Met de herfst worden de dagen weer korter en worden wij, lezers, aangespoord om het licht en de warmte binnen op te zoeken. Geen nood, de deelnemers van WLL hadden genoeg boeken om de donkerste, natste en koudste weken door te komen. We houden elkaars lijstjes en leeservaringen nauwgezet in het oog, een gebrek aan inspiratie is er geen seconde.

Binnenkort verandert de samenstelling van ons clubje, dus hier is voor de laatste keer het boek van de maand van deze tien toplezers.

Nathalie: En ik herinner me Titus Broederland van Auke Hulst is een apocalyptische, zinderende roman die een diepe indruk op mij naliet. Meer dan enkel de combinatie van actuele thema's zoals religieus extremisme en milieuvervuiling, en mensen die hierdoor op de vlucht moeten, dit door enkele sterke metaforische  beelden, gaat het vooral ook om het verhaal van en de relatie tussen twee broers. Het is een prachtig verhaal in een verbluffende stijl geschreven. Tegelijkertijd is de roman ook redelijk bevreemdend omdat je niet zeker weet in welke tijdspanne en in welke omgeving je het verhaal kan situeren. Dit boek is een echte mustread!

Gigi: Hoewel ik van een aantal boeken genoten heb deze maand springt een boek er echt bovenuit. Een klepper, een dikke pil, een boek waarin ik al in augustus begonnen was en dat ik in oktober pas uit had. Echt een voorbeeld van Slow Reading, een realistische roman, een prachtige familiesaga, dat ik las met het Klassieker Genootschap. Ik heb het hier over De Buddenbrooks uit 1901, het boek dat zorgde dat Thomas Mann zijn Nobelprijs kreeg, hoewel hij nog veel meer mooie boeken schreef. Een prachtig verhaal over vier generaties Buddenbrooks en hun familiebedrijf. Mann beschrijft de natuur, de omgeving, de kledij maar ook de emoties in geuren en kleuren met hier en daar wat humor. Een vuistdikke roman maar iedere bladzijde is het lezen waard. Dus maak ruimte op je leeslijst en neem dit boek ter hand. Heerlijk voor de komende wintermaanden.

Sigried: Bij het zomerboekenoverzicht vermeldden zowel Harriet als Helena Een onberispelijke man als een van de beste boeken die ze gelezen hadden. Ik las afgelopen maand Een trouwe vrouw, het vervolg op deze roman. De manier waarop Gardam scènes uit Een onberispelijke man schijnbaar identiek, maar toch volkomen anders in deze verhaallijn verstopt is subliem. Een trouwe vrouw kan als afzonderlijk boek gelezen worden, maar doe dat vooral niet. Beide boeken zijn uitstekend geschreven en zorgen in combinatie met elkaar voor een memorabele leeservaring die je niet wilt mislopen. In januari 2018 publiceert Uitgeverij Cossee het derde deel, dat een daverende finale beloofd te worden. Mijn recensie lees je hier.

Guy: Ik heb heel wat literatuur verslonden in oktober. Mijn favoriet: Zien Horen Zwijgen van de Nederlandse Sabine van den Berg. "Getroebleerd en getoucheerd blijf je achter", stond bovenaan mijn recensie geschreven. Ik heb al eerder werk gelezen van deze schrijfster, maar dit drieluik bleef nog langer nazinderen. In een glasheldere, toegankelijke en beeldende taal zet zij drie verhalen neer over de verstikkende verhouding tussen vaders en dochters. Toch overheerst niet de taal, het verhaal zelf bepaalt immers de juiste atmosfeer. De psyche van een jong meisje wordt blootgelegd, terwijl zij haar vader van zich wegduwt. Op weg en op zoek naar haar volwassenheid. Een jonge meid groeit op tot een puber die haar persoonlijkheid en lichaam ontdekt. 

Jan Koster: Het boek dat mij het meest heeft aangesproken is De telescoop van Schopenhauer van de veel te onbekende Gerard Donovan. De oorlog heeft een niet nader geduide plaats bereikt. Een man, de plaatselijke bakker wordt gedwongen een grote kuil te graven. De plaatselijke leraar komt erbij staan. Tussen de twee komt een gesprek op gang dat aanvankelijk nogal richtingloos is, met vooral filosofische en geschiedkundige onderwerpen. Gaandeweg gaat het meer richting een discussie over schuld en medeplichtigheid. De aanvoer van groepen gevangenen maken het sinister, je voelt op je klompen aan wat er gaat gebeuren. De ijzige omstandigheden doen de rest. Prachtige sfeer- en karaktertekening, interessante diepgaande discussies, een boek dat naarmate de tijd verstrijkt steeds beter wordt. Onvergetelijk.

