Ook dit jaar zullen we je om de twee maanden een overzicht geven van de boeken die we echte aanraders vinden. Wil je absoluut geen boeken aan jouw Te Lezen Lijst toevoegen? Sluit dan zonder verder te lezen dit artikel af, maar … weet dat je heel wat moois misloopt. Sigried

Nathalie: In januari las ik een boek dat ik al lang wou lezen: De bekeerlinge van Stefan Hertmans. Het hoofdpersonage, Vigdis Adélaïs is een sterke vrouw die leeft ten tijde van de eeuwwisseling tussen de 11e en de 12e eeuw en die na haar bekering naar het Jodendom Hamoutal wordt genoemd. Vigdis is afkomstig van een Noormannengeslacht van de Normandische hoofdstad Rouen maar als ze verliefd wordt op een jonge joodse Rabbijn David worden de geliefden meegesleurd in een Romeo-en Juliaverhaal. Hertmans trekt je zo sterk mee in haar ongelooflijke verhaal en maakt het heel filmisch en zo realistisch mogelijk, onder meer door de sporen van haar vlucht te volgen in het heden en een aura van werkelijkheid rondom haar te scheppen, ook door bestaande archiefdocumenten met haar verhaal te linken. Hij houdt ons tevens een spiegel voor van ons heden:  een religieuze oorlog en onverdraagzaamheid t.a.v. vreemdelingen, de vluchtelingenkwestie die door de eeuwen heen terugkeert, tevens de achteruitgang van de natuur, enz.: dat speelt allemaal een rol. Ook geeft hij prachtige beschrijvingen van de Franse (oude) landschappen mee. Dit was echt een geweldig en aangrijpend boek geschreven in een prachtige taal!

Sigried: Toen ik een paar maanden geleden Tommy Wieringa hoorde praten over het boek dat hij in eigen beheer zou uitgeven was ik meteen benieuwd. Mijn nieuwsgierigheid werd verder aangewakkerd toen hij vertelde dat het over zijn moeder zou gaan, één van de meest egoïstische mensen die hij ooit heeft gekend. Ik laat sowieso geen enkel boek van Wieringa links liggen, maar naar dit boek heb ik echt uitgekeken. Wieringa gebruikte eerder al bepaalde aspecten van zijn moeders karakter in zijn boeken, maar plaatst haar in Dit is mijn moeder volledig in de spotlights. Hoewel de toon vaak scherp is, is het echter geen keiharde afrekening en heeft Wieringa ook oog voor zijn eigen aandeel in het verhaal. Dat ook zijn schrijverschap regelmatig aan bod komt, maakt dit boek voor zijn fans een absolute must-read.

Saar: Kwaliteit boven kwantiteit, dat was mijn voornemen voor dit jaar. Het resulteert in minder gelezen boeken en dus heb ik ook minder moeite om voor de afgelopen twee maanden mijn favoriete boek uit te kiezen. Met kop en schouders stak Zomervacht van Jaap Robben er bovenuit. Toevallig las ik zijn eerste roman Birk ook in januari, maar toch bleef Zomervacht nog meer kleven. Robben heeft zijn schrijfstijl beduidend verbeterd. Hij komt nog dichter bij die perfecte zin waar hij naar streeft. Maar ook het thema, een tiener die plots voor zijn broer met een beperking moet zorgen, bleef nog meer in mijn kleren kleven dan Birk al deed. Het is absoluut de moeite waard om eens dieper op deze schrijver en zijn stijl in te gaan.

Ine: Mijn favoriete boek is Brieven uit Genua van Ilja Leonard Pfeijffer. Ik las het heel recent uit, maar ik heb er maandenlang van genoten. Dit is immers een boek dat niet in één keer uitgelezen hoeft te worden. De titel spreekt eigenlijk voor zich. Waar we  in La Superba een fictieve Pfeijffer volgen, lezen we hier over zijn echte leven. Hij schrijft brieven aan zijn ex-geliefde Gelya, aan zijn moeder, aan zijn uitgever... en ook aan zijn jongere zelf. Wie deze schrijver graag wat beter leert kennen, als schrijver en als mens, kan dat via zijn prachtige en diverse teksten in dit boek.

