De dikke man en zijn dunne dochter

In 2020, 25 jaar na het overlijden van Ischa Meijer, zendt de AVRO/TROS een vierdelige dramaserie uit gebaseerd op de roman I.M. van Connie Palmen. In 'I.M.' beschrijft Connie haar heftige leven met presentator en schrijver Ischa Meijer. Ik hoop dat regisseur Michiel van Erp al een belletje naar Ischa’s dochter Jessica Meijer gepleegd heeft. Palmen vergat (!) in 1998 de tiener op de komst van het boek voor te bereiden. De vele onthullingen en persoonlijke verhalen in 'I.M.' brachten het toen nog jonge meisje volledig van haar stuk. In Een blik Jodenkoeken beschrijft Jessica hoe pijnlijk dit boek voor haar geweest is.

Nog voor haar geboorte gaan de vader en moeder van Jessica uit elkaar. Jessica’s moeder houdt lange tijd het contact tussen vader en dochter tegen. Pas op haar vierde jaar maakt Jessica voor het eerst kennis met haar vader en stiefmoeder Connie. Bij Ischa en Connie is het altijd een gezellige en rommelige boel en Jessica voelt zich er al snel thuis. Terwijl haar eigen moeder alles verbiedt wat ongezond is, lust Ischa wel een lekkere frikandel en een zak chips. Als Jessica tien jaar oud is, overlijdt haar vader aan een hartaanval. Zowel haar moeder als stiefmoeder begeleiden het meisje niet goed bij haar rouwproces. Jessica zit steeds minder goed in haar vel en op de middelbare school ontspoort ze. Helaas lijkt dit niemand op te vallen. Jessica is Connie uit het oog verloren en haar moeder heeft het veel te druk met haar nieuwe relaties. Achter haar vrolijke masker gaat een heel onzeker meisje schuil. Jessica eet haar frustraties weg met chips, koek en snoep. In plaats van haar gal eens goed te spuwen bij haar (stief)moeder, leerkracht of vriendinnen, braakt  Jessica dagelijks haar maaltijden uit in het toilet.

Ik vond het een goed boek. Jessica heeft de schrijfgenen van haar beroemde vader geërfd. Het was heel gedurfd van de schrijfster om zo open en eerlijk haar levensverhaal te delen. Ik heb wel wat minpuntjes. Sommige stukken waren wat langdradig en enkele zinnen liepen niet echt lekker. Jammer dat de uitgeverij hier niet wat aan gedaan heeft. Een ander punt waar zowel Jessica als haar vader erg open over waren is het aantal bedpartners wat versleten is. 

Beste Jessica, je zelfbeeld was al niet zo hoog in het boek, maar het beeld wat we nu van je krijgen is niet veel hoger. Zo jammer, je lijkt me zo’n leuke meid….Het zal allemaal wel door bindingsangst, opstandigheid, puberteit en ik weet niet wat te maken hebben, maar de hele wereld hoeft echt niet te weten met wie je de lakens hebt gedeeld. Dit lijdt ook veel te veel af van het bijzondere verhaal wat je te vertellen hebt.

In het boek komen veel onderwerpen voorbij: rouwverwerking, vader-dochterrelaties, moeder-dochterrelaties, stiefouderschap, bouwen aan een eigen identiteit, puberteit, Joodse wortels, school, vriendschap, kind van een beroemde ouder en last but not least de eetstoornis boulimia. Het is echt bijzonder hoe Jessica dit alles beschrijft. 

Ischa was een echte duizendpoot. Naast schrijver van boeken en zijn dagelijkse de column 'De dikke man' in het Parool, was hij ook acteur, toneelschrijver en presentator. Eigenlijk ken ik hem alleen van de televisie. Toen ik in het boek over al dat gesnoep las las schoot me dit fragment van Ischa, André van Duin en Anita Meijer te binnen. Bij snoepen denk ik nu eenmaal aan Sinterklaas, het enige moment in het jaar dat ik mij net als Jessica ook niet in kan houden.