Wie keek er niet vol verwachting naar uit? De jaarwisseling van 2020 naar 2021 – zou er een einde aan de pandemie komen? Het vaccin was inmiddels op de markt gekomen, aarzelend begon men met vaccineren, maar gelijktijdig vlogen nieuwe varianten om onze oren, gingen de scholen weer dicht en kwam er een volledige lock down waardoor de meeste winkels ook nog eens dicht gingen, kwam de avondklok, werd het een sobere feestmaand in huiselijke kring en werd het vuurwerk verboden (heb van dit verbod niets van gemerkt, er werd hier meer geknald dan andere jaren !).

Naast deze crisis kwam ik ook in een persoonlijke crisis – mijn gehuurde stekkie kreeg per 1 januari 2021 een nieuwe eigenaar en deze persoon stuurde op 31 december uit het niets een deurwaarder met de "betekende" gerechtelijk bevel: opzouten ! Alle voorzieningen werden per 1 januari 2021 afgesloten, en als je geen gas, geen elektra, geen water hebt, én er een knokploeg tegenover je staat, dan zit er voor mij maar één ding op… boeltje inpakken en wegwezen. En zo kwam ik opeens in de wereld van de grijze duiven, de huidige generatie van senioren, die blijkbaar in een soort van gevangenis moeten wonen – geen deur zonder slot. Ik kom zonder sleutel het wooncentrum niet in, maar ook niet er uit. Mijn buren zijn tevens mijn cipier, die controleren of ik me wel goed aan "hun" regeltjes houdt en zo niet, dan krijg ik van ze de wind van voren!

Wat een overgang:
van vrijheid blijheid en leven in én met de natuur, terug naar de maatschappelijke wereld van “moeten” en “niet-mogen”;
van een buiten leven naar een leven binnen vier betonnen muren met hoge temperaturen, want de duifjes hebben het koud en stoken flink;
van leven mét de vogels, bijen en vlinders in de frisse lucht terug naar de auto’s, uitlaatgassen, asfalt en vooral heel veel lichtvervuiling.
van vooral geen vogeltjes voeren, want daar kan het gras niet tegen en de buren houden niet van vogelpoepjes op hun ondergesneeuwde balkonnetje, terwijl niemand een balkondeur open zet, laat staan dat ze buiten zitten.
Overigens heet dit een zelfstandige 55+ woning. Geen idee wat dan een niet-zelfstandige seniorenwoning is.

Hoe overleef ik zo’n crisis? Wel, door overdag mijn klusjes te doen om een onbewoonbaar appartement weer proberen om te toveren tot een bewoonbaar onderkomen (wat niet meevalt als alle benodigde winkels langdurig gesloten zijn), en me ’s avonds terug te trekken samen met mijn lieve maatje Chiwa, mijn hoog-bejaarde kat, in een stil hoekje met mijn E-reader – en me te laven met de woorden van een mooi verhaal, geen sidderende misdaad maar een softe historische wereld van eenvoud, liefde en ouderwetse warmte van de open haard, vervoer op een paard of met paard en wagen en vooral de mooie jurken en kroonluchters, waarbij je eigen kale onbewoonbare appartement voor dat moment even naar de achtergrond verdwijnt. 

Wat heb ik gelezen in deze periode ?

Januari was voor mij Lynn Austin-maand
Lynn Austin is een Amerikaanse schrijfster, geboren op 5 december 1949. Ze wordt geroemd om haar historische romans. Lynn Austin is een echt familiemens. Een levendig gesprek tussen Lynn, haar moeder en haar 98-jarige oma over de veranderde rol van de vrouw in de loop der jaren, inspireerde haar tot het schrijven van haar eerste grote roman, 'Eva's dochters', waarop nog vele volgden. Ik heb deze maand de volgende boeken van haar gelezen.

1.Eva’s dochters (1999) (uit eigen E-voorraad)
Wat een pareltje, wat een schitterend mooi verhaal. 5 ster

2.De Boomgaard (2001) (Online bib)
Brengen leugens geluk? 4 ster

3.Het huis van mijn moeder (2005) (uit eigen E-voorraad)
Hou tissues bij de hand, en zorg dat je voldoende leestijd hebt, want dit boek laat zich slecht opzij leggen ! Ik vond het een bijzonder boek, een ontroerend verhaal, waarin duidelijk wordt dat weglopen voor je problemen geen oplossing is als je het probleem niet aanpakt, ze reizen dan met je mee en blijven een blok aan je been. 4 ster

4. Eigen Wegen (2006) (uit eigen E-voorraad)
Een bijzonder verhaal over de kracht van het zgn. zwakke geslacht, vrouwen, die in tijden van oorlog hun mannetje staan, en zichzelf – net als de man – zich tot grote hoogte weten te ont-wikkelen. 5 ster

5. Tegen de stroom in (2009) E-bib
Super mooi (historisch) verhaal over de zoektocht naar de eigen identiteit en eigenheid van de betreffende vrouwen, met als conclusie dat het er in onze korte tijd hier op aarde niet om draait wat we tot stand brengen, maar….. (lees het boek) 5 ster !

