Hebban Debuut Prijs 2023
Ik had dit jaar weer het geluk om mee te mogen lezen met de Hebban Debuutprijs. Nadat ik dit in 2020 voor het laatst had gedaan was ik blij verrast dat ik ingeloot werd. Nadat de shortlist bekend gemaakt werd was ik erg benieuwd welke boeken ik toebedeeld zou krijgen. Op basis van hun korte omschrijvingen op de dag van de bekendmaking had ik er meteen eentje op mijn WIL-lijst gezet. Dit boek kreeg ik overigens niet toegewezen.
Welke boeken ik wel las, hoe ik ze beoordeelde en waarop ik beoordeelde lees je in dit blog. Het zijn niet echt volledige recensies die ik heb geschreven maar meer mijn leeservaringen in een soort van recensie vorm, dus een kleine spoiler waarschuwing is wellicht op zijn plaats.
Lichte spoiler waarschuwing!
Voor het bepalen van de leesvolgorde van de boeken besloot ik te gaan voor de ranking van de boeken op Hebban, het boek met de laagste ranking las ik het eerst.
Ik beoordeelde de boeken op de volgende categorieen:
- Leesplezier
- Schrijfstijl
- Originaliteit
Ik las de volgende vier boeken:
Winterthur - Alexander Nieuwenhuis
De titel klinkt alsof je een fijn avontuur in deze plaats gaat beleven, helaas is dat niet zo. De ik persoon, en meteen de alwetende verteller die ook geen naam krijgt in het boek, vertelt het verhaal van Antonin, iemand die hij daar ontmoet en die in een hut in het bos woont. Antonin vertelt de ik-persoon over de tijd die hij in Latijns-Amerika doorbracht om het spoor van de Duitse wetenschapper Alexander von Humboldt te volgen en wat hij daar allemaal tegenkwam. Het is dus min of meer een verhaal in een verhaal in een verhaal. Dan ben je mij al een beetje kwijt want waar gaat het nu om, over de reis van die Antonin of over het onderzoek van de naamloze ik-persoon. Sommige stukken waren interessant en ik moet ook zeggen dat ik sommige plaatsen in Latijns-Amerika opgezocht heb en op Wikipedia de informatie die ik tegenkwam naar aanleiding van mijn zoektocht gelezen heb. Daardoor heb ik geleerd over de inheemse bevolking van het gebied wat ik op zich wel zeer interessant vond. De ik-persoon blijft Antonin tegenkomen en ook bezoeken als hij in het ziekenhuis komt te liggen. Het is namelijk niet goed voor Antonin vind men dat hij nog in het bos woont en derhalve moet hij in een huis gaan wonen, dat dit niets voor Antonin is wel logisch. Het verhaal blijft maar verhaal in verhaal afwisselen met de ontmoetingen van de ik-persoon met Antonin en zo kabbelt het boek een beetje door tot het einde. Dit einde had ik een klein beetje zien aankomen maar toch niet helemaal op deze manier.
Welk cijfer geef je dit boek? 6
Diepdiepblauw - Nikki Dekker
In dit boek worden zeedieren, veel vissen dus, vergeleken met de relaties van de ik-persoon. Niet enkel haar relaties vergelijkt ze maar ook relaties van andere mensen. Op een heel bijzondere manier, niet mijn manier laat ik dat voorop stellen, vergelijkt ze mensen en dieren en hun verschillen en overeenkomsten in het hebben van relaties. De hoofdstukken in het boek hadden veelal de naam van een zeedier, snoek bijvoorbeeld. In dat hoofdstuk kwam dat dier dan dus voor, of in een vergelijking of in een soort parabel vertelling. Elk hoofdstuk had weer veel korte alinea’s die soms een soort bij-verhaal of verklaring voor het hoofdverhaal van het betreffende hoofdstuk vertelden. Ook waren er meerdere hoofdstukken met de titel zwemles, die verhaalden dan over het leren zwemmen van de ik-persoon in haar jonge jaren. De ik-persoon probeerde ook een dier te vinden vond ik, die hetzelfde reageerde en voelde als zijzelf. Ze had namelijk gevoelens voor zowel mannen als vrouwen, maar was geen typische lesbienne. Al met al best veel maar het kon mij niet helemaal bekoren.
