Ahoi leesgretige

Wat er in onderstaand parade aan plots duidelijk naar voren is gekomen is dit: The devil is in the details. Het is een kunst om steeds vanuit al die afleiding de gulden middenweg weten te vinden. Om alles uiteindelijk te begrijpen van de ene kant, maar ook van de andere kant. En dan maar jezelf ertussenin terugvinden. De kwestie is vanuit inter-esse steeds weer opnieuw kiezen voor de kip (het grotere geheel, het ideaal) of het ei (de verandering in de dop om tot nieuw leven te kunnen komen). Voordat ik teveel vooruitloop op Pasen en alle vogels bouwen een nest, zijn hier alvast de eieren:

De Bessenplukkers van Amanda Peters. “Amanda Peters beschrijft zichzelf als een vrouw, een dochter, een zus, een tante, een kattenmoeder, een hondenmoeder, een vriendin, een afstammeling van een zeeman uit de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog, van beschuldigde heksen en Mi'kmaq-voorouders. Een Canadees, een reiziger, een wijndrinker, een bewonderaar van glas-in-lood, een luisteraar van jazz en oude country, een lezer van boeken en een verhalenverteller en een Associate Professor aan de afdeling Engels en Theater aan de Acadia University in Wolfville, Nova Scotia. Maar ook is ze de schrijfster van De bessenplukkers." Dat was een leuk intro op Bookchoice. Alles dus over identiteit. Heel inter-essant, en heel fijn om te lezen. Recensie: Gijzeling van identiteit 5*****

Geluk op de savanne van Anne Jacobs is een sfeervol, hartverwarmend liefdesverhaal begin 20e eeuw in Oost-Afrika. Het is het tweede deel en vervolg op Liefde in de savanne. Charlotte ontwikkelt zich verder als een zelfbewuste en zelfverzekerde vrouw in een tijd waarin je geacht werd absoluut gehoorzaam te zijn aan de wil van de man. De liefde en inter-esse voor de vrouw, Afrika en de mensheid spat van het prettig leesbare verhaal af. 4****

De enige die overbleef van Riley Sager, wat een drama’s, tragedies en bloedvergieten! Het werkte gewoonweg op mijn lachspieren. Leuk verhaal dus. Het lijkt wel uit de bocht gezien mét een stevige knipoog op het verhaal Mysery van horrorschrijver Stephen King. Wat heb ik van dit spooky verhaal genoten! Een cosy horror-thriller wat mij betreft. Wie is de moordenaar? En is er wel sprake van een moord? Hele leuke puzzel met veel plotwendingen tot aan het einde toe. Geen hoogstaande literatuur, wel heerlijk om te lezen. Het bleef boeien. 4****

Buitengewone briljante wezens is een debuut van Shelby van Pelt. Heel verfrissend om eens een roman te lezen over die goedaardige, zachte kant van de mensheid in plaats van te hakken op het ‘kwade’ in ons. Het duiveltje zit op de ene, de engel op de andere schouder. Hoofdpersoon, de oudere weduwe Tova zorgt ervoor dat haar handen blijven wapperen als ‘bezige bijtjes’ om haar rouw te kunnen dragen. Ze heeft oog voor schoonheid en daar heeft iedereen baat bij, ook de octopus Marcellus. Eigenlijk gaat dit plot over onze onbeholpen, tekortschietende, imperfecte onhandigheid en opgelopen misvattingen, die ons een volkomen verkeerde indruk geven over wie we in wezen zijn: (af en toe) buitengewoon briljante wezens. Ontroerend! Soortgelijke ontroerende verhalen vond ik terug in Een man die Ove heet van Fredrik Backman heet  en in De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, van Rachel Joyce. 5*****

De meisjes van de katoenfabriek van de Finse Susanna Alakoski is meer non-fictie dan roman, terwijl het meer geschréven is als waargebeurd roman dan als non-fictie. Volg je het nog? Het was dat deze literaire, historische roman in de Bookchoice selectie van maart zat, anders had ik het niet gezien en gelezen. Via de Finnen leer je de agressie van mannelijk geweld te zien door de ogen van een gewone vrouw. En hoe de vrouw, onze voormoeders, langzaamaan in de 20e eeuw steeds meer weerbaar worden en voor een mooie toekomst voor allen opkomen. Super interessant, juist in deze chaotische tijd, om te weten te komen waar wij vandaan komen als mens en hoe de vrouw met de effecten van politiek en oorlog op het dagelijks leven omgegaan is. Heel herkenbaar zag ik dingen terug van mijn oma (eind 19e eeuw) en moeder (begin 20e eeuw). Juist ook omdat het coming-of-age verhaal van Hilda gesitueerd is in het jonge Finland, die zich als autonome natie probeerde los te weken van Russische en Zweedse invloeden. Een heel land wilde emanciperen! Waarschuwing vooraf, als je het beeld van de vrouw graag idealistisch houdt. Dan zeker niet lezen: menarche, zwangerschap, (stuit)bevallingen en andere fysiek basale vrouwenzaken passeren allemaal de revue. Ik vond het prachtig hoe de schrijfster dit prozaïsch woorden gaf. Wat er niet allemaal aan ontberingen, pijn, leed, inspanningen en eindeloos geduld is voorafgegaan aan waar we nu als mensheid staan. De Finse vrouwen zijn voorlopers in de vrouwenbeweging, de universele mensenrechten en wegbereiders voor een betere toekomst dan toen. 4****

Nu ga ik snel verder lezen in Ochtendgloren, deel vier van de Waldfriede-serie van Corina Bomann. Het Berlijnse ziekenhuis is nog bezig te herstellen na WO II, wordt het weer bedreigd door de agressie van Stalins’ Sovjet Unie! De muur in Berlijn en de afsplitsing in de DDR. Heel mooie serie, omdat Corina Bomann alles beschrijft vanuit lichtpuntjes als medemenselijkheid, liefde, trouw, vriendschap en hoop. Daarna wordt het tijd voor wat luchtigers en zonnigers. Een blij ei mogen zijn en moge er deze lente voor jullie allemaal, ons Hebbanisten, maar mooie kuikentjes uitkomen.