Dat niet elke reis heel ver moet zijn maakt mijn volgende boek wel duidelijk. Ik blijf lekker in eigen land, België. In welke stad wordt niet specifiek genoemd maar met benamingen als Centraal Station vermoed ik Antwerpen of Brussel. Maar het kan ook gewoon ergens anders geweest zijn. Deze reis in eigen land volbracht ik door het boek De Afspraak van Michael Sels.

Dit boek kwam op mijn pad na een post op social media. Sels heeft een nieuw boek dat uitkomt ergens in mei en zocht nog mensen die wat oudere boeken van hem wilden lezen en recenseren. Het verhaal sprak aan, en hup, het boek lag in de bus. (Alle niet na hup, maar na een trip met mondial relay kon ik het boek ophalen in een broodjeszaak niet ver van mijn deur. Ook weer eens wat nieuws.)

De auteur

Michael Sels , niet te missen met de Belgische kok en diëtist met dezelfde naam, werd drie weken te vroeg geboren. Ik vermoed onder het motto het leven is te kort dus hoe vroeger we startten hoe beter. Als tiener schreef hij zijn frustraties in een dagboek en van elke reis werd er wel een verslag gemaakt. Hij doorworstelde de puberteit met boeken en muziek.

Als volwassene schreef en speelde hij nog steeds muziek en was hij actief als leerkracht Nederlands in middelbare scholen en cvo’s. In 2016 waagde hij zich aan een eerste manuscript met een verhaal voor 10-12 jarigen dat goed onthaald werd. 22 maart 2016, wat voor de Belgen wel een datum is die onthouden wordt, de dag van de aanslagen op de luchthaven en in de metro werd de goesting om te schrijven een noodzaak voor Sels.

Deze dag zorgde ook voor de inspiratie tot het schrijven van het boek De Afspraak.

Het verhaal

Terwijl de stad ontwaakt maken twee jongens zich klaar om te vertrekken. Kwinten, die een thuis situatie heeft met een gewelddadige vader met een alcoholprobleem, heeft een afspraak met het leven. Nikolai , die gepest wordt op school en waar thuis niet naar geluisterd wordt, heeft een afspraak met de dood. Door de drie mannen die wel naar hem luisteren weet hij wat hij moet doen zodat niemand nog zal lachen met hem. Beide reppen zich tegen acht uur naar het centraal station, elk met zijn eigen agenda.

Mijn gedacht

Dit is zonder twijfel het beste boek dat ik dit jaar al gelezen heb. Sels omschrijft thuissituaties waarvan ik vermoed dat er bijna in elke straat wel zo’n verhaal is dat zich afspeelt achter een nietszeggende voorgevel.

Het verhaal van Kwinten, de werkloze vader die begint te drinken en wanneer hij dronken is, zijn vuisten laat spreken. Kwinten die alles verbergt voor zijn vrienden, de blauwe plekken verbergt door dikke kleren te dragen of ziek te zijn. De vrienden die zich zorgen maken maar het niet vlakaf durven vragen, de moeder die probeert haar gezin samen te houden.

Hetzelfde voor het verhaal van Nikolai. Verhuizen zonder te willen, een nieuwe school waar hij direct gepest wordt. Thuis luistert moeder niet naar hem en vader altijd gaan werken. Hoeveel jongeren zoeken er dan geen gehoor buitenshuis waar je dan jammer genoeg vatbaar zijn voor slechte invloeden.

Beide verhalen kwamen wel binnen en dat zal ook Sels zijn bedoeling wel geweest zijn.

Het verhaal leest voor de rest enorm vlot, alles is goed te volgen. Je wordt meegetrokken richting het einde.

Het slot

Het einde van het verhaal toont aan welke indruk de aanslagen maakten op de auteur. Geen echte hele grote twists meer tegengekomen maar dat moet ook niet. Ondanks dat het niet alles afsluit is het einde passend voor dit verhaal.

Conclusie

Een aangrijpend, binnenkomend verhaal dat zeer vlot leest. Personages die wel achter elke simpele voorgevel, in elke straat, kunnen leven of zelfs elke dag iets tegen je zeggen zonder dat je het weet. Een verhaal dat wel zal bijblijven na het lezen.

Met deze auteur wil ik wel nog enkele reizen maken. Terug geen LUEK/LURK boek of een boek van de WIL-lijst dus dat wordt na deze resem recensieboeken even aanpikken om die aantallen terug ophoog te krikken. Maar NO STRESS, lezen blijft leuk. Het lezen zal iets minderen want de kajakwedstrijden beginnen weer en dus ook meer werk fotografie.

We zien wel welke reizen we dit jaar nog zullen lezen. (En de vaste lezers zullen al gemerkt hebben dat ik de cijfers weglaat, ze hadden geen echte meerwaarde voor mijn blog.)