Welk cijfer geef je dit boek? 6
De Tijdontkenner - Ilse Ceulemans
Korte hoofdstukken in dit boek waarbij ik me in het begin afvroeg waar gaat dit heen? De hoofdpersoon, Erik een man van middelbare leeftijd, is journalist bij een Vlaamse krant, hij schrijft de televisie pagina’s maar ja steeds minder mensen kijken tv en dus meldt hij zich op een dag ziek, hij heeft een dagje een burn-out zoals hij het in eerste instantie voor zichzelf verklaard. Heden en verleden verweven zich en Erik, en zijn vrouw, gaan leven door deze hoofdstukken. Erik heeft wat met tijd, hij plaatst dingen soms bewust in een andere tijd zodat hij deze voor zichzelf kan vergoelijken, hij is zeer creatief hiermee. Hij is niet altijd even braaf en trouw aan zijn vrouw en bij sommige waarnemingen en verhalen zet hij ook zelf zijn vraagtekens heb ik het idee. Ik begon het boek steeds meer te waarderen en had te doen met de situatie waarin Erik, buiten zijn wil en schuld, in terechtgekomen was. Het einde was niet zoals ik verwacht had, maar wel iets wat mooi in de lijn van het boek lag. De fraaie goudvis voorop het boek heeft een mooie rol in het verhaal.
Welk cijfer geef je dit boek? 7
Zeg maar Agaath - Margôt Ros en Jeroen Kleijne
Agaath, een dame op leeftijd, die enige tijd geleden alweer haar man verloren heeft besluit dat ze haar huis moet opruimen aangezien het appartement waar zij en haar man zich voor ingeschreven hadden zijn oplevering nadert. Agaath en haar man hebben een vol leven gehad. Als ambassadeur hebben ze in veel landen gewoond en heeft ze dus veel te vertellen. Deze verhalen komen er in etappes uit tijdens het opruimen van haar zolder. Dit doet ze niet zelf, nee ze krijgt hulp van de achttienjarige Karim, die haar advertentie meteen van het bord plukt nadat zij het in de supermarkt heeft opgehangen waar Karim vakkenvuller is. Agaath ziet ook regelmatig haar drie vriendinnen, die eenzelfde soort leven als zij hebben gehad, maar die toch wat anders zijn dan de, af en toe heerlijk recalcitrante, Agaath. Karim krijgt een plekje in Agaath haar leven en vice-versa, want Agaath doet Karim aan zijn oma denken die een tijdje terug is overleden. Tot zijn grote verbazing spreekt Agaath Arabisch, iets wat hij zelf amper doet. Ze verrassen en verbazen elkaar meermaals en als Karim dan een stapeltje liefdesbrieven van Agaath van vroeger vindt is het zijn missie om de oude liefde van Agaath op te speuren. Ik heb meermaals zitten lachen om de grappige Agaath en de doortastende Karim. Je gunt elke Agaath zo’n Karim!
Welk cijfer geef je dit boek? 8
Niet verrassend wellicht maar mijn ranking was dus dezelfde ranking als de boeken op Hebban hebben:
- Zeg maar Agaath van Margot Ros en Jeroen Kleijne
- De tijdontkenner van Ilse Ceulemans
- Diepdiepblauw van Nikki Dekker
- Winterthur van Alexander Nieuwenhuis
Ik nomineerde slechts twee boeken:
- Zeg maar Agaath van Margot Ros en Jeroen Kleijne
- De tijdontkenner van Ilse Ceulemans
Mijn beargumentering hiervoor was als volgt: ik ben echt verrast door het boek 'Zeg maar Agaath' ik moest meteen denken aan de vele oudere mensen die welllicht in een zelfde soort situatie zitten en wat hulp nodig hebben. Karim, die ook niet doorsnee is, is een leuke en vriendelijke knul en samen maken ze het verhaal tot een heel fijn boek. Het einde was kwam voor mij overigens wel erg abrupt maar aan de andere kant is het een mooi open einde en bied het eventueel voer voor een vervolg, al is dat niet perse nodig.
'De tijdontkenner' was een boek waarin ik moest groeien, naarmate het verhaal vorderde wist het mij meer en meer te bekoren en heb ik genoten van de soms rare hersenkronkels van Erik.
Beide boeken hebben beide een oudere hoofdpersoon en ik moet zeggen dat ik voor de verandering eens erg leuk vind!
Inmiddels weten we dat mijn nummer één de shortlist niet gehaald heeft maar mijn nummer twee wel. Ik ben overigens blij verrast om te zien dat er over Agaath nog een boek komt en ik heb dat natuurlijk meteen op mijn WIL-lijst gezet.
