De boekenvoorraad is onuitputtelijk, dagelijks komen er nieuwe boeken bij, en alles lezen is (voor mij althans) onmogelijk. De maatschappij verandert snel, en ook de inhoud van boeken zijn in de loop van de tijd veranderd. Ik vond het heerlijk om eens een oude klassieker te lezen, die ik nog niet kende: Dokter Angelino van Toon Kortooms, een trilogie welke in 1982 gebundeld werd uitgegeven, en het bestaat uit de volgende delen:
I – Help, de dokter verzuipt  (1968)
II – Laat de dokter maar schuiven  (1975)
III – Laat de dokter maar opkrassen  (1980) 

Deel I – Help de dokter verzuip
We maken in dit deel kennis met Geneesheer Edmund Angelino. Hij is groot van gestalte, met handen als kolenschoppen, maar met een hart van goud. Voor hem geldt het aloude gezegde: 'ruwe bolster, blanke pit'. Zijn taal is lekker boers en recht door zee. Hij heeft een hekel aan opgeblazen gedoe en zet zijn (vaak rijke) patiënten soms ongenadig op hun nummer, maar houdt niettemin van zijn medemensen, vooral diegene die het allemaal heel wat minder goed hebben.
Het verhaal start na de bevrijding van de WO-II, dus kort na mei 1945. Na zijn ontslag uit het leger wil hij zich vestigen als huisarts in een klein dorpje in de Brabantse Peel. Zijn aankomst is al hilarisch te noemen: hij schuift met auto en al de dijk af zo de veensloot in, en de dorpsbewoners moeten hem uit het water redden, anders “verzuipt” hij. Daarna leren we Dokter Angelino aan de hand van een keur aan patiënten met uiteenlopende kwalen kennen, leren we zijn handelwijze kennen en vooral zijn taalgebruik. Als hij ziet hoe een deel van zijn patiënten leeft en woont, zet hij zich in om hun ideaal te verwezenlijken: een verblijf als recreatieruimte en schooltje voor de kinderen van deze woonwagenbewoners (kampers genoemd) in het buitengebied van zijn dorp. Op een komische wijze krijgt hij het geld hiervoor bij elkaar, en aan het einde van het boek is de grote dag aangebroken: de opening van dit onderkomen. 

Deel 2 – Laat de dokter maar schuiven
In dit deel is Geneesheer Edmund Angelino getrouwd met de juf van de plaatselijke school en is het gezin al aardig uitgebreid met kinderen. En hoewel hij zijn patiënten bij medische problemen, die een ingreep nodig hebben, met verzwinden spoed naar het ziekenhuis stuurt, blijft hij zelf persoonlijk dralen en wachten bij een breuk(je) in zijn eigen lies. Maar ook hij ontkomt er niet aan, ook hij moet onder het mes en zal 10 dagen in het ziekenhuis moeten verblijven (zie hoeveel er veranderd is in de loop der tijd: tegenwoordig na de ingreep meteen naar huis). Ondertussen neemt Hank Vossen zijn huisartsenpraktijk waar. Gelukkig komt de Geneesheer Edmund Angelino er weer bovenop, neemt de praktijk weer op zich en kan de waarnemer vertrekken. Het verhaal kabbelt voort, het leven gaat verder, maar op zijn 60ste verjaardag van Dokter Edmund Angelino komt de aap uit de mouw, als alle vrienden, bekenden, patiënten en andere genodigden bijeen zijn en Angelino het verjaardagscadeau, wat hij van zijn vrouw heeft gekregen, mag tonen. Wilt ge weten wat dat is en waarom hij juist dát voor zijn verjaardag wilde hebben? Lees het boek. Was u gaandeweg dit verhaal wat ingedommeld? U bent gelijk klaar wakker, want inderdaad: laat dokter Angelino maar schuiven ! 

Deel 3: Laat de dokter maar opkrassen
Dokter Edmund Angelino gaat met pensioen, maar heeft het er moeilijk mee om zijn patiënten over te laten aan zijn opvolger, vooral als die “kwakzalver” een kind bestempelt met de ziekte “aanstelleritis”. Hij wordt chagrijnig, depri, en na een opmerking in de kroeg dat hij maar moet opkrassen, besluit hij inderdaad (tijdelijk) te vertrekken en zijn zoons op te zoeken in de binnenlanden van het regenwoud, die daar zendelingswerk doen. Dokter Angelino kennende, loopt het natuurlijk anders dan hij had gepland, maar hij weet toch de jongens te bereiken en daarna weer heelhuids in Nederland, terug in de Brabantse Peel te komen. Zijn gedachten dwalen steeds terug naar de jongens, hoe zwaar ze het daar hebben, hoe hij de nederzetting aldaar zou kunnen ondersteunen: er moet een (water)vliegtuigje komen, en Dokter Angelino start een inzamelingsactie om het geld daarvoor bijeen te brengen. Gaat hem dat lukken? En wat moet hij er niet allemaal voor doen? Soms een tikje overdreven, dit deel, maar ook hier weer komisch en hilarisch… 

Tot slot:
Schrijver heeft een aparte manier van schrijven, en na allerhande serieuze en spannende boeken was het een verademing eens een komisch hilarisch boek uit de oude Hollandse voorraad te mogen lezen. Per hoofdstuk is het een afgerond geheel, echt diepgang in ieder deel zit er niet in, al zit er in ieder deel uiteindelijk wel een afgerond verhaal. Ik zou zeggen: kent u Dokter Edmund Angelino nog niet? Leer hem kennen en geniet van het boek. 

Over de schrijver:
Antonius Johannes Kortooms was een Nederlandse schrijver van romans, verhalenbundels en kinderboeken. Kortooms werd in Deurne geboren op 23 februari 1916 (overleden 5 februari 1999), als zevende kind in een gezin met veertien kinderen dat door de omgeving 'Circus Kortooms' werd genoemd. Zijn vader beheerde een turfstrooiselfabriek en veenderij. Op de lagere school in Griendtsveen bleek zijn schrijftalent toen hij elke opstelwedstrijd won. Kortooms volgde de middelbare school en de onderwijzersopleiding in Venlo, en gaf van 1939 tot de Tweede Wereldoorlog les aan de St. Jozefschool in Helmond. In 1946 trouwde Toon Kortooms met Mijkje Arts.
Na de oorlog werkte hij acht jaar als journalist bij het Dagblad Oost-Brabant. Vanaf 1953 was hij redacteur bij diverse weekbladen, onder andere Panorama. In 1954 verhuisde Kortooms met zijn gezin naar Bloemendaal. In 1985 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Boeken van Toon Kortooms zijn onder meer vertaald in het Frans, Duits, Portugees en Tsjechisch.