"Ron snapped at them, waving the fist holding Pigwidgeon, who hooted more happily than ever as he soared through the air"

Ik moest lachen vandaag, toen ik bovenstaande quote las. Pigwidgeon is het kleine uiltje van Ron Wemel, de trouwe vriend van Harry Potter. Terwijl Ron altijd wat gegeneerd op hem moppert en Hedwig (Harry's sneeuwuil) wat uit de hoogte op de kleine druktemaker neerkijkt, is Pigwidgeon zijn eigen blije zelf als hij weer eens een brief mag bezorgen. Opgewonden kwetterend vliegt hij rond om hun hoofden, slechts met moeite zit hij lang genoeg stil om een brief vast te laten maken of weer los.

Ik las deze boeken toch al vaker. Ik las ze zelf in het Nederlands en het Engels, ik las ze voor aan de kinderen en ik herlas ze nog maar een keer. Toch zag ik vandaag voor het eerst dat kleine blij uiltje, rondgezwaaid in die grote boze vuist, voor me en schoot in de lach.

Het overkomt mij vaker. Ik kan me een moment herinneren, lang lang geleden, toen ik voor de zoveelste keer Tumult in een Toeristenhotel las uit de Bob Eversserie van Willie van der Heide. In dit boekje zetten de vrienden Arie Roos, Jan Prins en Bob Evers een hotel op stelten, met als klap op de vuurpijl een drumband dat 's nachts van boven naar beneden loopt, terwijl ze muziek maken (details zjin inmiddels wat uit het hoofd verdwenen). Wederom een scene, die ik toch al vaker gelezen had. Deze keer vond ik het zó dolkomisch, dat ik, tot verbazing van mijn toenmalige kamergenoot, van het bed afrolde van het lachen. Ook ná die ene keer las ik het boek nogmaals, maar vond ik het minder grappig.

Geen idee waarin 'm dat soms zit. Huilen, wat ik ook erg goed kan bij boeken, doe ik wél altijd even heftig en op dezelfde momenten, zoals bij de dood van Sirius, Dobby en Dumbledore. Maar ook als Joli-Coeur, Dolce en Zerbino de dood vinden in Alleen op de wereld houd ik het niet droog.

De tranen komen sneller dan een gulle lach, tijdens het lezen. Onhandig zijn ze allebei, want ik kan niet doorlezen. En dat wil ik zo graag (vooral bij voorlezen zijn tranen niet handig) Mijn vrolijke oprisping van vandaag duurde maar even. Ik werd er wel heel vrolijk van en nog steeds zie ik dat kleine vrolijke uiltje voor me. Toch een beetje m'n lievelingsbeestje in de boekenserie. (wil ik ook, denk ik steeds als ik over hem lees)

Bij welke scene uit een boek heb jij voor het laatst gelachen?