Ik heb op het Passa Portafestival vanuit Brussel namelijk naar het interview met Douglas Stuart geluisterd, de Booker Prize winnaar van 2020 voor Engelstalige fictie. Ik heb het al even op mijn e-reader klaarstaan. Het leven van Shuggie Bain roept me al langer om het te beginnen lezen. Er is hier al voldoende over dit boek geschreven zodat ik dit niet meer moet voorstellen denk ik.  Daarnaast staan onder andere Volt en Monster van Roderik Six weer heel hard te roepen op een of andere manier. Hoe dat komt, heeft dan weer met een ander interview op het digitale Passa Portafestival te maken.
 
Ik bouw inderdaad mijn tijd op Hebban hier af. In april is dit voor diegenen die mij volgen waarschijnlijk nog wat duidelijker geworden. Maar zeker tot hoors en tot ziens allemaal! 

* Namens het team van Literatuur onder de loep: Het ga je goed, Nathalie, veel dank voor al je inspanningen. 

Hetty gaat na heel wat slanke Russen nu voor een dikkerd

Ik moest het even opzoeken maar het is alweer bijna 4 jaar geleden dat ik Anna Karenina van Tolstoj las, in mei 2017 schreef ik een blog over dit boek waar ik diep van onder de indruk was, zo diep dat het nog altijd op nummer 2 staat in mijn top 25. Direct nadat ik de laatste bladzijde van Anna Karenina gelezen had wist ik dat ik meer van deze schrijver wilde lezen en dan in ieder geval ook het bekende Oorlog en vrede.
Toch duurde het nog een hele tijd, voor ik mijn tweede Tolstoj las, eigenlijk tot aan het begin van de Russen-leesclubs vorig jaar april, en ik moest toegeven: het was nog altijd geen Oorlog en vrede, dat boek stond inmiddels wel in mijn kast, dus de eerste stap was gezet! De tweede stap was het boek in mijn samenleesoproep plaatsen en dan maar hopen dat er mensen met mij mee wilden lezen. Dat gebeurde gelukkig dus nu is het een feit: in mei ga ik aan deze enorme klepper van 1552 bladzijden beginnen! En ik heb er zin in, ik kijk er naar uit om te ontdekken of deze Tolstoj net zo bijzonder en net zo goed is als Anna Karenina. Het is een totaal ander verhaal, daar ben ik me bewust van, maar toch...
Op wikipedia las ik het volgende over Oorlog en vrede:

Het verhaal draait om de adellijke families Bezoechov, Bolkonski en Rostov en beschrijft het leven van deze families tegen de achtergrond van de oorlogen tegen Frankrijk. Het verhaal wisselt beschrijvingen van het leven bij de adellijke families thuis af met uitvoerige beschrijvingen van de veldslagen.
De roman Oorlog en Vrede vertoont elementen van een roman maar ook van een geschiedenisboek.

  
Dit zijn dingen die mij extra nieuwsgierig maken! Ik lees graag over fictieve families die in een feitelijke historische omgeving geplaatst worden, zo krijg je in romanvorm toch een lesje geschiedenis mee, en wellicht wordt het mij iets duidelijker hoe al die oorlogen die ik eerder al in Russische boeken tegenkwam nu werkelijk in elkaar zitten. De Russische adel blijft ook nog altijd boeien, ik krijg er maar geen genoeg van om hier over te lezen. Ook lijkt het me leuk om eens te kijken of ik die overtuiging van Tolstoj terug kan vinden dat belangrijke gebeurtenissen voorbestemd zijn en, in zijn ogen, niet anders hadden kunnen plaatsvinden. Dit belooft in ieder geval weer een interessant samenleesproject te gaan worden!