6. In Wonderland (2011) E-bib
Het is een heel ander genre dan de voorgaande boeken: meer een young adult. Alice is behoorlijk verwend, moppert over alle ontberingen en steigert bij iedere opdracht die ze moet doen. Nee, voor mij een tegenvaller, maar heb het boek wel uitgelezen. 2 ster

7. De Plantage (2012) E-bib
Een ongekend indrukwekkend verhaal, met –voor wie er voor openstaat- een leerzame link naar de huidige Corona-pandemie, een oorlog tegen een onzichtbare vijand, voorstanders en tegenstanders, maatregelen en beperkingen, en met het ontwikkelen van de vaccins komt er een einde aan de oorlog, maar is de strijd in ons voortbestaan écht nog lang niet voorbij. 5 ster 

8. Als ik jou was (2020) (E-bib)
Hoe ver gaat échte vriendschap? 3 ster 

Terugkijkend op deze periode constateer ik, dat elke roman op historische gronden is gebaseerd, veel feiten uit de wereldgeschiedenis langskomen en ieder verhaal weer een andere invalshoek en/of onderwerp heeft en derhalve ook een ander verloop kent. Het was een genot om al deze boeken achter elkaar te lezen, omdat ze totaal niet voorspelbaar waren.

Februari was voor mij Sarah Ladd-maand
Sarah E. Ladd is altijd geïnteresseerd geweest in de Regency-periode. Toen ze in 2010 begon met schrijven, koos ze er dan ook voor om haar historische romans in deze periode te laten plaatsvinden. Ze ontving in 2011 de ACFW Genesis Award for historical romance voor haar debuut De erfgename van Winterwood.

De periode die Sarah in haar verhalen beschrijft, is er één die ik me zelf niet goed meer kan voorstellen: standsverschillen, verstandshuwelijken om vooral het bezit en aanzien te vergroten, mooi zitten en pootjes geven, reizen per paard of postkoets en vooral strenge regels tussen de verschillende seksen. Natuurlijk ontbreekt de liefde op zich niet, maar mogen en kunnen ze het hart volgen of winnen de sociale verplichtingen, opgelegd door familie en maatschappij, het?
Aan de andere kant: de supermooie jurken, grote huizen en bedienden, mooie bals en feesten van de bovenklasse, én de armoede van de onderklasse, hardwerkende arbeiders, veel kinderen en weinig te eten, ach… eigenlijk is er dan weer niet zo veel veranderd, toch?  

1. De weversdochter van Amberdale  (2018)
Ik heb dit boek al eerder gelezen, en was mijn kennismaking met Sarah Ladd. Het was een mooi verhaal rond een doortastende jongedame uit de arbeidersklasse die voor het personeel van een weverij opkomt. Zoals later zal blijken omvattenveel van haar verhalen dit thema: jonge dames die net niet in het gehele keurslijf van die tijd en hun familie of de maatschappij willen passen, maar een ideaal nastreven. Daarom besloot ik deze maand met de boeken van deze auteur verder te gaan. Wat heb ik nu van haar allemaal gelezen? 

Serie: Whispers on the Moors (online bib), bestaande uit
De erfgename van Winterwood - 2013
De directrice van Rosemere - 2013
De gezelschapsdame van Willowgrove - 2014

Serie: Treasures of Surrey (online bib), bestaande uit
De winkel in Blinkett Street - 2015
Het woud van Emberwilde - 2016
De lerares van Fellsworth - 2017

Serie: Cornwall, bestaande uit
De gouvernante van Penwhythe Hall – 2019 (online bib)
Te gast op Lanwyn Manor – 2019 (Eigen voorraad BookChoise)
Nog te lezen: Een vreemdeling op Wyndcliff Hall – 2021 (pas verschenen, dus nog duur in aanschaf en nog niet online )

Terugkijkend op deze serie boeken zit in haar eerste boek uit 2013 veel bijbelteksten, maar dit laat de auteur na dit boek zo goed als achterwege. Alle verhalen zijn op dezelfde manier opgebouwd, dus de oplettende lezer weet na het 2e boek hoe het verhaal ongeveer zal aflopen. Het zijn softe historische romans, voor mij was dit ideaal om deze maand door te komen. Rustig in opbouw, rustig in verloop, geen écht spannende intriges, ideaal om weer tot mezelf te komen.

Vandaag wordt in mijn appartement een eerste hobbel genomen: de vloerbedekking wordt nu door vier flinke stoere mannen gelegd (vandaar dat ik in mijn stille hoekje dit artikel kan plaatsen).

Heel langzaam keert de rust in mijn leven weer terug, maar of ik me ooit écht thuis zal gaan voelen tussen deze grijze duiven met hun rollators, rolstoelen, hoorapparaten en wijkverpleegsters? Ik doe mijn best, maar vooralsnog lijkt het een onmogelijke opgave.