De tijd gaat snel. In 2018 hebben we al twee leesmaanden achter ons. Dat betekent dat we met z’n allen verschillende boeken gelezen hebben en het opnieuw tijd is om onze aanraders met jullie te delen. Vanaf nu zullen we ook altijd de tips van één van de vrienden van We Love Lit in ons lijstje opnemen. Vandaag is het de beurt aan Roosje.

Roosje: De afwezigen van Lieke Kézér gaat over Joshua James, saxofonist, junk, jazzmuzikant, betoveraar, eeuwige jongen: Peter Pan.... en vooral over de helende kracht van muziek, al klinkt dat laatste als een ongelooflijk groot cliché, realiseer ik me op het moment dat ik het opschrijf. Het mooiste van dit boek is hoe Kézér het verhaal vertelt. Schijnbaar meanderend door de tijd schrijft zij het verhaal van Joshua James en het verhaal van de muziek. Kézér doet dat heel gewoontjes, geen mooie en goed verzonnen metaforen of in ieder geval niet zo veel, ze lijkt gewoon te vertellen in een - wellicht bedrieglijk - eenvoudige stijl, niet te veel fratsen, geen melodrama, en daarin is ze heel effectief.

Ine: Ik genoot van De hoge bergen van Portugal van Yann Martel, de schrijver van het geweldige Het leven van Pi. Het boek lijkt te bestaan uit drie losstaande novellen, ze spelen zich ook in andere decennia af, maar ze komen op het einde op een wonderbaarlijke manier weer samen. Elk deel heeft een ander mannelijk hoofdpersonage, telkens iemand die zoekende is na een groot verlies. Het eerste deel is meteen een prachtverhaal waarin we Portugal doorkruisen in een van de eerste automobielen. Daarna komt een deel met een flinke dosis magisch-realisme waarin we een heel bijzondere autopsie volgen. In het laatste deel, een tikkeltje absurd, raakt een Amerikaan bevriend met een chimpansee. Ze gaan samen in de hoge bergen van Portugal wonen. Wie zich kan openstellen om te geloven in wat hij leest, zal genieten van een heel intense leesbelevenis, een om ook achteraf nog over na te denken.

Jan: De grootste verrassing van januari en februari was voor mij De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld. Deze schrijfster leverde met haar debuutroman een verpletterend boek af. Het boek gaat over wat er gebeurt in een streng gereformeerd gezin als de oudste zoon op een tocht naar ‘de overkant’ verdrinkt. De dood van Matthies heeft een enorm effect op het gezin. Jas, Obbe en Hanna ontsporen steeds meer omdat hun ouders lamgeslagen zijn door het verlies. Marieke Lucas Rijneveld bewondert Jan Wolkers. Thema’s als het geloof, seksualiteit en ook de natuur spelen een belangrijke rol in dit boek. Maar wat schrijft deze auteur in prachtige beelden: “Volwassenen zijn vaker verwarrend, omdat hun hoofden als een Tetris-spelletje werken en al hun zorgen op de juiste plek moeten inparkeren. Als het er te veel zijn, stapelen ze zich op en loopt alles vast. Game over.”

Nathalie: Het beste boek dat ik de voorbije twee maanden gelezen heb, is wel Bruggenbouwers, het eerste deel van de Grote Eeuw-serie van de Zweedse meesterverteller Jan Guillou. Bruggenbouwers en de volledige verdere serie boeken volgt het wedervaren van de broers Lauritz, Oscar en Sverre Lauritzen, die als kleine jongetjes opgroeien in een arme vissersfamilie in een Noors (Westlands) dorpje. In dit eerste boek volgen we vooral de twee oudste broers doorheen de jaren 1901 - 1919. Omdat de broers in Dresden zijn opgeleid, bezien we deze tijd vooral vanuit een Duits perspectief. Guillou zuigt je mee de geschiedenis in en doet je watertanden naar de volgende delen. Hij heeft een zeer levendige schrijfstijl en excelleert ook in beschrijvingen van zowel personages als gebeurtenissen. Mijn buddyread samen met Hebbaner Hans over dit boek vind je op mijn persoonlijke blog.

