Zo, de kop is er af! We zijn twee deeltjes ver in deze dikke klepper. In dit deel zijn we met Max naar Garden City op Long Island, New York verhuisd. En leerden we Mischa én Owen kennen! Wat vonden jullie van hen? Wie was het meest sympathieke karakter dat je tegen kwam? Hoe zag je de flashbacks over Vietnam? En vond je het appartementencomplex op Apthorp niet wat apart? Wat dacht je van de verhalen van Max op vakantie en op het liefdespad? Herkenbaar? Er kan best veel besproken worden over dit deel volgens ons. Wij doen graag vooral beroep op jullie vragen!

We starten met een verzamelplek hieronder waar jullie je naam kunnen roepen/zetten als je een vraag wil stellen aan je medelezers, en je onderwerp. Dan zorgen wij ervoor dat alle vragen om beurten aan bod komen uiteraard! (Wacht dan ook even af met er op te reageren!)

We herhalen hier even onze afspraken voor alle zekerheid:

• We bespreken niet het hele boek per bespreking, verklap alsjeblieft nog geen dingen voor je mede-lezer uit de volgende delen, spoilers van de gelezen delen mogen wél, klik hier voor de leesplanning.
• We laten jullie graag aan het woord. Wil je een vraag stellen, roep dan je naam onder de eerste vraag onder dit artikel, dan kunnen we gemakkelijk zien in welke volgorde we welke vraag gaan behandelen.
• Dit is geen officiële leesclub, het gaat er allemaal wat losser aan toe. Je hoeft niet per se elke vraag te beantwoorden. Het is ook niet verplicht om een recensie te schrijven. Maar het mag natuurlijk allemaal wel, heel graag zelfs!
• Reageer op een vraag via de grijze knop, zo blijven de vraag en de antwoorden mooi samen.
• Wil je een nieuw gesprek beginnen, gebruik dan de roze knop. (Dat mag, maar kijk voor je dit doet ook even naar het tweede afsprakenstreepje hierboven)

Wij bijten alvast de spits af met een algemene vraag: welke grote verschillen zie jij in dit tweede deel dat je nu gelezen hebt in vergelijking met het eerste deeltje en welke evolutie is er te merken?

Update 7/4/2019: Op het einde van dit tweede deel schreef Tea een kort leesverslag voor ons. Dat kan je hieronder lezen.

M&M Deel twee:  Garden City, Fairfax, Fire Island, Apthorp

Hierin lezen we over de aankomst en de vestiging van de familie in de VS. Dat dit een koude douche is voor vooral Max wordt schrijnend duidelijk. Vanuit zijn waarneming komen we erachter dat het heel wat voeten in de aarde heeft voor hij iets van aansluiting vindt. Heimwee naar zijn Noorse vrienden en hier nog geen vrienden hebben zorgen voor eenzaamheid bij Max. Garden City, waar ze komen te wonen, is op geen enkele manier spectaculair, saai is de benaming. Het eerste woord dat hij opschrijft is No one...Maar er schijnt licht aan de horizon, Max leert Mordecai Weintraub kennen, deze vriend gaat een grote rol spelen in het verhaal. Een link tussen de twee is de film Apocalypse Now, dat blijkt een voltreffer te zijn, hun vriendschap wordt hecht. Als een rode draad zal kunst in het algemeen een thema worden, niet alleen die ene film, ook andere films, schilderijen, muziek en toneel zijn verbindende factoren in het boek. Owen, waarmee we in het eerste deel kennis maakten, krijgt in de volgende delen meer aandacht en langzaam wordt zijn rol in het geheel duidelijker. Een andere onstuimige ontwikkeling is Max’s ontmoeting met kunstenares Mischa. Het wordt vrijwel direct een liefdesrelatie, ondanks het leeftijdsverschil, Max is een stuk jonger. Het gebeurt tijdens een zomervakantie op Fire Island, hoe toepasselijk.

Tijdens de, af en toe levendige, discussie werd gevraagd naar de verschillen tussen deel 1 en 2. De een ziet wat meer verschillen dan de ander, maar meerdere lezers vonden dit tweede deel toch wat dynamischer. Hoewel sommige passages door een paar van ons als langdradig werden ervaren. Er werden ook 5 steekwoorden gevraagd waarmee het boek het best getypeerd zou kunnen worden. Na inventarisatie wordt dit de uitslag: 1-Vriendschap 2-Toneel/Film 3-Coming of age, opgroeien 4-Eenzaamheid 5-Vietnam. We gaan aan het eind van het boek nog eens inventariseren en zien of er verschuivingen plaatsgevonden hebben. Over de vraag wat het centrale thema is tot nu toe wordt heel verschillend gedacht en niet iedereen vindt het eenvoudig hierop een antwoord te geven, genoemd wordt coming of age, maar ook de combinatie van ‘alles is zinloos’ en ‘je moet het leven leven in de volle breedte’. Aan de orde kwam ook nog de vraag of de lange zinnen als storend of juist niet ervaren werden en of er te weinig witregels gebruikt werden. De meesten van ons vonden de lange zinnen natuurlijk overkomen, ze meanderen zonder dat je de weg kwijt raakt.