Hoewel ik er nog niet zo heel erg lang geleden ook al was, ging ik toch weer terug naar Zweden. Bij mijn vorige bezoek aan dit land had ik een uitnodiging gekregen om eens te kunnen zien hoe de locale opvang van vluchtelingen in zijn werk gaat. Dat leek me wel interessant dus was ik opnieuw onderweg naar Stockholm. Toch al een boeiende stad, dus erg vond ik het niet. Een reis van bijna zestien uur. Niet erg, want ik had voldoende tijd. Toch was ik uiteindelijk blij dat ik er was. Centraal Station Stockholm. De chaotische toestanden vielen me direct op. Buiten de reguliere reizigers veel vluchtelingen. Gezinnen met kinderen, maar zo te zien ook mensen alleen.

Ik had een afspraak met Luna, een van de vele vrijwilligers. In de verte zag ik haar staan. Ik herkende haar van de foto die ze me had gestuurd. Ze stond tussen een groep Syrische vluchtelingen. Net vanuit Griekenland naar Zweden gekomen. Tussen het regelen door stelde Luna me nog snel aan haar vriendin Olivia voor. Zij werkt bij de politie, maar helpt ook regelmatig mee als vrijwilliger. Beiden waren bezig met het regelen van onderdak voor de Syriërs. Omdat dat niet meeviel bood Luna hen onderdak op haar woonboot aan. En ook voor mij was het geen probleem om op haar aak te kunnen logeren.

Een aantal weken hielp ik mee met het vluchtelingenwerk op het centraal station. Interessant en dankbaar werk, vaak hoorde ik schrijnende verhalen en ik had het druk. Heel erg druk. Tijdens de korte pauzes die er waren, sprak ik ook vaak met Olivia. Ze vertelde me over haar werk en dat ze ook daarin van alles tegenkwam. En maakte ik kennis met Tom Stilton, de vriend van Luna. Van hem kreeg ik erg veel te horen. Van een vluchtelingenmeisje dat door een drugsverslaafde vrouw onder haar hoed werd genomen, maar ook over het korte bezoek dat Olivia en hij aan Roemenië hebben gebracht. Dat bleek niet zonder gevaar te zijn geweest en had ook nog eens te maken met de vluchtelingenproblematiek. Een triest verhaal waar ik niet vrolijk van werd.

Doordat ik zo opging in mijn tijdelijke bezigheden had ik natuurlijk niet veel gelegenheid om de stad wat meer te gaan verkennen. Niet zo heel erg vond ik. Sommige dingen zijn nu eenmaal belangrijker dan de toerist uithangen. Dat kan een andere keer wel weer. Want ik heb het vage vermoeden dat dit niet mijn laatste bezoek aan Stockholm en Zweden zal blijken te zijn. Voordat het zover is, heb ik nog een aantal andere bestemmingen op mijn lijstje staan. Naar de volgende kijk ik, hoewel het me hier prima bevalt, nu al uit. Want ik ben er namelijk nog nooit geweest.