Parels van juni en juli in een nieuwe wereld

Nog altijd heeft het coronavirus greep op ons, zij het iets minder dan bij ons vorige parel artikel. Toch lijkt het alsof we, na het loslaten van de strakke lockdown regels, ontwaken in een nieuwe wereld. Waarschijnlijk zal dit ook nog wel even zo blijven voelen. Dit zorgt ook voor lichte opschudding in ons concept. Ik schreef de vorige keer al: ‘bijzondere tijden vragen om een bijzondere aanpak’. Het gevolg is dat we in de komende periode gaan schuiven in onze tweemaandelijkse pareljacht-aanpak. Nog altijd kunnen jullie elke twee maanden parels van ons verwachten maar vanaf de volgende editie maken we een ommezwaai.
Op dit moment gaan we nog even voor de corona-aanpak: niet al te strikt vasthouden aan het kiezen van boeken die verschijnen in juni en juli, hier en daar mag ook gekeken worden naar de boekenplanken thuis, zelfs naar afgestofte parels uit de oude doos. Wel heb ik heel streng gevraagd om dit keer per persoon maar 1 titel op te noemen. Lees maar mee en geniet.

Banner: Anne Oerlemans
Redactie: Gigi

Ine, trouw als altijd, was al op zoek gegaan in de boekenlijsten voor de komende maanden en had al een parel uit de boekenreeks gevist voordat ze wist dat het ook anders mocht.

Door de vele quarantaine-, lockdown- en isolatiemaatregelen heb ik heel veel tijd doorgebracht in de buurt van mijn eigen boekenkasten. En daardoor is het besef van de massa ongelezen boeken in mijn bezit alleen maar groter geworden. Ik probeer dus niet reikhalzend uit te kijken naar nog meer boeken... Maar ja, Gigi vraagt, dus wij draaien - met plezier. Ik bekeek de te verwachten boeken voor de komende maanden en vond De blinde passagiers van Jan Brokken. Dat is het nieuwe boek waar ik naar uitkijk, ook al blijkt het een heruitgave van een boek uit 1995 te zijn. Het gaat over een schilderijenrestaurateur, over een bootreis over de Atlantische Oceaan, inclusief verstekelingen, en over belevenissen aan de andere kant van die zee. Van Brokken las ik nog steeds niets en door corona werden mijn tickets voor zijn lezing omgeboekt naar ergens in oktober. Het wordt dus een mooie eerste kennismaking - tenzij ik toch nog eerst De Kozakkentuin uit mijn boekenkast haal...

Veel groetjes,
Ine

Ondanks de verruiming van de criteria voor Pareltjes is het Cies toch ook gelukt om binnen de oude ‘criteria’ te blijven, mits we die niet al te strak hanteren, want hij gaat voor een herdruk die verschijnt in de komende maanden. Wie ons al langer volgt weet dat we het af en toe niet kunnen onderdrukken om te kiezen voor herdrukken als parels. Cies noemt, als nieuwste Loep-lid, wel heel braaf maar één titel op. Een aanwijzing is niet nodig. Hij vist direct iets bijzonders op.

In 1991 bundelde Esther Calvino 35 artikelen van haar overleden echtgenoot Italo Calvino (1923-1985) over zijn dierbaarste klassieke literaire werken. Calvino, bij leven zelf al een auteur met een klassieke status in Italië, heeft de meeste artikelen geschreven in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. De artikelen lopen uiteen in stijl en vorm van lezingen tot kranten columns. Dit maakt duidelijk hoe verschillend er over literatuur gesproken en geschreven wordt. Wat alle artikelen gemeenschappelijk hebben is dat Calvino van zijn klassiekers houdt als ware het zijn dierbare vrienden. In het openingsartikel met de titel "Waarom zou je klassieken lezen", tevens de titel van het boek, geeft Calvino 14 definities van klassieken. Dit artikel alleen al is een aanrader voor iedereen die wel eens een klassieker leest of dit wil doen. In de artikelen die daarna komen weet Calvino je overtuigen om ook een aantal van zijn persoonlijke klassiekers te (her)lezen en ze in de toekomst als goede vriend te beschouwen.

Hartelijke groeten,
Cies

Tea vind het fijn om een oudere titel te mogen kiezen en vist de parel der parels van haar plankjes!

