Auteur

Doris Lessing was een Britse auteur die in 2007 de Nobelprijs voor literatuur gewonnen heeft. Het boek de barmhartige terroriste behoort tot een van haar vijf beste boeken.

Ze werd in 1919 in Iran (vroeger Perzië) geboren en overleed in 2013.

Ik had tot nu toe nog geen boek van haar gelezen, maar ik herinner me haar van het moment toen bekend werd dat ze de Nobelprijs gewonnen had. Ze stapte uit een taxi, nog onwetend van haar overwinning en haar eerste woorden 'Oh Christ' gingen de wereld over. De journalisten stonden te wachten op meer reactie van haar, maar ze ging rustig over tot het betalen van de taxichauffeur.

                   "I've won all the prices in Europe, every bloody one, so I'm delighted to win them all."

Eerste reactie Doris Lessing na winnen van Nobelprijs voor Literatuur

Interview met Doris Lessing

Samenvatting

Alice, zevenendertig jaar en werkloos, kraakt samen met haar vriend Jasper, ook werkloos, een groot leegstaand huis dat op de lijst staat om afgebroken te worden. Ze zijn niet de eersten die het huis kraken. Alice is echter wel de eerste die het wil opknappen. Alice is weggegaan bij haar moeder die het zat is dat die twee op haar kosten leven.
Alice is tegen vanalles, kernraketten, milieuvervuiling, de Torries, Margaret Thatcher, sexisme, burgerlijkheid, bourgeoisie. Het maakt eigenlijk niet zo veel uit, als ze maar kan gaan betogen en keet schoppen, zelfs een nachtje in de cel is een uitje voor haar en Jasper. Ze probeert grip te houden op de groep, eenheid te stimuleren door een bijeenkomst te houden met gelijkgezinden. Er wordt heel wat afgediscussieerd, maar de leden vinden het ook een goede gelegenheid om op kosten van een ander te eten en drinken, eten allemaal voorzien door Alice. 

Enkelen van de groep willen zich aansluiten bij de IRA en trekken naar Noord-Ierland om het voorstel te bespreken met de leiders, maar die zien dat groepje ongeregeld niet goed zitten. Toch wil ze dat hun daden gezien worden. Dus moeten ze iets grootser doen.

Het boek speelt zich af ergens in de jaren tachtig, met inderdaad een actieve IRA en veel werkloosheid. Alice is een beetje een moederkloek in het gekraakte huis waar verschillende mensen zitten die elk hun tekorten en ideeën hebben. Er is weinig dat vlot loopt, de politie houdt hen in het oog, de buren moeten niet zo veel van dat anarchistisch volk hebben.

Beoordeling

Dit boek heb ik best wel met plezier gelezen. Er zitten heel veel herkenbare elementen in uit de jaren tachtig, met het bewind van Margaret Thatcher, betogingen tegen alles wat er maar te bedenken valt en hoge werkloosheid. Als ik me niet vergis scheerde de werkloosheid in Groot-Brittannië nog hogere toppen dan elders. De lange stakingen van de mijnwerkers en de sluiting uiteindelijk van de mijnen hebben daar zeker toe bijgedragen.

Alice is een beetje een vreemde eend in de bijt van de actievoerders omdat ze al zevenendertig is. Haar moeder verwacht van haar dat ze een normale job neemt in plaats van altijd maar actie te voeren. Maar ik heb de indruk dat ze het niet zo erg vind om werkloos te zijn en te leven van een uitkeren. Ze komt er niet mee toe, maar ze heeft zo haar eigen manieren om aan geld te komen, niet allemaal even proper. Ze verzet zich tegen alles wat met haar afkomst te maken heeft, haar vader heeft een eigen zaak en haar moeder is/was behoorlijk bekakt. Op het einde bekijkt ze de dingen met haar ouders toch wel een beetje anders omdat de zaak van haar vader zo goed als failliet is en haar moeder wegkwijt in een koud flatje omdat ze de verwarming niet kan betalen.

Ze kan het ook heel goed uitleggen en kan daardoor iedereen voor haar kar spannen. De onzekere klusjesman Philip is daar het slachtoffer van, hij kan geen nee zeggen alhoewel hij op een bepaald moment toch ook wel vindt dat er teveel van hem geprofiteerd wordt. Verder draait ze de mensen van de gemeente om haar vinger zodat ze langer in het huis mogen blijven, staat ze de politie beleefd te woord zodat ze geen aanleiding hebben om het huis binnen te komen. Ze weet heel goed hoe ze het moet uitleggen om problemen te voorkomen.

Alhoewel ze met een stel luiwammessen en anarchisten samenleeft, wil ze toch de boel op orde en wil ze dat anderen dat ook doen, maar dat werkt uiteraard niet. Iedereen doet maar wat.

Ik heb dit boek gelezen omdat het in mijn eigen mini-challenge over boeken van Nobelprijswinnaars voor Literatuur stond.

*** sterren