De Hebban non-fictie zomerhit van 2017

Deze zomer publiceerde Hebban elke dag een top 10 van de meest bekeken boeken. Romans, YA, thrillers en non-fictie stonden hierbij  door elkaar heen. Op 15 augustus werden de top 10’s van alle genres bekend gemaakt. De non-fictie top 3 vond ik erg verrassend. Ik bleek een goede smaak te hebben, alle drie de boeken stonden namelijk in mijn boekenkast! Het boek van Margot vanderstraeten is zelfs gekozen tot de non-fictie zomerhit van 2017. Mazzeltov, Margot!

In 2015 bezocht ik samen met twee vriendinnen de Antwerpse boekenbeurs. Toen we op zaterdagmorgen op de tram zaten te wachten kwam er opeens een groep bebaarde mannen met bontmutsen op hun hoofd voorbij gerend. Ze zagen er uit of ze uit Siberië kwamen en achterna gezeten werden door een stel hongerige wolven. Het leek wel of we op weg naar de beurs in een scene uit een boek van Ida Simons waren belandt. Maar Ida’s boeken speelden zich af in de jaren twintig van de vorige eeuw, we waren nu 90 jaar verder. Had de tijd soms stilgestaan in Antwerpen? Op de boekenbeurs aangekomen bleek dit gelukkig niet het geval te zijn. Er waren boeken te kust en te keur. Zelfs boeken waarmee je niet gezien wilt worden of waar je rode oren van krijgt. Maar een boek over de orthodoxe joden van Antwerpen, die was er niet.

Gelukkig is daar nu Mazzel tov. Schrijfster Margot vanderstraeten neemt je mee terug naar haar studententijd. Zes jaar lang gaf zij huiswerkbegeleiding aan de kinderen van het orthodox joodse gezin Schneider. Door wederzijds respect, openheid en oprechte belangstelling bouwt Margot een goede band op met de vier kinderen. Vooral met Jacov en Elzira is het contact goed. Elzira heeft dyspraxie (een aangeboren onhandigheid). Met veel geduld leert Margot het meisje fietsen, waardoor haar zelfvertrouwen toe neemt. Van een buitenstander groeit Margo uit tot een vertrouwenspersoon. Later zullen vader en moeder Schneider zelfs zeggen dat ze haar lange tijd als de oudste dochter van het gezin beschouwden. Ook als de kinderen allemaal uitgevlogen zijn blijft Margot contact met hen houden. Ze correspondeert regelmatig met Elzira en gaat enkele malen bij Jacov en Elzira in Israël en New York op bezoek.

De orthodoxe gemeenschap is erg gesloten. De mensen hebben hun eigen scholen, wijken, clubs en parken. Dankzij Margot krijgen we nu eindelijk de kans om eens een kijkje binnen deze gemeenschap te nemen. We maken kennis met hun regels, taal, kledingvoorschriften, eetgewoontes en tradities. De Schneiders zijn streng en streverig voor hun kinderen, maar hun onderlinge band is warm en liefdevol. Wat mooi is om te lezen is dat in deze gezinnen dezelfde problemen de kop op steken dan in een gemiddeld ander Belgisch of Nederlands gezin. Een puber blijft een puber, of hij of zij nu orthodox is of niet.

Er is slechts één minpuntje aan het boek. Helaas spreek ik niet net als de Schneiderkinderen vijf talen. Ik ken geen woord Frans. Er komen regelmatig Frans zinnetjes en woordjes voor in het boek. Een vertaling onder aan de bladzijde of achter in het boek had heel fijn geweest.

Margot woont in die tijd samen met haar Iraanse vriend Nima. De Schneiders wantrouwen de man in eerste instantie en ook Nima wil niets van met de joden te maken hebben. Naarmate ze elkaar beter leren kennen en de Schneiders hem een keertje thuis uitnodigen brokkelen de muren van onbegrip af. Ik hoop dat dit mooie en open verhaal van Margot onze vooroordelen en onwetendheid over orthodoxe joden ook doen verminderen.

Foto: De drie zomerhits van 2017. Mazzeltof, Rose (Rosita Steenbeek) en Selma (Carolijn Visser).