Eindejaarsspecial, deel 2

Teksten: de deelnemende auteurs en uitgever, Jan Stoel

Banners: Anne Oerlemans

Op 1 januari 2017 ging de Literatuurclub van Hebban van start. Tien enthousiaste lezers namen zich voor literatuurambassadeur te worden. Ze bezochten evenementen, spraken schrijvers, recenseerden, leidden leesclubs, deden mee aan buddy-reads en lazen vooral heel veel boeken. Inmiddels heeft de Literatuurclub zijn tweede jaar achter de rug. Er kwamen wat wijzigingen in de club, maar de passie voor literatuur is onveranderd gebleven. In 2018 ontdekten we als club weer allerlei nieuwe schrijvers, genoten van het werk van gevestigde schrijvers en werden steeds opnieuw verrast. Eind 2018 kent onze club bijna 420 volgers, hebben we een vriendenclub die ook bijdragen levert op onze spot. Steeds meer lezers sluiten zich aan. En dat is mooi. Bij Hebban is zoveel te ontdekken.

Hierbij het tweede deel van het uit drie delen bestaande eindejaarsspecial. Vandaag kunt u lezen of men Hebban volgt én krijgt u van de auteurs tips voor uw boekenlijst.

Begin januari verschijnt het laatste deel met daarin de plannen die de schrijvers hebben voor 2019.

Deel 1 gemist? Klik hier.

Volgt u Hebban en de Literatuurclub?

Lenny Peeters: Jazeker! Ik ben altijd benieuwd naar recensies en lezersreacties. Je weet nooit wat een boek teweegbrengt.

Diane Broeckhoven: Ja, ik volg Hebban regelmatig en noteer af en toe goeie tips na het lezen van veelal goed geschreven recensies.

Rijan van Leest: Ik volg Hebban op Facebook en kijk bijna dagelijks op de website. Zo blijf ik op de hoogte van de boekenmarkt. Ik ben ook altijd benieuwd wat de Hebban-lezers vinden van boeken die door andere media de hemel in worden geprezen. Soms zie je op Hebban hetzelfde enthousiasme, soms blijken de Hebban-lezers een stuk kritischer.

Kris Heyvaert: Uiteraard. Ik volg De Literatuurclub en de avonturen van mijn favoriete recensenten via mijn auteursprofiel.

Joost van Driel: Nee.

Patricia Jozef: Regelmatig komt er iets voorbij dat mijn aandacht trekt.

Gezina Derks: Het ontstaan van Schaduwreis illustreert treffend hoe Hebban een belangrijke rol speelt in de onderlinge contacten tussen auteurs.

Herlinde Leyssens: Voor ik begon te schrijven, was ik een serial reader, maar had ik niets met sociale media. Het is dus pas sinds Kongokorset dat ik fan ben van Hebban, en ook de Literatuurclub volg. 

Sol Bouzamour: Jazeker, het hoort nu bij mijn werk.

Hans Hagen: Is het erg als ik ‘nee’ zeg...?

Rob Gijbels: Absoluut. Ik heb er heel veel aan. Nieuwe auteurs vooral. Nieuwe inzichten. Prachtige recensies en interviews die ik perfect in mijn klassen kan gebruiken. In de lessen Nederlands komen literatuur en schrijfvaardigheid uiteraard ruim aan bod. Dankjewel Hebban!

Paul Christiaan Smis: Ik ben geabonneerd op de nieuwsbrief en uiteraard volg ik de ontwikkelingen in de leesclub die zich bezighoudt met mijn boek.

Hay van den Munckhof: Dat doe ik zeker, maar vrij onregelmatig. Als schrijver is het goed om veel te lezen en ook veel te volgen, maar soms vraagt het verhaal waaraan je werkt om absolute voorrang, speciaal als je tegen een deadline aan zit te hikken.

Bart Moeyaert: Als je met volgen iets slaafs bedoelt: nee.