Op mijn maandboekenplankjes staan alleen maar parels natuurlijk, anders verdienen ze die plek niet, maar eentje springt eruit, dat is De verboden tuin van Wessel te Gussinklo dat gepland staat als samenleesproject op Ketting van mooie woorden voor juli. Het is, behalve zijn romandebuut, deel één van een tetralogie en ik ben zo enthousiast door het lezen van deel drie, De hoogstapelaar. Normaal begin je met deel één, maar ik begon met De hoogstapelaar dat los te lezen is en nu op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs staat. De schrijfstijl en het thema spreken me enorm aan en ik snap niet dat ik tot voor kort nog nooit van deze auteur gehoord had, laat staan gelezen. Het onderwerp is de belevingswereld van een kind, waarbij het observatievermogen en de gedetailleerdheid die de auteur in zijn werk weet te leggen enorm tot de verbeelding spreken.

Groetjes,
Tea

Jan weet altijd unieke parels op te vissen. Dat klinkt als een pleonasme, maar de ene parel is unieker dan de ander. Ooit al van onderstaande schrijver gehoord? Of het stofje waar Jan naar verwijst?

In literatuurland valt er altijd veel te genieten. Deze keer heb ik een gekeken welke ‘oude’ boeken er nieuw verschijnen. Normaliter ben je in de boekwinkel altijd op zoek naar ‘de nieuwe van….’, een debutant, een boek waar veel over gesproken wordt, of je laat je juist verrassen door boeken die helemaal nieuw voor je zijn. Het kan ook anders.
Vet op nummer één staat bij mij het opnieuw bij Vrijdag uitgegeven De knetterende schedels van Roger Van de Velde (1925-1970), voor velen waarschijnlijk een onbekende schrijver. Ik heb van hem zijn verzameld werk in de kast staan en zo’n dertig jaar geleden maakte het een verpletterende indruk op mij. Van de Velde was journalist voor De Nieuwe Gazet en was aan palfium verslaafd. Vanaf 1961 werd hij daarvoor in instellingen geplaatst. Daar schreef hij in 1969 onder meer De knetterende schedels. Het boek gaat over de ellende in die instellingen en het was een hoogtepunt in zijn oeuvre. Hij overleed uiteindelijk aan deze verslaving. Wat deze uitgave bijzonder maakt is het pamflet Recht op antwoord waarin hij de censuur en het falende interneringsbeleid in Vlaanderen aan de kaak stelt. Is het veel veranderd sindsdien? In september komt zijn biografie uit. Je raadt al op welk nummer die gaat staan.

Harriet las een parel die bijzonder voor haar was vorige zomer en kijk nu wat zij tegenkwam toen zij ging vissen!

Over mijn parel voor de komende twee maanden heb ik niet lang hoeven denken. Vorig jaar las ik in de vakantie Het Zoutpad van Raynor Winn. Wat heb ik van dit boek genoten. Raynor en haar man Moth verliezen alles, hun huis, hun inkomen en Moth ook nog zijn gezondheid. Hij krijgt een terminale diagnose. Ze gaan echter niet bij de pakken neer zitten maar gaan met een tentje op de rug een kustwandelpad lopen in Zuid- Engeland. Ik heb toen, vanuit mijn luie stoel, met ze meegelopen, afgezien en genoten van de natuur. Na het lezen van dit boek was ik reuze nieuwsgierig hoe het nu met ze gaat en tot mijn grote vreugde komt er nu een vervolg waar ik deze zomer weer mee verder kan, namelijk De wilde stilte. Hoewel we de komende vakantie geen reizen kunnen maken, verheug ik mij op mijn reis naar het mooie Cornwall vanuit mijn luie stoel.

Groetjes, Harriet

Nathalie vond een Vlaamse parel die al bewonderd en bewierookt wordt. Ik denk dat het tijd is dat wij dit ook gaan doen.

