In het Drents museum in Assen is op dit moment de tentoonstelling "Peredvizhniki, Russisch realisme rond Repin 1870-1900" te zien.
Deze tentoonstelling gaat over een groep kunstenaars die de Russische kunstwereld op zijn kop hebben gezet. Ze noemden zich de Maatschappij voor Reizende Kunstexposities, maar kregen al snel de naam: Peredvizhniki, wat zwervers of (rond)trekkers betekent. 

De Peredvizhniki zijn gaan samenwerken als reactie op het strenge regime van de keizerlijke kunstacademie in St. Petersburg, waarin alles van hogerhand bepaald werd.
Deze kunstenaars waren op zoek naar onafhankelijkheid, ze wilden de vrijheid hebben om te schilderen wat ze wilden, en te exposeren waar ze wilden. 

In de 19e eeuw zijn de verschillen tussen rijk en arm enorm groot in Rusland. De Peredvizhniki kiezen ervoor om juist het leven van de eenvoudige Rus af te beelden en tot kunst te verheffen. Ze schilderen gewone mensen op een zeer realistische en indringende wijze. 
Onderwerpen als armoede, sociaal onrecht, angst en leed schuwen ze niet. 

Deze tentoonstelling sluit prachtig aan op het boek "Het achtste leven (voor Brilka)  van Nino Haratischwili wat ik nu in een leesclub van Hebban aan het lezen ben. 

De schilderijen geven een mooi beeld van het leven in Rusland in de periode waarin het boek zich afspeelt, juist omdat de gewone Rus afgebeeld wordt. De schilderijen die mij het meest aangrepen waren die waarin duidelijk het leed, de angst en vooral onmacht zichtbaar zijn. Zoals bij 'Bedelaarskinderen' van Firs Zhuralev en bij 'Afscheid van een rekruut' van Ilya Repin.

Erg mooi vond ik ook het portret van Tolstoy in eenvoudige kleding en op blote voeten van Ilya Repin en 'Oude vrouw, luboks inkleurend' van Nikolay Yefimov. Hieruit straalt een eenvoud die schitterend weergegeven is.

Herkenning was er vooral bij het schilderij 'Landschap met jager, eiland Valaam' van Ivan Shiskin, dit eiland ligt in het Ladogameer waar Kostja voor zijn werk langere tijd verbleef.