Helena: Het boek dat ik in de afgelopen maand vijf sterren heb gegeven is De bekeerlinge van Stefan Hertmans. Het stond al vrij lang op mijn leeslijstje en onlangs is het toegevoegd op Kobo Plus. De bekeerlinge gaat enerzijds over een Frans meisje in de middeleeuwen dat zich tot het jodendom bekeert en anderzijds over hoe de auteur, zelf woonachtig in de Provence, haar levensverhaal heeft weten te reconstrueren aan de hand van bronnen. De combinatie van die twee verhaallijnen, het prachtige taalgebruik van Hertmans, de historische setting van het verhaal en de toegevoegde fictieve elementen maken van dit boek een echte aanrader vond ik!

Harriet: Mijn favoriete boek van de maand oktober is Het monster van Essex geschreven door Sarah Perry. De roman, gesitueerd in het Victoriaanse Engeland, gaat over de net weduwe geworden Cora Seaborne, die met haar autistische zoon Francis en gezelschapsdame Martha vertrekt naar de regio Essex waar een monster zou zijn gezien. De vrijgevochten Cora ontmoet daar de dominee William Ransome en tussen hen ontstaat een levendige discussie over wetenschap en geloof met op de achtergrond een monster. Een verhaal met mooie zinnen en natuurbeschrijvingen waar geen woord teveel in voorkomt en alles wat je leest zin heeft. Het monster van Essex is Boek van het Jaar bij de British Book Awards 2017.

Kris: Het was een gevarieerde en uitermate boeiende literaire leesmaand voor mij: Nederlandstalig en anderstalig werk, klassiekers naast debutanten, fictie, maar ook non-fictie. Mijn nummer twee of drie van oktober zouden in een andere maand met gemak het label 'boek van de maand' verdienen. Maar het boek dat het meest indruk maakte, was toch Herzog (uit 1964) van de Amerikaanse schrijver en Nobelprijswinnaar Saul Bellow. Ik heb het gelezen in de originele Engelse versie, maar deze roman zal in de Nederlandse vertaling ongetwijfeld weinig van zijn literaire kwaliteit verliezen. Het is een lange monoloog van een complexe, wereldvreemde, wat getroebleerde man van middelbare leeftijd, die vanuit een hangmat in zijn tuin de huidige staat van zijn leven en de moderne maatschappij overschouwt, en probeert op een waardige manier zijn menselijkheid te definiëren en terug te vinden. Bellow schrijft op een eigenzinnige, maar bijzonder krachtige en beeldende manier, en voor een tijdje ben je zelf helemaal Moses Herzog en krijg je (alweer dankzij de literatuur) een extra paar ogen op de werkelijkheid.

Jan Stoel: Het was moeilijk kiezen, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor een Vlaamse debutante, Patricia Jozef met haar boek Glorie. De Vlaamse pers omschrijft haar als een talent en Glorie gaat over twee hoofdpersonen die op zoek zijn naar hun identiteit. De een, Marcel, is filosoof en komt nergens aan de bak. Hij vervalst zijn cv, wordt aangenomen op de Teniersacademie, een kunstacademie, en rijgt de successen aaneen. Totdat ... De andere hoofdpersoon is Bodine die als kunstenares erg succesvol is, moeder is geworden en opnieuw haar beroepspraktijk wil opnemen, maar ... Het is een boek over jezelf beter voordoen dan je bent, waarin schijn en werkelijkheid door elkaar lopen. Samenbracht in een hecht gecomponeerde roman en geschreven in een lichtvoetige stijl. En niet te vergeten: het is geen zwaar boek, humor is een belangrijk element in het boek. Klik hier voor meer Glorie. 

Natalie: Mijn favoriete boek van de maand is Strikken van Domenico Starnione. Mooi en sterk geschreven. De vader, de echtgenoot heeft zijn vrouw en kinderen in de steek gelaten voor een jongere vrouw. Je leest hoe deze misstap doorwerkt in hun levens, wat een impact  het heeft. De schrijver heeft me zeker weten te overtuigen met 'Strikken'. Mijn volledige recensie lees je hier.