Begin april stortten vijftien enthousiaste Hebban Leesclub-deelnemers zich op Een onbeminde vrouw van de populaire Duitse thrillerauteur Nele Neuhaus. Hoewel het hier het eerste deel uit de eveneens populaire von Bodenstein & Kirchhoff-reeks betreft, is het niet haar Nederlandse debuut. De uitgeverij besloot namelijk eerst latere delen uit de serie te publiceren, omdat ze hiermee een groter lezerspubliek trachtte te bereiken. En dat lukte, gezien het succes van boeken als Sneeuwwitje moet sterven, Wie wind zaait en Boze wolf. Begin augustus verschijnt dan ook het tweede boek uit de serie: Moordvrienden. Zie hier eerst het eindoordeel van de Hebban Leesclub over Een onbeminde vrouw.

Over Een onbeminde vrouw

Inspecteur Oliver von Bodenstein en zijn kersverse collega Pia Kirchhoff worden opgetrommeld na de vondst van twee lijken. Het betreft de lichamen van de Frankfurtse hoofdofficier van Justitie Hardenbach en Isabel Kerstner, een bloedmooie, jonge vrouw die levenloos onderaan een uitkijktoren wordt gevonden. Zij was door velen onbemind en lang niet iedereen is dan ook rouwig om haar dood. Hoewel de sporen – net als bij Hardenback - ook hier wijzen op zelfdoding, is het Von Bodenstein en Kirchhoff al snel duidelijk dat het om moord gaat. Maar wie heeft dit op zijn/haar geweten? En wat heeft de dood van Hardenbach ermee te maken? Wat is er gebeurd? 

Leesclub

In de leesclub-discussie bespraken de leesclubdeelnemers wat zij van het boek vonden. Daarbij waren een drietal opvallende onderwerpen die door iedereen besproken werd;

Overvloed aan personages en relaties

Waar de meeste deelnemers al eerder werk van Nele Neuhaus hadden gelezen, vielen toch wat dingen tegen. Een debutanten-kwaaltje, daar het immers officieel wel haar eersteling is? Elly viel het U-gebruik in de schrijfstijl van Neuhaus bijvoorbeeld op en ook dat de namen van de personages volledig worden uitgeschreven; “Bij de namen moet ik steeds nadenken, welke rol heeft deze persoon eigenlijk en gaat hij of zij vreemd en met wie dan. Bij het volgende boek van Nele maak ik een soort stamboom, dat leest makkelijker.”Met het uit elkaar halen van de verschillende personages en hun relaties, hadden meer mensen moeite. Koen zag daar echter ook een voordeel in: “Het is een weliswaar inderdaad een puzzel, mede door de vele personages, maar wel een aangename puzzel, dus tot nu toe ben ik best tevreden.” Toch is hij er later niet helemaal tevreden over en ziet hij ook iets anders: “Een overvloed aan gebeurtenissen en nevenverhaallijnen. Less is more en dit geldt zeker ook voor dit debuut.”

Stijl van schrijven

De vele personages zorgden ook voor veel perspectiefwisselingen in de – vaak korte – hoofdstukken. Gerrie vond het op de plot van een TV-serie lijken: “Er wordt regelmatig gewisseld van hoofdpersoon, waarbij er heel duidelijke cliffhangers soms aan het einde van een vertelling of hoofdstuk was. Het lijkt misschien wel meer op een plot van een TV-serie.” Isabella werd door de schrijfstijl meegetrokken: “Aangezien er verschillende mogelijke verdachten zijn, die elk hun geheimen hebben en feitelijk vast zitten in een web van leugens en bedrog slaagt Nele Neuhaus er in de lezer mee te trekken in haar verhaal.”

Vrijwel iedereen is het erover eens dat de verschillende oogpunten zorgen voor de nodige spanning. Of, zoals Arjan het beschrijft: “De schrijfster lijkt in deze fase van haar schrijfster zijn vooral te kijken naar krimi's en/of soaps en daar haar inspiratie en methodiek vandaan te halen. Het boek lijkt geschreven als bepaalde series, er wordt duidelijk gewerkt met cliffhangers. “

Vergelijking met eerder werk

Daar de auteur dus in Nederland vooral bekend is geworden door eerder (geprezen en bekroond) werk, is het logisch dat de verwachtingen voor Een onbeminde vrouw werden gespiegeld aan de al bekende boeken. Sonja zegt bijvoorbeeld: “Mijn verwachting lag best hoog door de eerdere gelezen delen. Ik vind dat het deels is uitgekomen, maar kan wel merken dat ze moest groeien in het schrijven van deze serie. Blij dat ik ben begonnen in Sneeuwwitje moet sterven en dat ik vanaf toen echt alle delen wilde gaan lezen en deze steeds beter werden!” Antoinette was vooral benieuwd hoe de levens van de beide hoofdpersonages tot stand zijn gekomen: “Ik vind het niet haar sterkste boek maar zoals vaak geldt.. al doende leert men en dat heeft ze zeker bewezen in de opvolgende boeken!”

Beoordeling

Hoewel de motivaties veelal (opbouwende) kritiek bevatten, is dit niet terug te vinden in de sterrenbeoordelingen, die ondanks deze negatieve punten toch redelijk hoog zijn. Of dit komt door de reputatie van Nele Neuhaus of omdat men het gewoon echt een goed boek vond, wordt niet helemaal bekend. De gemiddelde beoordeling komt uit op 3,5 sterren, een mooie prestatie voor dit “debuut”. De kinderziektes van de thriller ten spijt: Nele Neuhaus heeft de leesclubdeelnemers weten te imponeren.

“Het boek is vlot geschreven. Ik wou het dan ook niet aan de kant leggen. Het is spannend. Er komen steeds meer intriges boven water, steeds meer moordmotieven. Op een bepaalde manier is het ook romantisch. Het boek heeft dan ook een verrassend einde. Ik heb het met veel plezier gelezen, alhoewel ik latere boeken van haar veel beter vindt,” aldus Karin, wie het beoordeelt met 3 sterren. 1 ster meer geeft Ranata: “Door de vele wendingen in dit boek blijft het ook een boek wat je lastig neer kunt leggen, want je wil echt weten wat er gebeurt en hoe het allemaal afloopt met de verschillende personages.”En Marieke maakt zelfs een mooie vergelijking: “Ik dacht aan een kruising tussen Flikken Maastricht en Agatha Christie.”