Harriet verheugt zich al weken en heeft nog wat weken voor de boeg maar dan komt ook echt een parel bovendrijven

Al maanden loop ik mij te verheugen op een boek dat in april zou uitkomen. Een boek van een schrijver waar ik nog nooit iets van heb gelezen maar wel goede verhalen over hoor. Ik had natuurlijk een eerder boek van deze schrijver kunnen gaan lezen, maar ik had mijn zinnen gezet op dit boek vanwege de eerste zin op de achterflap:

"Als je alles waar je spijt van hebt ongedaan kunt maken, zou je dat dan ook doen?"  

Een vraag waar ik wel een poosje over na kan denken en ook heel benieuwd naar ben hoe de schrijver dit verder uit heeft gewerkt. Door de uitgever werd het boek via instagram al flink gepromoot en ik deed al aan verschillende win acties mee om het boek maar eerder te kunnen gaan lezen. Helaas, geen winnersgeluk voor mij, dan maar afwachten tot 15 april want dan zou het boek in het Nederlands verschijnen. Groot was dan ook mijn teleurstelling toen de uitgever bekent maakte dat de verschijning van dit boek werd opgeschoven naar 1 juni. Nog anderhalve maand langer wachten op mijn parel voor de maand april en mei. Hoewel Middernachtbibliotheek van Matt Haig pas uitkomt in juni blijft het toch mijn parel voor de komende twee maanden, een schittering aan de horizon om naar uit te kijken.

Cies gaat al wandelend voor magisch realisme met een snufje humor

De Rotterdamse dichter Daniel Dee debuteert met zijn eerste roman begin april. De echo van mijn voetstappen is het eerste deel van een Rotterdams tweeluik. Het tweede deel verschijnt dit najaar.
Als Rotterdamse poëzieliefhebber ben ik vanzelfsprekend al jaren bekend met Dees eigenzinnige poëzie die vaak vol zit met zwartgallige humor en heb dan ook de meeste van zijn poëziebundels meerdere keren gelezen. 
Het is altijd spannend om te zien of een dichter die de overstapt maakt naar langer proza daar ook in slaagt. Bij Dee heb ik daar het volste vertrouwen in, want zijn eerdere verhalenbundel Vrouwen en kinderen eerst uit 2012 vond ik al erg goed. 
De echo van mijn voetstappen is het verhaal van een man die op een ochtend wakker wordt en merkt dat iedereen verdwenen is; zijn vrouw, zijn kinderen, alle buren, alle inwoners van Rotterdam. Hij is helemaal alleen op de wereld. Doordat afwateringssystemen, sluizen en dergelijke niet meer bediend worden is er een overstroming waardoor de hoofdpersoon alleen op een eiland komt te wonen, midden in Rotterdam. Deze hedendaagse Robinson Crusoe is geen held die voortvarend aan de slag gaat om er het beste van te maken. Bij Dee, zoals te verwachten zijn poëzie kennend, is het een antiheld die zijn vrouw en kinderen mist en daardoor in vlagen van depressieve lethargie vervalt en in deze buien een kritiek levert op het hedendaagse gezinsleven in een grote stad. Bij Dee is er ook geen Vrijdag of toch wel, want is het wel de echo van zijn eigen voetstappen die hij hoort of zijn het de voetstappen van een ander die ook op het eiland woont?
Ik verwacht dat het een donkere magisch realistische roman is met genoeg prikkelende ironische humor die het de moeite waard maakt om De echo van mijn voetstappen binnenkort te lezen. Dat de roman ook nog eens in Rotterdam afspeelt en ik binnenkort een wandeling over het eiland uit De echo van mijn voetstappen kan gaan maken is een bonus, want die 'corona wandelingen' in mijn eigen wijk begin ik zo langzamerhand beu te raken. Het is soms net alsof ik mij alleen op een eiland voel. 

