Hé brrr, ojééé, eeek, aiaiai, waar zijn we nu aanbeland? We wilden toch alleen maar goeie boeken lezen? Zie ons hier nu toch zitten in die kille zwarte schuur in een eenzame weide in de buurt van Austerlitz. Laten we maar snel een kampvuurtje maken, want het is hier fris en donker zo tussen de schemering en de dageraad. Ooooh, wat is dat nu? Zie ik dat goed in die flakkerende vlammen, een spiegelbeeld en schaduwspel? Of kan ik mijn eigen ogen niet meer vertrouwen? Wat akelig... Het lijkt wel of we via een vreemde onderstroom de onderwereld zijn binnengevaren, alles is hier anders. En wat een geluiden klinken daar toch in de verte? Het zijn net verborgen sonates. Aiaiai, wat een bevreemdende plek is dit. Volgens mij heeft ook iets of iemand met de tijd geknoeid, naar mijn gevoel zitten we hier al een uur, maar er is nog geen seconde verstreken. We hebben dringend wat afleiding nodig, laten we elkaar maar gauw vertellen welke boeken we het liefst lazen in septembrrrr en oktobrrrrr... 

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans 

Gigi: De afgelopen maanden las ik geen enkele uitschieter met een waardering van 5 sterren. Geen enkele roman heeft me omvergeblazen.  Gelukkig las ik voldoende boeken die ik toch mooi genoeg vond om hier te noemen. 
Als ik terugkijk op de boeken die ik las, dan steekt Zwarte schuur van Oek de Jong er met kop en schouders bovenuit. Al tijdens de nominatie voor de Libris Literatuur Prijs Shortlist kwam dit boek over de kunstschilder Maris Coppoolse op mijn wensenlijst. In verschillende, niet-chronologisch geplaatste, episodes leer je de schilder, de vrouwen in zijn leven en het geheim dat hij meedraagt, kennen.  Een bijzondere man, beschreven vanuit het hart. In een scherpe roman, beschreven in plezierig proza. Het verhaal verveeld geen moment waardoor het voor mij aanvoelde als een pageturner. Ik kon het niet zomaar wegleggen. 

Ine: Dankzij een bespreking in het Klassiekers Genootschap heb ik Austerlitz van Sebald met plezier herlezen. En ik vermoed dat ik het nog wel eens lees. Het is een prachtig verhaal. Een soort speurtocht naar het verleden van de hoofdpersoon. Tegelijk gebeurt er weinig en heel veel. Als lezer ben je heel benieuwd hoe het zat, wat hij zal ontdekken. Het boek is bijzonder opgebouwd met architectuur als kapstok. Er zit wel chronologie in de ontmoetingen van het hoofdpersonage en zijn vriend, maar de ontdekkingen en herinneringen komen - logischerwijs - niet-chronologisch. Het boek gaat over heel veel, het doet de lezer vaak stilstaan en nadenken, onder meer aan de hand van de foto's die erin opgenomen zijn - toch ook niet alledaags in een literair werk.

Hetty: Mijn favoriete boek kiezen van de afgelopen twee maanden is dit keer niet zo moeilijk… volgens mij heb ik er maar één gelezen! Ziek zijn, een nieuwe baan en studie namen bijna al mijn tijd in beslag dus bleef het bij dat ene boek, maar het was wel een echte klepper: De schemering en de dageraad van Ken Follett. Een echte en vooral mooie historische roman. Dit boek is het vierde deel van de Kingsbridge-saga en is wat het tijdsbeeld betreft de voorloper van de andere boeken. Follett gaat dit keer heel ver terug in de tijd, in het jaar 997 was er op de plek van het latere Kingsbridge een gehuchtje met slechts een paar huizen, een munster, een herberg en een veerpont. Het is de tijd waarin Engeland regelmatig te stellen heeft met aanvallen van de Vikingen. In ruim 700 blz leren de inwoners van het gehucht kennen en zien het gehucht ook langzaam uitgroeien tot het latere Kingsbridge, een dorp met een brug.

Al vanaf het verschijnen van het eerste deel van deze saga ben ik een liefhebber! En ook met dit vierde deel heb ik me vele uren prima vermaakt.

Tea: ‘Spiegelbeeld en schaduwspel’ Het oeuvre van Hella Haasse – Margot Dijkgraaf is een boek waarmee je verder kunt, of eerder verder moet. Afgezien van de geweldige manier waarop de auteur het werk van Hella Haasse belicht, is het boek een eyeopener. Mij treft de veelzijdigheid Haasse, wie weet bijvoorbeeld dat zij cabaretteksten schreef voor Wim Sonneveld? En waarom werd zij niet gerekend tot ‘de grote drie’? Ik ga verder met dit boek omdat er prachtige titels genoemd worden die me nieuwsgierig maken. De eerste wordt ‘De wegen der verbeelding’ waarin het labyrint een rol speelt, een van de vele thema’s uit het oeuvre van H.H.

