Al surfend door Hebban stuitte ik op de 'Codenaam: Pensionado'-serie van Harper Lin. Een cosy crime serie met de zeventigjarige oud CIA-agente Barbara Gold in de hoofdrol. Op KoboPlus vond ik het eerste deel Een giftige pen als luisterboek voorgelezen door Pamela Teves. Het zijn dunne boeken en het luisterboek duurt maar 3,5 uur. Precies goed om te luisteren terwijl ik een grote stapel was wegwerkte.

- door Helma -

Titel: Een giftige pen
Auteur: Harper Lin
Stemacteur: Pamela Teves
Looptijd: 3 uur en 32 minuten

Over Een giftige pen

Barbara Gold. Leeftijd: zeventig jaar. Ogen: blauw. Haar: grijs. Gewicht: gaat je niks aan. Specialismen: undercover surveillance, kleine wapens, chemische wapens, politiek van het Midden-Oosten en Latijns-Amerika. Huidige status: gepensioneerd weduwe en oma.
Toevoeging aan huidige status: verveelt zich dood.

Sinds CIA-agente Barbara verplicht met pensioen gestuurd is, woont ze in de buurt van haar zoon en kleinzoon in het slaperige dorpje Cheerville, waar ze zich al drie jaar lang kapot verveelt. Tot een van de bejaarde leden van haar leesclub, de knappe Lucien, tijdens hun maandelijkse bijeenkomst het tijdelijke voor het eeuwige verwisselt. Een hartaanval, is de officiële diagnose. Maar Barbara weet wel beter… Met frisse tegenzin bijgestaan door haar kleinzoon Martin – die liever zou gamen – gaat Barbara op zoek naar de moordenaar!

Mijn mening

Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief van Barbara en ze komt met de stem van Pamela Teves helemaal tot leven. Een lekker eigenwijze dame die zich na een enerverend leven als CIA-agente doodverveelt in het het ingeslapen plaatsje waar ze zich na haar actieve carrière heeft gesettled. Natuurlijk vindt ze het verschrikkelijk dat de aimabele Lucien in haar aanwezigheid het loodje heeft gelegd, maar aan de andere kant is ze dolblij dat er eindelijk eens iets te beleven valt waar haar skills als CIA-agente uitstekend bij van pas komen. Een ding weet ze zeker: de dader is een van de leden van de leesclub.

Het is een humorvol verhaal waarbij Barbara als bejaarde dame door iedereen wordt onderschat en daar maakt ze dankbaar gebruik van. Niemand is er namelijk van op de hoogte dat ze samen met haar echtgenoot bij de CIA heeft gewerkt. Zelfs haar eigen zoon is daar niet van op de hoogte. Ze duikt in het moordonderzoek en ontdekt al snel hoe de moord heeft kunnen plaatsvinden. Nu is het alleen nog een kwestie van de dader te ontmaskeren en natuurlijk krijgt ze dat, met een beetje hulp van haar kleinzoon, voor elkaar.

Het is een lekker luchtige cosy crime met humor en een niet alledaagse hoofdpersoon. Ik heb me er prima mee vermaakt.

Pamela Teves

Ik schreef het hierboven al even: de stem van Teves past perfect bij het personage van Barbara en ze brengt haar echt tot leven. Precies de juiste intonatie voor Barbara's verontwaardiging en verveling, maar ook de triomfantelijkheid wanneer ze de zaak oplost komt in haar stem terug. Zeker omdat het verhaal vanuit het ik-perspectief wordt verteld vind ik het belangrijk dat de stem past bij het personage. Teves is zelf van 1949, dus ongeveer van dezelfde generatie als het personage waaraan zij haar stem leent. Een 'jonge' stem zou ongeloofwaardig zijn geweest. Het is ook niet voor niets dat ze de boeken van Tante Poldie en Miss Merkel heeft ingesproken. Ook die hebben een oudere dame in de hoofdrol waar de stem van Teves prima passend is.

Ik moet wel zeggen dat ik haar spreeksnelheid erg langzaam vindt. Dat vind ik trouwens bij veel voorlezers van luisterboeken, dus ik zet mijn luisterboeken eigenlijk standaard op een snelheid van 1,2. Dat ligt altijd net iets lekker in het gehoor. Maar voor dit boek heb ik de snelheid zelfs op 1,4 gezet. Een snelheid die ik niet vaak gebruik, maar nu precies goed was. Dat betekent natuurlijk ook dat de totale luistertijd veel lager is dan de aangegeven 3,5 uur. Helemaal niet erg, want het tweede deel in de serie staat al te wachten. Die ga ik luisteren als ik zo'n honderd draadjes moet wegwerken in de deken die ik aan het haken ben. Dat maakt die vervelende klus vast een stuk aangenamer.

Vinden jullie net als ik de spreeksnelheid van voorlezers altijd net even iets te langzaam?