De Facebook-leesgroep rond het boek De kus van Dabrowski van de Antwerpse schrijfster Chris Van Camp, die haar naam uitgebreid heeft met Schöller, is wel de snelst groeiende die ik ken. Het boek is uit sinds einde maart en wordt nu al hoog geprezen door vele collega-schrijvers, andere bekende Vlamingen, de media en vele lezers. Grote fan is zeker schrijver Jeroen Olyslaegers: 'Ontroerend zonder sentimenteel te worden, ongenadig zonder liefdeloos te zijn'. Sinds de lancering sloot een heel leger aan bekende namen zich al bij hem aan. Het is sinds kort ook in de pas heropende boekhandels aanwezig. Ik heb dit boek besteld bij en ontvangen van de auteur zelf in deze tijden, getekend en wel, heel mooi verzorgd.
In De kus van Dabrowski snijdt Chris Van Camp een pijnlijk hoofdstuk voor zichzelf aan. Zij neemt de lezer mee in de laatste zeven levensdagen van haar hoogbejaarde moeder. Ze hebben wel vaker afscheid genomen, met stille trom of slaande deuren. Voor de moeder was 'wat dé mensen zouden denken' van levensbelang, terwijl voor de dochter de waarheid over haar bastaardschap levensnoodzakelijk was. Net in die periode komt ze het boek van de vergeten Poolse Kazimierz Dabrowski tegen. Hij heeft een 'positieve desintegratie theorie' die al dat vallen en opstaan rechtvaardigt, en dat voelt voor haar als thuiskomen. Dit helpt haar om haar erfenis te koesteren, en dit allemaal neer te schrijven. Het boek kreeg de ondertitel "Hoe het 'pijnkabinet' van een onecht kind een schatkamer werd". Ik ben zelf erg benieuwd geworden na de ongelooflijk goede kritieken die dit boek al heeft geoogst, dus dit wordt mijn te ontdekken parel voor juni en juli. Maar misschien wordt mijn favoriet wel een van de vele andere boeken die ik ook ingepland heb. Dat weet je natuurlijk nooit op voorhand...

Veel groeten,
Nathalie

Ook Hetty bleek een parel op de plank te hebben staan. Niet onder het stof maar blinkend en blakend, zo voor het oprapen.

Mijn parel voor de komende twee maanden staat sinds kort in mijn boekenkast, het werd in 2017 al uitgegeven maar wist pas onlangs mijn aandacht te trekken tijdens het lezen van een mooie recensie over dit boek: De verborgen stad van Hugh Warpole.
Het vertelt het verhaal van een Engelsman in Petrograd, de toenmalige hoofdstad van Rusland, aan de vooravond van de revolutie. Hij kampt met psychische problemen door zijn herinneringen aan de oorlog maar wordt hier enigszins uitgetrokken door het contact met zijn vrienden, tot het verleden weer boven komt drijven. Dit alles in de stad waar een vreemde sfeer heerst en waar ze al snel worden overspoeld door alle ontwikkelingen.
Hugh Warpole was een van de ooggetuigen van de Februarirevolutie in Petrograd, maar de enige auteur in het Engelse taalgebied die er een serieuze roman over schreef.
Het verhaal maakt mij erg nieuwsgierig en ik hoop dan ook een gaatje vrij te kunnen maken in mijn drukke planning voor het lezen van deze parel!

Groetjes, Hetty

Een interne ommezwaai voor mijzelf maakt dat ik mezelf gun dat ik mag wachten op de terugkomst van een parel.

De parel waar ik naar uitkijk in de komende maanden is van een heel ander kaliber. Toen ik ging zoeken naar de romans die uit gaan komen in de genoemde maanden kon ik niet meer denken; de boeken overspoelden me. Geen enkele cover kon me raken. Ik zocht daarom tussen de boeken op mijn boekenplanken en ik raakte de kluts kwijt van al die titels die daar voor mijn ogen stonden te dansen. Ik moest de keuze verder beperken en zocht op mijn planning voor de komende twee maanden, lekker overzichtelijk. Daar stond Eerste Liefde, de Kleine Rus van Toergenjev, als titel tussen. Die heb ik al zo vaak genoemd. Doordat de tranen de laatste maanden bij het minste of geringste opwellen in mijn ogen, gebeurde dat ook bij het lezen van die tekst. De letters vervormden al snel tot Eerst de liefde. Dat was voor mij voldoende voor een interne ommezwaai. Ik mag van mezelf de boeken en parels even laten voor wat ze zijn en uitkijken naar iets anders in mijn leven. Ondanks dat boeken ook de komende maanden afleiding en troost zullen bieden kijk in in juni en juli het meest uit naar een bijzonder moment. Het moment dat mijn dochter eindelijk klaar zal zijn met haar intensieve behandeling, dat zij het ziekenhuis uit zal stappen en dat ik haar eindelijk weer eens mag knuffelen zonder bang te zijn dat ik haar zieker maak dan ze al is. Dat is het moment dat mijn parel weer gaat glanzen.
Die boekenparels? Die komen later wel weer.

• Welke parels vis jij op uit onze vangst? Ga jij je NTL lijst aanvullen?

Tot over twee maanden met een grotere ommezwaai voor de parels van Literatuur onder de loep,
Gigi