Leo de Jong: Ik was tot het verschijnen van mijn debuutroman totaal onbekend in de literaire wereld. Hebban heeft mij fantastisch ondersteund met mooie recensies en een interview dat – ondanks zijn beperkte omvang – verrassend veel over mijn boek (en mij) weet te vertellen. Ik ben zeer dankbaar voor de hulp van Hebban om mij in de literaire wereld enige bekendheid te geven. Dat is – zoals eerder door mij en vele anderen gezegd – inderdaad heel erg moeilijk voor een Absolute Beginner (geen Depeche Mode vandaag maar een beetje David Bowie). Ik zal Hebban en de Literatuurclub zeker blijven volgen. En ik hoop dat dat wederzijds is.

Joost Devriesere: Zo veel mogelijk, maar ik merk dat ik de jongste maanden minder tijd op het internet doorbreng. Het is wel heel leuk om te zien wat lezers over een bepaald boek te zeggen hebben.

Martijn Adelmund: Ja, ik volg Hebban, vroeger iets meer dan de laatste tijd, omdat ik het dus druk heb met werk en het gezin. Het is leuk om online contact te leggen met mensen die je werk bewonderen, of met andere artiesten. Daar gebruik ik ook andere communities voor, zoals Facebook en Linkedin. Er wordt veel gemopperd op social media, zeker na de schandalen met Facebook en Instagram, maar voor mij is het nog altijd een geweldige manier om met de wereld in contact te komen rond mijn creatieve werk.

Guy Prieels: Ik volg uiteraard Hebban en de Literatuurclub. Soms veroorloof ik me zelfs een commentaar.

Marcel Vaarmeijer: Allebei… dacht ik.

Rinske Hillen: Ik ben zo ondergedompeld in het afronden van mijn tweede boek, ik volg niks. Ik heb mijn dagen leeg geveegd om me aan het schrijven toe te wijden. Uiteraard vind ik het mooi dat de Literatuurclub een plek biedt waar boekliefhebbers elkaar vinden en inspireren.

Hebt u een boekentip voor de Hebban-lezers om onder de kerstboom of aan het begin van het nieuwe jaar te lezen?

Lenny Peeters: Eén maar? Mag een kleine selectie ook? Moeders van anderen van Mirthe van Doornik, Wij, het schuim van Caro Van Thuyne, Kerkhofblommenstraat van Lara Taveirne en Schrijven in de grauwzone van Chris Ceustermans, een werk over J. M. Berckmans. Het reet mijn hart uiteen in duizenden stukjes terwijl ik het las.

Diane Broeckhoven: Zomervacht van Jaap Robben (De Geus) is een boek dat ik iedereen zou aanraden. Het hartverscheurende verhaal gaat over liefde en vooral onmacht tussen een vader en zijn zonen, en tussen de zonen onderling, in een marginale wereld waar andere wetten gelden dan in de gewone wereld. Het is prachtig en beeldend geschreven. Ook Terug naar Neerpelt van Lieve Joris (Atlas Contact) waarin ze de tirannie van een drugsverslaafde broer beschrijft die een hele gezin ten gronde richt, is een aanrader. Zeer aangrijpend.

Rijan van Leest: Ik ben nu bezig in de Brieven aan Koos van filosoof en cabaretier Tim Fransen. Heerlijk boek waarin filosofie gecombineerd wordt met humor en reisverhalen.

Kris Heyvaert: Klassiekers tijdens de kerstperiode zijn natuurlijk A Christmas Carol van Charles Dickens, of Oscar Wildes The Picture of Dorian Gray, die eventueel kunnen aansporen tot enige vorm van reflectie over het voorbije jaar. Een goeie gothic novel komt tijdens de winterdagen natuurlijk ook in aanmerking, zo ben ik deze week begonnen in Blackwell van Kevin Valgaeren. Of Elf van Daniël Rovers, een boek dat met een glas rode wijn en een dekentje alleen maar beter wordt, lekker knus bij een knisperend haardvuur (dat je op tv projecteert via YouTube).

Joost van Driel: De gedichten van Vladimir Nabokov, zojuist in het Nederlands vertaald. Daarnaast ben ik nieuwsgierig naar The Shepherd’s Hut, de laatste roman van de Australische schrijver Tim Winton, een favoriet van mij. Ik raad iedereen zijn werk aan, vooral The Riders en Breath. Prachtig.

