De levenslessen van Gittel

In 2014 dook Een dwaze maagd, van Ida Simons na 55 jaar weer op in de boekhandel. Er verschenen prachtige recensies en lovende woorden in kranten en op internet. Het boek was een vergeten parel, een literair juweeltje, één van de hoogtepunten uit de Nederlandse geschiedenis……

Het verhaal speelt zich af tijdens de jaren ‘20 en geeft ons een kijkje in de levens van (gegoede) Joodse families. Gittel (12) woont met haar ouders in Den Haag. Haar vader is een weinig succesvol zakenman en regelmatig zijn er spanningen in het gezin. Wanneer het Gittels moeder te veel wordt, neemt ze haar dochter mee naar haar familie in Antwerpen. Het valt voor het meisje niet mee om altijd onder kibbelende volwassenen te zitten. Thuis tussen haar ouders en in Antwerpen onder moeder, oma, ooms en tantes. Wat Gittel mist is een vriendin. Dankzij haar mooie pianospel krijgt ze een goede band met Lucie (die jaren ouder is) en met haar vader, de rijke meneer Mardell. Regelmatig komt Gittel bij hen over de vloer om piano te spelen. Lucie en Mardell’s knecht (Gabriel) laten het meisje de mooie kanten van Antwerpen zien. Gittel geniet ontzettend van deze uitjes. Wanneer Lucie en Gabriel er samen vandoor gaan voelt Gittel zich enorm teleurgesteld. Het meisje krijgt in korte tijd veel te verwerken. Haar oma overlijdt, de vriendschap met meneer Mardell gaat over en ze raakt haar vertrouwen in enkele dierbare mensen kwijt. Ondanks dit alles blijft Gittel opgewekt, verliest ze haar humor niet en wordt ze door schade en schande wijs.

Dertig jaar terug moest ik een oud boek lezen voor school. Voor 50 cent kocht ik dit boek op een rommelmarkt. Ik had net Het achterhuis gelezen, dus een boek over een 12- jarig Joods meisje leek mij best interessant. Ik ben toen niet verder gekomen dan hoofdstuk 2, ik vond er helemaal niets aan. Omdat het boek één van de best verkochte boeken van 2014 was én omdat veel mensen in mijn omgeving er enthousiast over waren, heb ik het boek opnieuw opgepakt. Ik ben nu minder negatief over het boek dan toen ik op de HAVO zat. Toegeven er zitten echt hele mooie, leerzame en grappige stukken in, maar ik vind het nog steeds geen geweldig verhaal. Sorry.....