Sigried: Ik las Laatste vrienden, het slotstuk van de trilogie van Jane Gardam over de driehoeksverhouding tussen Edward Feathers, Betty en Terry Veneering. Het zijn drie boeken over schijnbaar onopvallende, conservatieve en oerdegelijke Britten. Sla je de romans open en verdiep je je in hun leven, dan komt hun werkelijke verhaal naar de oppervlakte en gaat er een totaal andere wereld voor je open. Laatste vrienden is opnieuw een intelligente, onderhoudende roman. De levens van de gekende personages worden vanuit een nieuwe invalshoek bekeken, zonder details nodeloos te herhalen. Met een indrukwekkend oog voor details hecht Gardam alle losse draadjes vast tot een grandioos portret over vriendschap en loyaliteit. Topklasse.

Harriet: Hoewel ik deze eerste maanden van het nieuwe jaar een paar hele mooie pareltjes heb gelezen, springt er één boek met kop en schouders boven uit. Er is al veel over dit boek gezegd en geschreven maar toch noem ik het in deze rubriek nogmaals: De acht bergen van Paolo Cognetti. De acht bergen is een verhaal over vriendschap, vaders, verlies en vrijheid. Cognetti kan als geen ander de natuur zo beschrijven dat je water hoort stromen en de kou kunt voelen. Ik kan maar een ding zeggen: “lezen dat boek.”

Gigi: Het is niet mijn gewoonte maar in januari gaf ik drie boeken vijf sterren. Een debuut uit 2017 en twee klassiekers. Drie boeken die me nog heel lang bij zullen blijven. Het eerste heel bijzonder en speciaal van opzet, het tweede prachtig, oud en melancholisch en het derde prachtig, oud, vol humor en romantisch. Dit laatste boek, een boek uit 1874, is een klassieker. Ver weg van het Stadsgewoel van Thomas Hardy gaat over een vooruitstrevende jongedame die niet alleen een boerenbedrijf op een presenteerblaadje aangereikt krijgt maar ook drie aanbidders. Elke aanbidder heeft zijn kwaliteiten. Weet zij de juiste man te kiezen? Hardy vertelt het verhaal met prachtige beschrijvingen van het plattelandsleven, met veel humor en met mooie plotwendingen. De auteur weet, door zijn beeldende beschrijvingen, een waterspuwer tot leven te brengen. Ik ben er van overtuigd dat liefhebbers van klassieke literatuur hiervan smullen maar dat het ook heerlijke kost is voor lezers die van feelgood houden.

Natalie: Mijn beste boek wil ik het niet noemen. Nee het is het meest fascinerende boek dat ik heb gelezen : De macht van Naomi Alderman. Het is waarschijnlijk geen literatuur maar dat maakt het leesplezier er niet minder om. Een verhaal dat je laat nadenken. Stel dat..... de machtsverhoudingen veranderen en de vrouw aan de macht komt en mannen het nakijken hebben? Lees mijn recensie hier. 

Helena: Naast een aantal wat bekendere boeken (Zafon, Murakami) heb ik in de afgelopen tijd genoten van De middelste dag van het jaar van Maria Stahlie, een voor mij onbekende schrijfster die al een enorm oeuvre geschreven blijkt te hebben. Het boek speelt zich af op een snikhete dag in juli, die volgens de weerman een hitterecord in petto heeft, maar die voor hoofdpersoon Sylvia vooral een confrontatie met haar verleden betekent. Ze is twee keer getrouwd geweest en een voorstel van haar ene ex en een toevallige (?) ontmoeting met een vriend van haar andere ex zorgen ervoor dat ze wel andere dingen dan hitte aan haar hoofd heeft. Een verrassend boek, vond ik.

Wat zijn jullie toppers van de voorbije maanden?

Sigried