Make hummus not war

Graag zouden mijn man en ik Israël eens in het echt willen bezoeken. Er over lezen is leuk, maar ik wil het land nu wel eens met eigen ogen zien. Ons bezoek aan het reisbureau was deze week snel klaar. Hun reisadvies was kleurcode oranje; de veiligheidssituatie is niet stabiel. Dus besloot ik nog maar wat boeken te lezen. Een oplossing voor de situatie konden de schrijvers niet geven. Maar een ding werd duidelijk; vrede kan aan de eettafel beginnen! 

Boker Tov - Tom Sas en Lori Dardikman

Tel Aviv is goed vertegenwoordigd in de kookboekenkast bij de boekhandel. Naast TLV en TLV-vegan van Jigal krant en Neni’s Tel Aviv is er sinds kort ook Boker Tov uit Tel Aviv! Zitten we nu echt te wachten op nog zo’n kookboek zullen sommige mensen denken. Ja zeker! Een echte kookfan krijgt geen genoeg van deze prachtig verzorgde kookboeken. Natuurlijk kom je sommige populaire gerechten in elk kookboek tegen, maar elke kok/ schrijver geeft toch weer een eigen draai aan zijn recept. Zo maakte ik afgelopen maand Jigal Krant’s falafel gemaakt van kikkererwten en deze week de falafel van tuinbonen van Lori en Tom. Het is altijd leuk om recepten en ingrediënten te vergelijken om hierbij eigen keuzes te leren maken.

Na een voorstelrondje van Tom en Lori volgen twee belangrijke hoofdstukken, waar vaak in het boek naar wordt verwezen; Specerijen en smaakmakers en Basisbereidingen. Hierna volgen de hoofdstukken; Brood, Breakfast, To share, Big bites en Sweets en Drinks. Het boek wordt afgesloten met enkele korte en gezellige weetjes over Tel Aviv, die het goed zouden doen in een folder van een reisbureau. Het laatste hoofdstuk heet Laila Lov, wat goede nacht of slaapwel betekent. Laila Tov is de naam van de grote zus van Boker Tov, een bijzonder restaurant op de hoogste verdieping van een kantorencomplex. In dit hoofdstuk kondigen Lori en Tom ook meteen hun tweede kookboek aan. Met een beetje schuiven en duwen past dit boek nog prima in mijn kast. Ook deze week maakte ik weer enkele recepten uit Boker Tov; ik koos voor gerechten die de hoofdpersonen uit onderstaande twee boeken aten.

Een land zonder grenzen - Nir baram 

Net als de grote Amos Oz en David Grossman reisde Nir Baram door Israël en de Palestijnse gebieden. Hij sprak met activisten, politici, religieuze en niet-religieuze joden, soldaten, ex-gevangenen, bewoners van een kibboets, leerlingen van Moslim- en van Joods onderwijs, bewoners van de Gazastrook enz. Nir Baram veroordeelde niemands mening. Het enige wat hij deed was luisteren en zijn bevindingen opschrijven in dit indrukwekkende boek.

Ik vond het een vreselijk lastig boek. Ik schrok echt van de pijn, de haat en het onbegrip van zowel de Joodse als Palestijnse kant. Meerdere malen heb ik op het punt gestaan het boek aan de kant te leggen. De heftige reacties van de geïnterviewden lieten zien hoe ongelooflijk ingewikkeld en diepgeworteld dit conflict wel niet is. Is er een oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict?

Twee recepten uit 'Een land zonder grenzen': 

Chickenschnitzel (Boker Tov, blz 106)

De eetzaal van de hesder-jesjiva Otniël voert me terug naar mijn jeugd. De lange tafels, het oude serviesgoed, het povere voedsel met de sneeën bruinbrood, het geluid van gepraat en gelach dat samensmelt tot een onophoudelijk geroezemoes, deden me denken aan de jaren die ik in de kinderopvang van WIZO had doorgebracht. Daar verloor ik alle zin in eten en toen ik in dienst ging kon ik, terwijl iedereen anders nog aan het klagen was over het menu in de eetzaal, bijna niet geloven dat we zomaar schnitzel, kip met rijst en hummus (en dan hebben we het nog niet over kippenmaagjes op een bedje van tot kruimels verdroogde aardappelpuree) kregen. 

