Nadat ik op Instagram een foto geplaatst had met de vraag welk boek mijn volgers zouden aanraden, reageerde Maartje. Zij zei dat ze twee boeken heel graag nog wilde lezen. Lessen in Chemie van Bonnie Garmus en Ik ben een eiland van Tamsin Calidas besloten we om deze samen te gaan lezen. Ons verslag van Lessen in chemie vind je hier. En hieronder volgt een samenvatting van onze buddy van Ik ben een eiland.

Inhoud:

Tamsin Calidas is een vlotte dertiger met een baan in de media, die in de hippe Londense wijk Notting Hill woont. Niks bijzonders. Tot zij en haar man besluiten hun leventje in de stad te verruilen voor het ruige en onbekende van een klein Schots eiland in de Hebriden. Ze gaan er schapen fokken. Landelijk, rustig en idyllisch, is het beeld dat ze voor ogen hebben. Weg van het eeuwige jachtige.

Maar wanneer de eerste betovering is verbroken, blijkt het allerminst idyllisch. De gesloten eilanders zitten helemaal niet te wachten op de komst van zo’n stel stedelingen, het kind waarnaar ze verlangden komt maar niet, het weer is onstuimig en het leven zwaar. Hun huwelijk overleeft de storm niet en loopt op de klippen. En dat is nog maar het begin van de pure, bittere ellende die Calidas zal moeten doormaken. Armoede, een traumatisch verlies en ziekte stellen haar op de proef en het onherbergzame land brengt zijn eigen uitdagingen met zich mee.

Naarmate de tijd verstrijkt verliest Calidas zich meer en meer in het landschap om haar heen, en het is precies die natuur die verlossing brengt. Calidas trekt alle registers open in dit rauwe, openhartige boek, dat een ode brengt aan het menselijke overlevingsinstinct en barst van de prachtige beschrijvingen van die wilde wereld. Ik ben een eiland is een verhaal over het buitengewone vermogen van de natuur om, wanneer je allesverloren hebt, in je behoeften te voorzien. Een magnifiek boek over eenzaamheid, veerkracht en zelfontdekking. 

Eerste akte:

Maartje: Ik ben net begonnen. Kon bij hoofdstuk één al geen adem meer halen.

Jeanet: Oh, wat verschrikkelijk om mee te maken. Onvoorstelbaar waar mensen toe in staat zijn. Leuk trouwens dat elk hoofdstuk met een foto begint.

Maartje: Zeker leuk, krijg je een beter beeld. Ik heb hoofdstuk drie uit. Wat zijn jouw ideeën tot nu toe?

Jeanet: Ik mis een beetje de kennismaking en contacten met de eilandbewoners, al kwamen die in hoofdstuk 3 een beetje op gang. Ze sloten zich een beetje af had ik het idee.

Maartje: Dat klopt wel denk ik. Maar ik kan me ook voorstellen dat zo'n gemeenschap niet zo gemakkelijk nieuwe mensen opneemt. Ze zijn natuurlijk erg op elkaar aangewezen. Wat vind jij van het taalgebruik? Ik vind het af en toe wel erg ver gezocht. Kan van sommige zinnen niet echt kaas maken.

Jeanet: In het begin moest ik erg wennen.  Nu gaat het iets beter, maar heel vlot leest het niet.

Maartje: Het is nog zwaarder dan ik had verwacht, ik vergeet echt regelmatig adem te halen. Ik bebrijp oprecht niet waarom die twee op het eiland blijven. Zou het allemaal wel echt zijn? Ik kan me niet voorstellen dat je dit over je kant laat gaan. En zeker niet in zo'n kleine gemeenscahp.

Jeanet: Ik begrijp daar ook niets van. Ik krijg ook totaal geen grip op hun situatie op het eiland. Het is (bijna) alleen maar ellende.

Tweede akte:

Jeanet: Wat is jouw eerste indruk van Tamsin?

Maartje: Ik vind haar een beetje dommig eigenlijk. Al na een heel korte tijd in de financiële problemen, terwijl ze wisten dat ze alles moesten opbouwen en ze geen betaald werk hadden. Doorgaan in een relatie die duidelijkniet goed is. Dan ook nog proberen zwanger te worden en op een plek blijven waar zoveel mensen onaardig zijn. 

Jeanet: Ja, ze is wel erg naief, maar ik vind haar ook niet zo sympathiek en flexibel. Dit kan nog veranderen natuurlijk.

Maartje: Dat heb ik dus ook. Ik kan nog niet direct met haar meeleven en dat terwijl ze toch wel erge dingen meemaakt.

Jeanet: Heb ik precies hetzelfde.

Tussendoor hebben we allebei leuke dingen meegemaakt. Maartje zat in Londen en ik had de opening van de winkel. Gelukkig kunnen we rustig in ons eigen tempo lezen.

Jeanet: Het blijft ongelofelijk wat mensen elkaar aan kunnen doen. 

Maartje: Het blijft ellende op ellende. Ik mis mooie natuurbeschrijvingen enzo. 

Jeanet:  Ik begrijp het ook niet allemaal. Dan heeft ze het weer over contact met andere mensen en dan lees je daar niets meer over. 

Derde akte:

Maartje: Wat ik ook lastig vind is de tijd. Het lijkt allemaal heel snel te gaan en dan plotseling staat er dat het over jaren gaat. Mis dus een tijdsaanduiding.

Jeanet: Ja, dat is inderdaad erg lastig. 

We lezen allebei het boek uit en we moesten het echt even laten bezinken. We hadden verwacht dat er mooie natuurbeschrijvingen zouden zijn, maar het gaat eigenlijk alleen over Tamsin. De vele problemen waar ze tegenaan loopt, kinderloosheid, scheiding, de dood. En de problemen die ze met de eilandbewoners heeft. Het einde bleven er best nog veel vragen over. 

Wij geven het boek allebei net 3 sterren. 

Toch sluiten we af met een positief bericht. Tamsin zwemt het hele jaar door in de zee. Maartje kreeg ook het verlangen om in de zee te gaan zwemmen en dat is haar dankzij het boek gelukt. Ik vond dit super stoer van haar, want toen was het nog erg koud. 

Heb jij dit boek gelezen wat vond jij ervan?