De verbintenis van tegenpolen geschreven door Alice Hoffman is een familiekroniek gebaseerd op waargebeurde historische feiten. Hoffman verweeft op een mooie geloofwaardige manier feit en fictie tot een boeiend verhaal.
In het boek wordt het levensverhaal van de Creoolse Rachel Pomié vertelt, zij is de moeder van de wereldberoemde impressionistische schilder Pissarro.

Rachel groeit op in een kleine Joodse gemeenschap op het paradijselijke eiland Saint Thomas in West-Indië. Het is van jongs af aan al een meisje dat heel goed weet wat ze wel en niet wil, haar grote droom is om naar Parijs te gaan en daar een bestaan op te bouwen.
Zo ver komt het echter niet, Rachel wordt op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan een veel oudere weduwnaar met drie kinderen, dit om het bedrijf van haar vader te redden van de ondergang.
Rachel schikt zich in haar rol, ook al is het een huwelijk zonder liefde omdat haar man zijn overleden echtgenote maar niet kan vergeten.

Door haar sterke karakter weet Rachel zich staande te houden, en als haar man overlijdt grijpt ze alsnog haar kans om voor zichzelf en haar eigen geluk te kiezen.
Wanneer Fréderique, de neef van haar overleden man naar Saint Thomas komt om het familiebedrijf over te nemen begint Rachel een hartstochtelijke affaire met hem, ze zijn elkaars grote liefde. Maar het is wel een liefde die in de kleine gemeenschap op het eiland veel tegenstand opwekt.
Ondanks het schandaal blijft Rachel trouw aan haar eigen gevoelens en houdt zich dapper staande.
Ook al gaat dit wel eens ten koste van haar naasten, ook haar zoon, de later beroemde schilder Camille Pissarro ondervindt de gevolgen van de keuzes die zijn moeder maakt.

Het boek is op een zeer beeldende manier geschreven, de uitgebreide beschrijvingen van het eiland maken dat je af en toe het gevoel hebt er zelf rond te lopen.
Het is opgebouwd uit drie delen waarbij we vooral een goed beeld krijgen van de gevoels- en gedachtewereld van Rachel zelf, dit omdat veel vanuit haar verteld wordt.
Het laatste deel is vooral gewijd aan de zoon Camille Pissarro, dit deel heeft ook gelijk een heel andere toon, de beschrijvingen en waarnemingen van Camille zijn veel kleurrijker en schilderachtig te noemen, duidelijk al een groot schilder in de dop.

De titel verwijst al naar de vele tegenstellingen die in het boek centraal staan, hoewel er onderlinge banden zijn tussen de personages worden ze ook regelmatig gescheiden door tegenstellingen in ras, geloof, karakter en stand. Juist door het duidelijk in beeld brengen van de tegenstellingen zie je de personages een ontwikkeling doormaken die heel mooi in beeld gebracht is.

De verbintenis van tegenpolen is een aanrader voor lezers die houden van mooie trage beschrijvingen van de omgeving en karakters van de hoofdpersonages, het zal ook de lezers aanspreken die een mix van feit en fictie houden en die helemaal op kunnen gaan in een boeiende historische familiekroniek.

Volgende week zal ik nog nog een artikel plaatsen met een interessante link naar dit boek....