Gigi: Hoewel Het bittere kruid van Marga Minco, nu zoveel jaren na de eerste lezing, mij enorm wist te bekoren afgelopen week (zie onze buddyread), is er één boek dat ik in deze eerste maanden van het jaar las dat een nog grotere en onuitwisbare indruk maakte. Hoewel dit het tweede boek van 2019 was dat ik las, maakt het nu al kans om mijn favoriet van het jaar te worden. Het is weer een Klassieker die me tot diep in mijn hart wist te raken. Is dit een mens van Primo Levi bevat geen bijzondere of opvallende structuur en toch zit het enorm goed in elkaar. Het verhaal is realistisch, intens, gruwelijk en het bewerkt de emoties van de lezer door gruwel, afkeer, medelijden, afschuw, boosheid, woede en frustratie tegelijkertijd op te roepen. Het is mooi in al zijn gruwelijkheid. Is het een mens die dit overleeft? Is het een mens die dit de ander aandoet? Is het een mens zo zonder schoenen? Is dit een mens? Lees het!

Anne: Het beste boek dat ik tot nu toe dit jaar las was Circe van Madeline Miller. Miller heeft een fantastische schrijfstijl en weet Circe toegankelijk te maken voor een modern publiek zonder afbreuk te doen aan de klassieke verhalen en mythologie. Een aanrader voor iedereen die interesse heeft in de Griekse Mythologie maar het lezen van de volledige Odyssee nog een stapje te ver vindt. In onze Genre Melange lees je meer over deze gave leeservaring! Verder las ik op aanraden van Ellen IJzerman (via de boekentipper) Orfeo van Richard Powers. Een heel interessant en geen gemakkelijk boek, geen vijf sterren maar wel vier heel verdiende en dus zeker ook een aanrader!

 Helena: In de eerste maanden van dit jaar las ik al heel veel moois; naast een aantal bekende boeken waar al veel aandacht voor is geweest zou ik qua favorieten graag twee boeken willen noemen. Allereerst Het beste voor iedereen van Erik Rozing, een intrigerend en heel mooi geschreven verhaal over een jonge vrouw die vindt dat ze een ‘voltooid leven’ heeft. Een ander boek dat me qua schoonheid is bijgebleven is Mijn koningin van Jean-Baptiste Andrea. Het boek doet qua sfeer in de verte een klein beetje denken aan Le petit prince. In een wat dromerige setting wordt er verteld over een verstandelijk beperkte jongen die wegloopt van huis en rondzwerft in de Provence, maar wanneer je het (niet zo heel dikke) boek uit hebt vraag je je af wat er nu werkelijk gebeurd is. Beide boeken heb ik met veel plezier gelezen!

Harriet: Het blijft altijd moeilijk een boek te noemen dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt, want ook de afgelopen twee maanden las ik een aantal zeer mooie boeken. Ik las ook veel verschillende genres, meer dan ik normaal eigenlijk doe. Na lang dubben is mijn favoriet van januari en februari het eerste boek dat ik dit jaar las, namelijk De paradox van geluk van Aminatta Forna. Dit boek gaat over een Amerikaanse vrouw die in Londen stadsvossen bestudeert  en een uit Ghana afkomstige psychiater gespecialiseerd in trauma verwerking. Hun vriendschap , zwerftochten en belevenissen met een grote groep immigranten uit Afrika wordt op een mooie en beeldende manier beschreven. Je waant je in Londen, het laat je nadenken over geluk en blijft nog een tijdje na sudderen als je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.

Jan: Carnaval is net achter de rug, Aswoensdag is geweest. Ik kies voor Aswoensdag van Hanneke Hendrix als mijn pareltje van de voorbije maanden. Aswoensdag is de derde roman van Hanneke Hendrix (1980). Her Carnavalsfeest heeft een prominente rol in het boek. De liefde, het centrale thema in het verhaal, verloopt via drie verhaallijnen. De eerste is die van het ivf-traject dat de 37-jarige Marit samen met haar man Maarten doorloopt. Het hebben van een kind is voor hen iets existentieels. De tweede verhaallijn gaat over de mantelzorg die Marit geeft aan haar dementerende moeder, Stans. Ze heeft jaren geleden met haar moeder gebroken. De derde verhaallijn handelt over de herinneringen van Stans aan vroeger, haar ouders, broers. Je zou kunnen zeggen dat Aswoensdag de katharsis, de reiniging van het hoofdpersonage, Marit Pennings is. Zij ervaart in de zeventien dagen die het verhaal omvat ingrijpende momenten, emotionele gebeurtenissen die van haar een beter mens maken. Je zou kunnen zeggen dat ze een andere blik op de wereld, haar familie, haar echtgenoot, het leven heeft gekregen.