Patricia Jozef: Spontaan denk ik aan favoriete schrijvers die altijd in buurt zijn: Robert Walser, Valeria Luiselli, Modiano, Malamud. Of aan boeken die ik recent las van Elisabeth Strout, Anne Enright, Raymond Carver, Enrique Vila-Matas, Esther Gerritsen, John Updike, Richard Hemker… Een boek dat ik nu lees, en zelf cadeau kreeg is die kloefer van Richard Powers, in de Nederlandse vertaling Tot in de hemel. Het is een goed boek om onder de kerstboom te leggen en cadeau te doen. Stilistisch interesseert het me minder (en soms is het een beetje drammerig), maar het is een verhaal dat confronteert en wijst op mondiale ecologische schade: de waanzin van het massaal kappen van bomen. Het laat je ook anders naar bomen kijken, geeft een kijk op activisme en genereert ontzag voor bomen. Dat laatste alleen al is een prachtige prestatie.  

Herlinde Leyssens: De afgelopen jaren hebben stapels historisch studiemateriaal voorrang gekregen op romans. Van alle achtergrondliteratuur is vooral The Poisonwood Bible van Barbara Kingsolver aan mijn ribben blijven plakken. Ik ben wél lustig blijven kopen, dus nu ligt er op mijn nachtkastje een grote berg boeken naar mij te grijnzen. Mijn persoonlijke tips: laat je niet leiden door de commercieel gesponsorde waan van de dag, maar door boekhandelaars, uitgeverijen en organisaties zoals Hebban, met een hart voor boeken. Geef Nederlandstalige literatuur de aandacht die ze verdient. En geef vrouwelijke auteurs de aandacht die ze verdienen terwijl ze moeizaam maar zeker hun rechtmatige helft van het schrijversbastion innemen. 

Sol Bouzamour: Een spiritueel boek van Deepack Chopra, mijn grote inspirator. Het is al van 2005 maar tijdloos, Vrede is de weg. IJzersterk, leest makkelijk weg en een eyeopener. Voor deze tijd van het jaar zeer zeker een aanrader om er even stil bij te staan. Laten we met z’n allen minder oordelen en openstaan voor een ander. We worden er allemaal beter van. Dat is toch wat we allemaal willen?

Hans Hagen: Hopelijk mag drie tips ook: De schelmenstreken van Reinaert de Vos van Koos Meinderts (met prachtige werk van negentien illustratoren), Ze gaan er met je neus vandoor van Ted van Lieshout (poëzie in woord en beeld) en Katvis van Tjibbe Veltkamp (spannend verhaal met onverwachte wendingen)

Rob Gijbels: Een van mijn lievelingsromans is De Boekendief van Markus Zusak. Of Laat me nooit alleen van Kazuo Ishiguro. Als klassieker gaat er weinig boven De ondraaglijke lichtheid van het bestaan van Milan Kundera. Een durver is misschien wel Het blauw tussen hemel en zee van de Palestijnse schrijfster Susan Abulhawa. André Brink is een favoriete schrijver van mij. Lees Naast mijn ‘goeroe’ eens. En recent heb ik, dankzij Hebban, De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld leren kennen: ongemakkelijk prachtig!

Paul Christiaan Smis: Er is zoveel moois. Waar moet ik beginnen? Weet je wat, laat ik het dicht bij huis houden: geschiedenis. Ik zal het hier niet hebben over de mooie serie vertellingen van Uitgeverij Historische Verhalen, die is al bekend. Wat dacht je van: Jan van Aken, De ommegang? Meeslepende geschiedenissen lees je trouwens niet alleen in romans, maar ook in goed geschreven non-fictie zoals: Eeuwen des onderscheids (Blockmans en Hoppenbrouwers), of De waanzinnige veertiende eeuw (Tuchman). Het werk van Frits van Oostrom mag natuurlijk ook niet in je boekenkast ontbreken.

