“Een reiger staat roerloos aan de oever van het blauwzwarte water waarin – als een schilderij van Van Ruysdael  - barokke wolkenpartijen worden weerspiegeld. Aan de zuidelijke hemel kleurt de lucht heel bescheiden blauw, de wolken zijn er lichter van toon. Ze zouden hoop moeten geven, ergens moet de zon zijn, ooit zal het weer licht worden. Ik ben niet in de stemming om het optimisme en de schoonheid van het geheel te zien. Ik voel me zo somber als de grote zwarte wolk voor ons. Elk moment kan het gaan regenen en er is geen plek om te schuilen.”

Onderuit is een psychologische thriller over een jonge vrouw die volledig verstrikt raakt in haar eigen denkbeelden en gevoelens, die een gevecht levert tussen haar behoefte aan contact en erkenning aan de ene kant en aan de andere kant haar achterdocht en de drang om mensen op een veilige afstand te willen houden.

Jessie is een jonge kunstenares die vroeger door haar moeder is mishandelt en een hierdoor een laag zelfbeeld ontwikkeld heeft, ze heeft moeite om mensen te vertrouwen.
Wanneer ze na een mislukte relatie op straat komt te staan trekt ze in bij Bernard, een man die een kamer verhuurd aan sociaal zwakke vrouwen om vervolgens misbruik van ze te maken, ook Jessie trapt hier met open ogen in.

Tijdens een gezamenlijke vakantie verongelukt Bernard tijdens een wandeling door de bergen, tenminste dat is wat iedereen denkt…..Jessie weet wel beter.
Eenmaal weer thuis, alleen in het huis van Bernard, alleen met haar schuldgevoel, maakt ze kennis met Johan, de broer van Bernard. Ze raken aan de praat en Jessie voelt zich gehoord en begrepen door Johan, ze voelt een klik die ze lange tijd niet met iemand gevoeld heeft, ze begint dan ook een affaire met de getrouwde broer van Bernard.
Johan is ook degene die haar gerust probeert te stellen: zij is niet schuldig aan de dood van Bernard, hij is gevallen, Jessie was zeker 30 meter van hem verwijderd.

Maar ondanks haar vertrouwen in Johan gelooft Jessie hem niet….

Omdat ze uit haar kamer in Bernard zijn huis moet zoekt ze onderdak bij haar broer Peter. Peter weet dat zij vroeger mishandelt werd, maar heeft nooit iets gedaan om haar te helpen, hij liep altijd weg en deed alsof hij niks zag. Veel vertrouwen in haar broer heeft Jessie dan ook niet, maar gaandeweg moet ze tegenover zichzelf bekennen dat Peter er nu wel voor haar is, alles wil doen om haar te helpen en ook erkent wat er vroeger gebeurd is.

Jessie besluit dat er iets moet veranderen in haar leven, anders komt ze er nooit bovenop en wordt ze nooit echt zelfstandig.
Ze verhuist naar een dorpje in Groningen waar ze een klusservice begint. Want inspiratie om te schilderen heeft ze al heel lang niet meer gehad, en de hoop om met haar schilderijen een inkomen te verdienen heeft ze al opgegeven.

Tijdens een klus maakt ze kennis met een vrouw die, net als zijzelf, verlegen lijkt te zitten om gezelschap en aarzelend zoekt Jessie toenadering, probeert ze weer vertrouwen in iemand te hebben. Toch zorgt deze voorzichtige vriendschap voor verwarring bij Jessie.

“Is het niet makkelijk om alle ellende te wijten aan mijn moeder, bij mezelf zit toch ook een steekje los? Hoe kan het anders dat ik niet in staat ben een langdurige relatie te hebben?”

Jessie besluit om weg te gaan, naar een ver land, in haar eentje, om zichzelf zo op de proef stellen, om laten zien dat ze zich echt wel alleen kan redden. Ze besluit door India te gaan reizen. Daar zal ze alle tijd hebben om na te denken over haar leven, over wie ze is, wat ze wil en vooral een poging te doen om met zichzelf in het reine te komen over de dood van Bernard.
Een ontmoeting met de Nederlandse Nynke tijdens haar reis biedt haar onverwacht een heel ander licht op de dood van Bernard.

Freek van Apeldoorn weet met dit boek aandacht te geven aan het feit dat gedachten, en gevoelens heel ingewikkeld kunnen zijn, zelfs misleidend kunnen zijn en dat ze soms, hoe realistisch ze ook lijken, totaal kunnen verschillen van de werkelijkheid.
Maar wat die werkelijkheid dan is weet hij lang verborgen te houden in het verhaal, net als Jessie wordt je volledig op een dwaalspoor gezet….

Jacob van Ruysdael

In dit boek wordt verwezen naar de donkere wolkenluchten op de schilderijen van van Rysdael.

Het gaat hier om de schilderijen van de schilder Jacob van Ruysdael (Haarlem 1628 of 1629 - Amsterdam 1682), hij behoort tot een van de beste schilders die de Gouden eeuw heeft voortgebracht. Jacob van Ruysdael staat vooral bekend om zijn landschappen en zeegezichten.

Ook zijn vader, Isaack van Ruysdael en zijn oom Salomon van Ruysdael waren bekende landschapschilders uit die tijd. 
In veel van de vroege werken van Jacob, die gemaakt zijn in de omgeving van Haarlem, is de invloed van zijn vader en oom duidelijk zichtbaar. Maar wanneer hij studiereizen gaat maken komt Jacob in aanraking met ruigere landschappen en ontwikkelt een hele eigen stijl. Hij schildet met regelmaat ruige woeste landschappen met daarin watervallen, naaldbossen en heuvels onder stormachtige luchten. Boslandschappen met grote centrale motieven van ruïnes, watermolens en ouden eiken behoren tot zijn oevre. 

In Amsterdam schilderde Jacob van Ruysdael ook stadsgezichten in vogelvlucht en winterse taferelen. Menselijke figuren zijn in zijn werken zeer spaarzaam aangebracht door zijn leerlingen.

De landschappen van van Ruysdael zijn geen directe weergave van de werkelijkheid, dit mede doordat het in die tijd nog niet gebruikelijk was om op locatie te schilderen, de schilderijen zijn 'uyt den gheest' geschilderd. Ook was het zijn bedoeling om slechts de essentie van het landschap weer te geven. Het was niet de bedoeling om topografisch correct te schilderen, dit gold ook voor de tijdsgenoten van van Ruysdael.

Zijn belangrijkste werken zijn: 'De molen bij Wijk bij Buurstede' en 'de Joodse begraafplaats'. 

Hebban reading challenge 2018 - boek 3
categorie: ?
boekbloggersklus Hebban
aantal blz: 259
totaal aantal gelezen blz 2018: 713