Zomerhummus (boker Tov, blz 103)

De Joden en Palestijnen koken gezamenlijk, dit keer wordt er moedjana (rijst met linzen) schnitzel, pita’s en hummus op wegwerpservies aangeboden. Tijdens de maaltijd worden persoonlijke ervaringen uitgewisseld, er wordt dit keer niet over politiek gesproken, maar men leert elkaar kennen. 

Mijn land mijn bloed - Eline Rosenhart (luisterboek Storytel)

De Christelijke Nienke vertrekt voor een jaar naar Israël om als vrijwilligster in een bejaardenhuis, in Tel Aviv, te werken. Ze krijgt een relatie met de Joodse Itai. Om in de toekomst met hem te mogen trouwen moet Nienke Joods worden. Om dit te verwezenlijken volgt Nienke lessen bij een streng religieuze gemeenschap. Terwijl Nienke zich steeds meer aan de Joodse wetten en regels houdt, begint haar vriend Itai zich er tegen te verzetten. Is hun relatie nog te redden?

Itai’s zus Yahav heeft tijdens haar dienst tijd vreselijke dingen meegemaakt, die haar nog dagelijks achtervolgen. Ze is een voorvechtster van vrede en heeft veel contact met Palestijnse studenten.

De Palestijnse Wael werkt illegaal in de bouw. Hij leidt een uitzichtloos bestaan. Hij heeft veel conflicten tussen Palestijnen en het Israëlische leger meegemaakt, waarbij enkele familieleden zijn gedood. Een neef neemt wraak door een Israëliër neer te steken. Voor Wael is dit niet de oplossing. Wael wil vrede. Hij wil vrede in zijn hart, zijn land en in zijn geloof.

Eline Rosenhart weet erg goed de politieke situatie in Israël uit te leggen zonder zelf standpunten in te nemen. Hoe komen sommige jongeren tot gewelddadige acties? Wat doet het met je als je betrokken bent geweest bij een moord?

Het boek wordt voorgelezen door Relinde de Graaff, Julia Akkermans en Thijs Miedema. In elk hoofdstuk staat een van de drie jongeren centraal; Nienke, Wael of Yahav. Ze hebben ieder hun eigen voorlezer; fijne en jonge stemmen. Wat ik erg jammer vind ,is dat ik niet om kon schakelen naar het e-book. Sommige stukken zijn erg indrukwekkend en die wilde ik graag even teruglezen. Er staat bij dit boek een mogelijkheid voor luisteren en lezen, maar wanneer ik de leesfunctie indruk blijft het beeld zwart. De stem van Nienke

Duur: 11U 37M.

Twee recepten uit 'Mijn land, mijn bloed': 

Foul (Boker Tov, blz 70)

We willen graag één choemoes foel, een choemoes masjausja en één gewoon. En dan nog falafel en een grote salade. (choemoes. hummus, hoemoes...iedereen schrijft de kikkererwtenpasta weer anders. Dat geldt ook voor foul en foel)

Falafal Ta 'ameya (Boker Tov, blz 105)

De antieke schoonheid van Jaffa beurde haar weer op. Het eerste uur doolde ze in haar eentje door de oude stad. Bij het plein met de Otomaanse blokkentoren kocht ze een falafalbroodje en liep al etend naar de vlooienmarkt waar de meest bijzondere meubels en versieringen in oriëntaalse stijl stonden uitgestald. 

Mijn eerdere vakanties: 

Koken met Grunberg.

Uiteten met Stephan Abarbanell

Wie had dat gedacht? Van snorkelen in Eilat naar dobberen in je eigen bad. 

Met Dieuwertje en Femmetje op reis door het beloofde land