Wat gebeurt er wanneer twee personen, een man en een vrouw, een Brabander en een Haagse, hetzelfde boek lezen? Jan en Natalie lazen voor We Love Lit allebei de debuutroman van Joost van Driel, In het museum. Lees hieronder wat zij van het boek vinden. Zij stelden de schrijver ook een aantal vragen.

2. Zoeken naar betekenissen

Jan: Toeval bestaat vaak niet. Ik kijk vaak naar de namen die gebruikt worden. De jongen, de hoofdpersoon uit het boek, heet David. De oorspronkelijke betekenis van deze naam is ‘de geliefde, lieveling, vriend.’ Dat past wonderwel bij de hoofdpersoon in het boek. David was ook de overwinnaar in de strijd met de reus Goliath. In het boek overwint David ook het ‘leven.’ De hoofdpersoon is een kind dat zich staande moet houden in een volwassen wereld.

Nico, de naam van de vader, betekent ‘overwinnaar van het volk.’  Ida betekent ‘hardwerkend’ en is de naam van de moeder. En Sarah betekent ‘prinses.’ Als je het boek leest en de betekenissen van de namen in je achterhoofd hebt, dan heeft het er alle schijn van dat Joost van Driel de namen bewust gekozen heeft. 

Natalie: Wat Jan schrijft, vind ik fascinerend. Alleen bij David had ik een idee dat het een betekenis zou kunnen hebben. Als ik lees wat Jan heeft opgezocht over de namen, maakt dat ik nu ook met andere ogen kijk naar het verhaal.

 Vragen aan Joost

1.    Klopt onze interpretatie t.a.v. de namen?

“Deels, maar de keuze van de namen gebeurde intuïtiever en is ook minder eenduidig; de klank van de naam en het karakter van het personage speelt daarbij ook een grote rol. Een voorbeeld, de Bijbelse figuur van David is heel complex: enerzijds is hij een held, anderzijds is hij een tragische, beklagenswaardige man. David heet natuurlijk niet voor niets David, maar hij kan daar zelf natuurlijk niets aan doen…”

2.    Kun je iets zeggen over autobiografische elementen in je boek?

“Over het autobiografische gehalte van de roman wil ik niet veel kwijt. Laat de lezer daar maar naar gissen, dat vind ik goed. Wel kan ik zeggen dat de jeugd van David heel anders is dan de mijne, die heel gelukkig was. Het verhaal over de Jaguar is deels waargebeurd. Zo'n auto hebben mijn ouders vroeger gekocht, een prachtige wagen, heel luxe, maar ook onbetrouwbaar als wat. Inderdaad was de bedrading een mysterie, die nooit is opgelost, en de wagen is ook uit de bocht gevlogen. Gelukkig is het ding ooit weer verkocht. Ook ben ik wel eens met mijn vader door een winkel gelopen terwijl we hard met pannendeksels sloegen, aangestaard door verbouwereerde klanten.”

3.     Kun je iets vertellen over hoe je deze roman hebt geschreven, hoe je hem hebt gecomponeerd? Werk je met een schema, herschrijf je veel, herschik je veel?

“Ik heb de roman in een relatief korte tijd geschreven (circa vier maanden), maar daarvoor heb ik wel veel nagedacht over de plot en personages. Dat nadenken gebeurt vaak tijdens andere bezigheden en soms gaat het ook onbewust. Ik heb veel passages herschreven, elke zin moet voor mij kloppen, dat is wel een karwei; maar bij deze roman ging het schrijfwerk voor mijn doen makkelijk. Misschien omdat ik zelf erg van het verhaal heb genoten. Tijdens het schrijven verkeerde ik in een voor mijn doen opgewekte stemming.”

4.     Hoe ben je op het gegeven van het boek gekomen?

“De kiem voor het boek is gelegd tijdens een bezoek aan het museum in Brussel. Daar liep ik rond met mijn kinderen en die gingen helemaal op in de collectie. Toen kreeg ik het idee voor een verhaal dat in zo'n museum speelt, niet speciaal dat museum overigens. Dat heeft een tijdje in mijn hoofd geborreld, zoals het met al mijn verhalen gaat, en op de een of andere manier heeft mijn onderbewuste dat idee van het museum gekoppeld aan een andere fascinatie van mij, namelijk de figuur van de oplichter. Dat is een motief waarin ik altijd zeer ben geïnteresseerd geweest, zowel de oplichter in de literatuur als in de wetenschap en het zakenleven. Langzaam begon in mijn hoofd een verhaal vorm te krijgen over een jongen en zijn vader die het museum bezoeken, een jongen die heel erg van zijn vader houdt maar die tegelijkertijd langzaam beseft dat zijn vader een oplichter is. Het heeft best lang geduurd voordat ik het hele verhaal voor me zag, maar toen dat eenmaal zo was, viel alles op z'n plaats.”

zie ook Hebban Leesclub In het museum