Auteur 

Joe Hill is het pseudoniem voor Joseph Hillstrom King, geboren op 4 juli 1972 en zoon van Stephen en Tabitha King, beide auteurs.
Omdat Joe Hill het zelf wilde maken als auteur en niet als zoon van, koos hij ervoor om onder pseudoniem te schrijven. Het is duidelijk dat schrijven bij de familie King in de genen zit. Ook zijn jongere broer Owen King is schrijver.

The Fireman, dat ik in het Engels gelezen heb, is niet het eerste boek van Joe Hill dat ik gelezen heb. Met The Fireman heeft hij in 2017 the Locus Award gewonnen voor het beste horrorboek, alhoewel ik het zelf eerdere een spannend boek dan een horrorboek vind. 

Andere boeken die ik al van hem gelezen heb:

• Nosferatu *****
• Hoorns ****
• Zwart Hart ****

Momenteel is het Stephen King weekend op Hebban naar aanleiding van de verschijning van zijn nieuwste boek De buitenstaander (The Outsider). Wat mij betreft mag er een King viertiendaagse komen die heel de familie King in de kijker zet. 

Samenvatting

Er woedt een epidemie, eentje waarbij mensen 'dragonscale' op hun huid krijgen, zwarte plekken dooraderd met gouden draad. Hoe de mensen besmet raken is in het begin niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat mensen die besmet zijn spontaan ontbranden en sterven. Het is afschuwelijk om naar te kijken.
Harper is getrouwd met Jacob en werkt eerst als verpleegster in een school, maar nadat die school afgebrand is, werkt ze als vrijwilligster in een ziekenhuis, met een soort van geel pak, handschoenen en helm (denk aan een pak dat ebolahulpverleners dragen) om zichzelf te beschermen. Jacob wil niet dat ze nog werkt want is bang dat ze besmet geraakt. Wat uiteindelijk ook gebeurt.
Dan gaat het snel, Jacob wil zijn vrouw doden om haar de zelfontbranding te besparen. Ondertussen is Harper zwanger en ze wil blijven leven, voor haar kind. Ze ontsnapt en wordt gered door de Fireman die haar naar een gemeenschap brengt met andere besmetten, die zich verstoppen voor de gezonden.
De plaats is ergens verborgen in de bossen en de mensen die er leven zijn een dwarsdoorsnede van een gemeenschap. Niet iedereen kan door een deur met iedereen, niet iedereen heeft zijn ego achtergelaten toen men het kamp betrad. Iemand moet de leider zijn, maar dat gaat zoals gewoonlijk niet goed. Er ontstaan twee groepen en dan evolueert alles snel ten slechte. Bovendien is er nog de gemeenschappelijke vijand: de gezonden. Voor Harper specifiek is er nog haar man die ten koste van alles haar wil doden. 
Terwijl Harper alsmaar verder vordert in haar zwangerschap, lijkt het alsof heel de wereld, mensen, omstandigheden, natuur, ... zich tegen haar keert.

Beoordeling 

Een epidemie op wereldschaal bedreigt alles waar onze maatschappij, ons leven voor staat. Wanneer een individu bedreigd wordt, maakt niet uit wat de dreiging is, is er altijd een reflex om op zichzelf terug te trekken, eerst ik, dan de rest. Dat komt in dit boek bij veel mensen voor, behalve bij het groepje rond Harper, die denken namelijk ook aan een ander, vaak ten koste van hun eigen leven. Zo zijn er niet veel mensen, maar die heb je wel nodig om als groep te kunnen overleven. Het zijn ook leiders, niet omdat ze dat zelf willen, maar omdat anderen hen gekozen hebben. Dat zijn andere leiders dan de ego's die van zichzelf vinden dat ze de beste zijn en daardoor leider moeten zijn, zonder dat ze ook maar iets bewezen hebben.

Zoals in iedere maatschappij zijn er conflicten. Ook zo in de groep van overlevers in het kamp. Niet iedereen is het eens met de regels die er zijn en regels moeten er zijn anders kan je niet overleven. Bovendien is er een gemeenschappelijke vijand, de gezonden die ernaar streven om alle besmetten te doden voordat ze heel de aarde in brand steken. 

Er is een vreemd bestraffingssysteem dat ik hier niet verder ga beschrijven omdat ik niets wil weggeven, maar het is er wel en het blijkt jammer genoeg ook nodig. Niet iedereen die besmet is en in het kamp woont, bedoelt het goed. Het zijn mensen van verschillende pluimage en niemand weet de exacte voorgeschiedenis van deze mensen, het kunnen criminelen zijn. 

Vertrouwen is nog zo'n mooi woord. Uiteraard wil iedereen iedereen vertrouwen, maar het zou naïef zijn om het echt te doen want voor je het weet steekt iemand een mes in je rug. In zo'n ogenschijnlijk veilige en tegelijkertijd vijandige omgeving zwanger zijn is een hel. Wil je je kind wel in zo'n omgeving grootbrengen. Is het überhaupt wel een goed idee om een kind op een wereld te zetten waar een epidemie heerst? Zal het kind zelf al besmet zijn of zit het veilig in de baarmoeder. Als het niet besmet is, moet het dan wel bij de besmetten blijven, moet het dan niet grootgebracht worden bij de gezonden. Allemaal vragen waar Harper mee zit. Bovendien, wie gaat haar helpen met de bevalling, ze is zelf de enige verpleegster in de groep, geen dokter of gynecoloog aanwezig. 

De reden waarom niet iedereen spontaan ontbrandt en deze groep dus overleeft, kan ik ook niet beschrijven omdat dat toch wel cruciaal is voor het verhaal. De manier waarom Joe Hill het beschrijft, zou zomaar waar kunnen zijn. 

Wat als er echt een epidemie op wereldschaal zou uitbreken? Hoe snel gaat de verspreiding, hoe wordt het verspreid, wat is de kans op een medicijn dat op tijd komt, wie krijgt het want ineens 7 miljard mensen een medicijn geven, dat gaat lang duren dus hoe maak je de prioriteitenlijst op. Het klinkt misschien ver weg, maar wanneer Ebola en Griep een pact vormen, krijg je een erg dodelijke ziekte die zich via de lucht verspreidt. De nachtmerrie van iedere epidemioloog. 

Erg goed boek waar ik nog wel eens aan terug zal denken. Nu op naar het nieuwste boek van zijn vader, Stephen King, naar The Outsider want ook deze ga ik in het Engels lezen.