Harriet: September en oktober waren twee maanden waarin ik een aantal mooie boeken las, dus het is weer moeilijk kiezen welk boek mijn favoriet is.

Ik ben een eiland van Tamsin Calidas is een boek waar ik erg van genoten heb. De mooie zinnen, de ruige natuur. Toch kies ik een ander boek als favoriet namelijk De onderstroom van Benjamin Myers. Hoofpersoon Robert Appleyard kijkt terug op zijn jonge jaren, met name het jaar net na de Tweede Wereldoorlog  wanneer hij als 16 jarige een wandeltocht begint over het platteland naar de zee. Onderweg doet hij klusjes om in zijn onderdak en eten te voorzien. Zo  komt hij uiteindelijk bij Dulcie Piper, een wat oudere vrouw, die alleen woont op een nogal verwaarloosde boerderij. Er onstaat een vriendschap tussen deze twee mensen. Wat het boek zo mooi maakt zijn de natuurbeschrijvingen van het Engelse platteland en de kust. De beschrijvingen van de maaltijden  en de wijsheden die Robert leert van Dulcie. Twee krachtige personages die je niet snel zult vergeten.

Cies: Van al de boeken die ik heb gelezen de afgelopen twee maanden is er maar eentje dat er echt boven uitsteekt: Onderwereld van Don DeLillo uit 1997. DeLillo is een Amerikaanse auteur die vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw bezig is met het schrijven van een oeuvre dat in zijn eigen land meerdere keren met prijzen is overladen. Bij ons, in de Lage Landen is hij lang niet zo bekend en dat heeft alles te maken met het feit dat zijn romans wel heel erg Amerikaans zijn wat betreft onderwerp keuze. "Onderwereld" is hierop geen uitzondering. Zo begint de roman met een verslag van een in de Verenigde Staten beroemde honkbalwedstrijd in New York 1951. Daarna neemt DeLillo de lezer mee op een reis door de tijd tot het midden van de jaren negentig, de periode van de Koude Oorlog. Tijdens deze reis door de tijd speelt DeLillo met het concept 'tijd' en wat het met ons doet. Hierdoor is het zeker geen gemakkelijke roman, maar wel een 800 pagina's durend leesavontuur dat niet  alleen een inzciht geeft in hoe in de Verenigde Staten de Koude Oorlog werd ervaren, maar ook een avontuur voor de lezer die meer dan eens op zichzelf wordt geworpen om zichzelf in het verhaal in de tijd te plaatsen.

Jan: Verborgen sonates is de debuutroman van Christina Moorman. Ze is van huis uit therapeute en begeleidt haar cliënten vanuit de analytische psychologie van de Zwitserse psychiater C.G. Jung. De invloed van Jung zie je terug in deze psychologische roman waarin het draait het om het begrip ‘gezien worden’. Iedereen wil gezien worden, waardering krijgen. Maar wat gebeurt er met je als dat niet het geval is en je onophoudelijk je best doet om te laten zien dat je wel de moeite waard bent? Rondom het hoofdthema cirkelen motieven als spijt hebben over de keuzes die ze gemaakt heeft, rouw, inzicht krijgen in jezelf en zelfverwerkelijking. Moorman plaatst de ontwikkeling van het hoofdpersonage ook in de geest van de tijd waarin ze opgroeit: grosso modo van de jaren zestig van de vorige eeuw tot de eeuwwisseling: provo’s, dolle mina’s, ongehuwde moeders die hun baby’s moeten afstaan, de studentenopstand in Parijs, de Praagse lente, de Berlijnse muur, de verzuiling en de macht van de kerk met zijn uitwassen. Het verhaal is niet alleen qua structuur, maar ook naar de inhoud opgebouwd als een sonate met een introductie (de proloog van het verhaal), de expositie (Allegro; hierin komen de belangrijkste thema’s aan bod), doorwerking (Andante), de reprise (Rondo; een nieuwe toekomst gloort) en de coda (de epiloog en afsluiting van het verhaal).

En toen kwam het gelukkig allemaal goed, de klok tikte weer - al lijkt het wat vroeger donker te worden nu. Lag het aan onze plonsjes en duiken in het verleden? Dat deden we immers allemaal op de een of de andere manier. In onze favoriete boeken passeerde heel wat de revue: het leven van een auteur, de vele herinneringen van hoofdpersonages, de Tweede Wereldoorlog, Vikingen, de naoorlogse Westerse wereld... Lazen jullie gelijkaardige boeken? Of net heel andere? Inspireren we julie hiermee voor de komende leesmaanden of durven jullie onze boeken niet aan?