Elke maand lezen de leden van We Love Lit heel wat af. Maar welke boeken springen er nu echt uit, welke personages blijven ook na de laatste pagina boeien, welk verhaal wil ons maar niet loslaten? Vanaf nu zullen we jullie op het einde van elke maand een overzicht geven van onze favorieten. In juli en augustus lazen we nog meer dan anders. Het bleek een onmogelijke taak om slechts één boek naar voren te schuiven. Voor de eerste editie van deze nieuwe rubriek maken we daarom een uitgebreide lijst met aanraders. Hou jullie te-lezen-lijstjes maar al klaar!

Guy las:

Echo van Hans Bogaert: Het gebeurt niet vaak dat Vlaamse debutanten het aandurven om meteen met een ambitieus werk door de grote literaire poort te stappen. Met Echo toont Hans Bogaert dit lef wel; driewerf hoera hiervoor. (Recensie)

De drager van Jan Vantoortelboom: De drager is een knap verteld en fascinerend verhaal dat bovenop een verhit lezershoofd valt. (Recensie)

Koorts van Deon Meyer: Je ontdekt hier een andere Deon Meyer, de allerbeste wellicht. Op magistrale wijze is hij erin geslaagd, steeds mysterieus, ondoorzichtig én toch geloofwaardig te blijven. (recensie)

Helena las:

Warme melk van Deborah Levy: een magisch en mythisch coming of age verhaal over een jonge antropologe en haar hypochondrische moeder. (recensie)

Een onberispelijke man van Jane Gardam: over het veelbewogen leven van een gepensioneerde advocaat. Ik had al veel lovende dingen over dit boek gelezen en ik vond het wel terecht dat dit boek die aandacht heeft gekregen.

Nieuwe jongen van Tracy Chevalier: een moderne hervertelling van Othello van Shakespeare, een zeer onderhoudend boek over vriendschap en ergens bij willen horen. (recensie)

Harriet las:

Een onberispelijke man van Jane Gardam: Een echt boek voor liefhebbers van de Engelse literatuur. Mooie beschrijvingen en een stukje geschiedenis van Engeland wat niet zo bekend is. Ik zag dat er in september een nieuw boek van deze schrijfster uitkomt; Een trouwe vrouw, met als bijzonderheid dat het boek het verhaal van Een onberispelijke man opnieuw vertelt maar dan vanuit het perspectief van de vrouw.

Jan Stoel las:

De drager van Jan Vantoortelboom: een roman die onder meer gaat over het vaderschap, over het niet perfect zijn, over leven en dood, over ‘survival of the fittest’ en het ‘perfecte van ICT’. Een van de hoofdpersonen gaat over tot de uiterste consequentie. Hij streeft naar perfectie, maar heeft een kind dat niet perfect is. Net als zijn drie voorgaande romans is deze roman indrukwekkend.

P.I.D. van Bronja Hoffschlag: P.I.D. (Paul Is Dead) verwijst naar het verhaal dat Beatle Paul McCartney op 9 november 1966 bij een auto-ongeluk overleden zou zijn. Paul zou vervangen zijn door lookalike William Shears Campbell, Billy Shears. De plot is adembenemend. Feit en fictie zijn in deze debuutroman ingenieus ineengevlochten. Knap hoe ze de muziekgeschiedenis een plek geeft in deze roman en dit weet in te passen in een overtuigend, geloofwaardig en meeslepend verhaal. (Recensie)

De Dundenker van Frank Norbert Rieter: een staatsecretaris van onderwijs, Aloïs Hartman wil op het hoogtepunt van zijn carrière het welbekende politieke piketpaaltje slaan. Maar het gaat volledig verkeerd. Het is een roman over politieke dikdoenerij, terwijl ‘dundenken’, denken aan wat echt belangrijk is beter is. Een heerlijke ‘dunne roman’ van net honderd pagina’s, die je kunt lezen als een allegorie. Voer voor politici! (recensie)

Jan Koster las:

Tot ziens daarboven van Pierre Lemaitre: Prachtig verhaal dat zich afspeelt aan het eind en na de eerste wereldoorlog. Deels gebaseerd op ware gebeurtenissen, een verhaal over hypocrisie, machtshonger, geldzucht en kameraadschap.

Bezonken rood van Jeroen Brouwers: Ik ben een liefhebber van zijn werk. Dit boek belicht een deel van de geschiedenis dat te weinig aandacht krijgt, het leven in de Jappenkampen in WOII. Niet al te dik, maar ik moest het geregeld even wegleggen om even naar adem te happen, wat een aangrijpend en benauwend verhaal!

Machten der duisternis van Anthony Burgess: Dit boek steekt er met kop en (een klein stukje) schouders bovenuit. Het is werkelijk verbluffend goed. Vijf sterren is nog te weinig, mijn recensie spreekt voor zich.

Kris las:

Onder professoren van WF Hermans: een boek uit 1975 waarin de auteur de tijd neemt om heel uitgebreid in te zoomen op de vele kleine kantjes van de academische wereld in en rond een universiteit in het noorden van Nederland. Uit het leven gegrepen, blijkbaar.

Nathalie las:

De liefde, De ziekte en De dood van Jonas Gardell: In deze trilogie volgen we een groepje homoseksuele vrienden die samenhokken in Stockholm en hun eigen leven proberen te leiden ver van hun dorp van afkomst waar ze een jeugd beleefden waarin ze werden gepest, hun geaardheid moeten verstoppen en nog niet op begrip moeten rekenen van hun conservatief-religieuze omgeving. (recensie)

Katoen van Sven Beckert: een buitengewoon historisch episch werk, waardoor je de wereld weer wat anders kan gaan bekijken. (recensie)

Sigried las:

A boy made of blocks - Keith Stuart: Life is an adventure, not a walk. That’s why it’s difficult. - een ontroerend, confronterend verhaal dat veel ouders en familieleden van een kind met autisme een hart onder de riem kan steken. Dit is absoluut een aanrader. (recensie)

De acht bergen - Paolo Cognetti: Natuur en personages worden één in deze prachtige roman. Net als een intensieve bergwandeling brengt deze roman ontspanning én voldoening. Geen wonder dat Cognetti er in Italië mee in de prijzen viel. Het boek verschijnt in september 2017.

Schipbreuk van een leven - Erik Valeur: het verhaal wordt gekenmerkt door verschillende lagen, het is zorgvuldig opgebouwd met plotlijnen die langzaam samenkomen. Dit is een schrijver die absoluut in de smaak valt wanneer je houdt van dikke boeken die geen moment vervelen zonder het al te voor de hand liggende op te zoeken. (recensie)

Natalie las:

Pensioen van Willem Elsschot:  Het verhaal is ijzersterk geschreven. In een prachtige stijl die kenmerkend is voor Elsschot . Geen woord is te veel geschreven. (recensie)

De brulaap van Christophe Bell: De Brulaap is een verhaal die niet vrolijk stemt. Het is een somber verhaal die niet iedereen zal aanspreken. Je voelt het verdriet van de hoofdpersoon: “Geen dag gaat voorbij waarin ik Jou niet tegenkom, Vriend, Jouw beeld niet voor me zie opdoemen”. Een prachtig debuut over jonge levens die te vroeg zijn geknakt. (recensie)