Martin kiest voor een van de grootste denkers

Onlangs verscheen de lijvige biografie Erasmus Dwarsdenker, geschreven door historicus Sandra Langereis, een ouderwetse pil van 784 bladzijden, waarvan er 84 gereserveerd zijn voor een verantwoording, een literatuurdossier en noten. Het boek ligt hier al een week of twee klaar, maar zal nog even op zijn (lees)beurt moeten wachten. Desondanks blader ik geregeld door dit juweel, lees hier en daar een zin om me al een beetje te warmen aan wat me te wachten staat en aan de stijl van Langereis die als eerste biograaf ‘recht doet aan Erasmus’ levensverhaal door zijn enorme briefwisseling op de voet te volgen en de wording van zijn complete literaire erfenis te beschrijven’.
Erasmus is vooral bekend voor zijn Lof der zotheid, waardoor we eraan voorbij dreigen te gaan dat hij een van de grootste auteurs en denkers was van zijn tijd. Je zou gerust mogen stellen dat hij de overgang van de middeleeuwen naar de moderne tijd verpersoonlijkt. Zijn betekenis voor de literatuur- én wetenschapsgeschiedenis is immens. Hij schreef duizenden brieven over onderwerpen als gewetensdwang en drukpersvrijheid, brieven die 485 jaar na zijn dood nog niets aan zeggingskracht hebben ingeboet. Dat ligt dus allemaal op me te wachten. Nog één boek uitlezen en ik kan eraan beginnen!

Anne leest nog snel een van de genomineerden van de Libris Literatuur Prijs

Oef, wat moet ik nu écht gaan lezen in de komende twee maanden? Er liggen nog zulke hoge stapels te wachten (en ik heb stiekem natuurlijk zojuist weer een heel grote stapel besteld bij de boekhandel). Maar als ik er dan één boek uit moet pikken dat NU bovenaan de stapel gaat is dat Confrontaties van Simone Atangana Bekono. En waarom dan nu? Stiekem omdat ik het natuurlijk al heel veel eerder had moeten oppakken, de recensies waren meteen bij verschijning al heel lovend en toch ontsnapte het een beetje aan mijn aandacht. Pas na de nominatie op de shortlist van de Libris begin maart 2021 ben ik er erg nieuwsgierig naar geworden en heeft deze titel mij niet meer losgelaten. Of het die prijs ook gaat winnen weten we natuurlijk pas op 10 mei, maar eigenlijk wil ik het vóór die tijd al wel gelezen hebben, winnaar of niet.

En ik dan? Ik ga eindelijk starten met een boek dat al jarenlang mijn ogen uitsteekt

Het is al heel wat jaren geleden dat ik in de boekhandel stond met een dikke boekenbon en van gekkigheid niet wist welke boeken ik zou aanschaffen. De LJ Veen uitgaves waren in de aanbieding en het liefst kocht ik ze allemaal. Omdat dit niet mogelijk was liet ik Oblomov van Ivan Gontsjarov staan, ondanks dat ik heimelijk verliefd was op die cover. De gelaatsuitdrukking van de persoon op de cover zegt zoveel onder de inhoud van het boek dat ik daar al om moest gniffelen. Natuurlijk had ik spijt als haren op mijn hoofd.
Vorig jaar ging het weer mis met de aanschaf toen die LJ Veen romans opnieuw in de aanbieding waren. Het duurde tot begin dit jaar - het moment dat ik de boekhandel steunde met de aanschaf van een fikse boekenstapel - dat ik dan eindelijk een exemplaar in mijn armen mocht sluiten. Sinds die tijd staat het boek fier rechtop in de kast, precies zo dat ik die cover telkens kan zien. Enkele boekafspraken maakten dat ik het nog even vooruit moest schuiven maar in mei is dit boek toch echt aan de beurt. Het is toch heel bijzonder dat ik me zo kan verheugen op een boek over een personage dat zich vooral laat leiden door het feit dat hij graag slaapt. Meer dan vijfhonderd pagina's lang. De Boekslaaphoek, een plek op mijn blogspot Elegieën om deze roman met andere te bespreken, is onlangs geopend.

• Wat een pracht van een parels hebben we verzameld. Glanzend, glimmend en schitterend. Zit hier iets voor jou bij? Of heb jij een eigen parel waar je naar uitkijkt?

Groetjes, Gigi