Hay van den Munckhof: Als schrijver en liefhebber van historische verhalen ga ik nu eens niet mijn eigen tweeluik in het zonnetje zetten, maar het debuut van Arne Hempenius, dat pakweg een eeuw eerder speelt dan Alya en Alya’s keuze. Het lot van Althilt is niet alleen een spannende en beeldend geschreven historische thriller, maar geeft ook een erg goed beeld van het leven in de achtste eeuw, eerst in de Friese gebieden (heel iets anders dan het huidige Friesland…) en daarna in Scandinavische handelssteden als Hedeby en Kaupang (gelegen in het huidige Denemarken en Noorwegen).
Het lot van Althilt heeft ten onrechte weinig aandacht gekregen, waarschijnlijk omdat het uitkwam bij een kleinere uitgeverij. Het boek maakte op mij echter veel meer indruk dan sommige ‘gelikte’ historische uitgaven, die dankzij een grote uitgever met ruime promotiemogelijkheden wél de schijnwerpers haalden.

Bart Moeyaert: Harstad. Bassani. Van Leeuwen. Van Lieshout. Krog. Reve (herontdekt). Cognetti. Haratischwili. En vergeet ook het beeld niet (of dacht je dat dan geen literatuur was?). Dendooven, Leroy, Arsenault, Kalman. Google goed.

Leo de Jong: Ik ga hier eens een andere invalshoek kiezen: neem een boek dat je in je jeugd goed vond, dat je al heel lang niet meer hebt gelezen en bekijk dat met de kennis en ervaring zoals je die nu hebt. Hoe vind je het nu?

Joost Devriesere: Op het gebied van non-fictie stak de biografie van Magnus Brechtken over nazi-architect Albert Speer er voor mij bovenuit. Een eyeopener, want die man was blijkbaar niet de ‘goede nazi’ die nogal wat historici van hem hebben gemaakt.Verder heb ik enorm genoten van Census van Jesse Ball - een boek dat ik reeds deze zomer uit de uitverkoopbakken van mijn favoriete boekhandel heb geplukt maar pas nu in het Nederlands is vertaald - en Adjustment Day van Chuck Palahniuk, een van mijn favoriete Amerikaanse schrijvers. Ik lees bitter weinig in het Nederlands, maar ik was oprecht ontroerd door Sr. van Bavo Dhooge, waarin die over zijn vader vertelt. Dé aangename verrassing van 2018 was echter De man die niet schoot van Vincent Merckx. Een goed geschreven, meeslepend debuut met een vleugje magisch realisme.

Martijn Adelmund: Het Pact van Alexander van Ketwich. Het is weliswaar geen literatuur, maar wel een fenomeen: die man is een Nederlandse Grisham! Hij schrijft heerlijk en kreeg onlangs groot aandacht in de Boekenkrant. Lekker voor in de vakantie.
Verder mocht ik onlangs voor het werk bij uitgeverij Gopher de gedichten lezen van Vera Srbinovic, een bekroonde Servische dichteres. Ze woont nu in Den Haag en haar poëzie is vertaald door Theo Monkhorst. Haar nieuwste bundel verschijnt in april, dus dat is nog even wachten.

Guy Prieels: De enige uitschieter voor mij dit jaar en aanrader als geschenk onder de kerstboom: Het Huis van de Drenkelingen van de Cubaanse schrijver Guillermo Rosales. Schrijnend.

Marcel Vaarmeijer: Een sky full of gedoofde lichtjes van Remco de Ridder. Ik heb het nog niet uit, ik lees heel traag, maar ik raad iedereen aan dit boek te lezen. Vier familieleden verliezen bij de MH17-ramp en er dan zo’n indringend boek over schrijven, dat verdient een groot publiek.

Rinske Hillen: Oblomov van Ivan Gontsjarov. Hij wil zich niet laten storen door het gedoe genaamd leven. De eerste zeventig pagina’s ligt hij in bed, vraagt zich af of hij pantoffels aan zal doen en roept zijn bediende Zachar. Maar dan... Hij wordt verliefd op Olga, een van de mooiste vrouwelijke personages uit de literatuur. Hij schrijft haar een brief waarom hij geen partij is voor haar, zijn vriend Stolz gaat met haar verder. Nergens is verliefdheid, de macht en onmacht, zo pijnlijk mooi beschreven. Subtiel, traag, zonder seks en zo van alle tijden.