In de rubriek 'Het vriendenboekje' komen allerhande boekenvragen aan bod waarmee je Cindy beter leert kennen. 

Wat is je mooiste natuurfragment in een boek?

Dat is met zekerheid 'De rijke bramenplukker' uit Sprookjes van Godfried Bomans. De natuurbeschrijvingen zijn echt zo prachtig dat er tijdens het lezen meerdere malen een wauw uit mijn mond ontsnapte. Het verhaal gaat over een bramenplukker die denkt dat hij alleen op de wereld is. Al het natuurschoon moet dus speciaal voor hem zijn geschapen. De wereld is zijn paleis met zuilengangen waarvan je het eind niet kunt zien, met mozaïeken gewelven en parels in de grasvelden. Hij voelt zich een koning met zoveel rijkdom. Op een dag staat er een ontdekkingsreiziger voor zijn deur. Die hoort van de bramenplukker de verhalen over de vele schatten. De ontdekkingsreiziger gaat de volgende dag diep onder de indruk terug naar het dorp en vertelt de inwoners van zijn ontdekking. Waarna zij met zijn allen met hebzucht gedreven naar de bramenplukker gaan.

De volgenden morgen lagen de velden glinsterend en flikkerend onder den rooden hemel; aan elken grashalm, ook den kleinsten, hingen prachtige, zilveren diamanten, en toen de zon opging, veranderden deze in topazen, smaragden en blauwe saffieren, stralend van licht, flonkerend van zuiverheid, schitterender dan aardsche juweelen. En daartusschen stonden de menschen en spraken over de parels die nu weldra gevonden zouden worden, heele grasvelden vol. Werd nu de bramenplukker maar wakker; zij hielden de ogen strak gevestigd op de kleine deur.

Eindelijk ging zij open; de bramenplukker trad naar buiten en schouwde zwijgend over de velden; zijn oogen stonden vol tranen. "Jullie treffen het wel," sprak hij zachtjes. "Wat zegt ie?" mompelde de burgemeester. "Ik zeg: jullie treffen het wel," hernam de bramenplukker glimlachend, "zoveel parels liggen er anders nooit." "Ik zie geen parels," sprak de burgemeester. "Zien jullie geen parels?" vroeg de bramenplukker verbaasd. "Wij zien niets," riepen de mensen, "wij zien heelemaal niets."

De bramenplukker sloeg de handen in elkaar. "Wat hebben jullie slechte ogen!" riep hij uit, "kijk om je heen! Zie je het niet?"  "Dat is dauw," sprak de burgemeester boos. "Dat, dat wist ik niet," stamelde de bramenplukker, "ik dacht..." "Waar zijn de zuilengangen?" vroeg de burgemeester kort. "Daar," fluisterde de bramenplukker. "Dat zijn boomen," antwoordde de burgemeester, "waar is het mozaïek?"  "Daar," sprak de bramenplukker. De burgemeester hief de oogen naar de purperen hemel. "Dat is lucht," zei hij, "gewoon lucht. Waar zijn de spiegels?" De bramenplukker wees zwijgend in de verte. "Dat zijn vijvers," sprak de burgemeester. "Waar is de muziek?" De bramenplukker stak de wijsvinger op; de burgemeester luisterde. Toen richtte hij zich op en sprak met een bittere glimlach: "Dat is een nachtegaal, onnoozele! Een simpele nachtegaal! Wij zijn bedrogen!" 

Wat is jouw mooiste natuurfragment?