Groepsrecensie 2C
Na 'Boy 7' en 'Password' is Mirjam Mous terug met een 2C, een Young Adult thriller. Zal Mirjam Mous weer een pareltje hebben geschreven of juist niet? Wij oordelen erover!
Na het succes van Boy 7 is Mirjam Mous één van de bekenste Nederlandse schrijvers geworden onder de jonge Nederlanders. Met bekroningen van de jonge jury als tip van de jonge jury voor 4 van haar boeken. Dit geeft al aan dan Mirjam niet alleen een bekende schrijfster is, maar ook een goede schrijfster.
Klas 2C gaat naar de Ardennen voor een werkweek. Alles lijkt aan het begin nog zo leuk. Totdat iedereen in de klas een sms krijgt. Er moet een dvd afgespeeld worden. Het filmpje laat weten dat er een bom is de bus is. Maar niemand weet wie de bom in de bus heeft gelegd. Is het een klasgenoot of juist iemand van buiten af?
Favoriete schrijfster
Onder onze lezers zitten grote fans van Mirjam Mous. Zo is Mirjam Mous de favoriete schrijver van Manon. Toen zij zag dat 2C zou uitkomen was ze enorm enthousiast. Maud was vroeger ookal dol op boeken van Mirjam Mous. Daardoor had ze heel veel zin om 2C te lezen. Daarentegen was Tinke wel benieuwd, maar had haar bedenkingen over dit boek. Ook Femke heeft tussen haar favoriete boeken, boeken van Mirjam Mous staan. Elke was erg benieuwd naar dit boek, omdat ze nog nooit een boek van Mirjam Mous had gelezen, dus ging ze er compleet blind in.
Spanning in de bus
Femke werd meteen in het verhaal getrokken, want het filmpje wordt al snel afgespeeld. Er is dus meteen paniek en dan is het interessant om te volgen hoe dit verder gaat. Maar bloedstollend spannend zou ze het niet noemen. Nieuwsgierig daar viel bij haar niet om te twisten. Tinke had al een voorgevoel wie de dader was, maar bleef door het hele boek door twijfelen. Door de twisten in het verhaal en verschillende achtergronden van de personages. Manon vroeg zich ook af wie je wel en niet kan vertrouwen. Daarnaast zie je de situatie uit meerdere oogpunten. Het moment dat je denkt zeker te weten dat iemand schuldig is gebeurd er iets waardoor je het toch niet zo zeker meer weet. Elke vond de schrijfstijl van Mirjam erg goed, vooral door de verschillende oogpunten in het boek. Daardoor werd het spannend en wist ze niet wie de dader zou kunnen zijn. Wel vond ze het einde tegenvallen, omdat het met een sisser afliep. Ook vond ze de dreiging van de bom een beetje té lang duren, waardoor het te langdradig werd en de spanning een beetje wegviel. Ook Maud vond dat 2C makkelijk las en had het boek in 2 dagen uit! De spanning was goed opgebouwd en er was vaak twijfel over wie de dader is.
Aannemelijk en stereortypisch
Tinke vind het boek erg geloofwaardig door de manier van het verwerken van de struggles van de levens van de leerlingen. Ook Manon is het daar mee eens. De personages zijn geloofwaardig en zij vindt dat het zeker zou kunnen voor komen inn sommige situaties. Elke daarentegen soms verrassend pakkend en realistisch, maar soms ook stereotypisch en tweedimensionaal. Femke is het er ook mee eens dat er redelijk wat stereotypisch in voor komen. Zo is die het sukkeltje van de klas, die doet zich altijd stoer voor, et cetera. Herkenbaar misschien, maar niet echt origineel. Maud vond het ook jammer van de stereotypisch in 2C. Ook stoorde het haar de leeftijd van de personages. Ze had ze graag wat ouder gezien.
Pesten?
Het aspect van het pesten vond Elke heel erg goed in het verhaal terug. De pesters en de gepesten werden beide uitgelegd en zo kwam ze als lezer ook meer te weten over hoe het is om gepest te worden, maar ook hoe het is als deze twee 'vijanden' gedwongen worden om samen te werken, om het mysterie en de dreiging van de bom op te lossen. Ook Manon vond het thema pesten er goed in verwerkt. Maar ook rascisme, armoede en depressie zit Femke als thema's die naar voren komen. Dit lijken onderwerpen buiten het thema, maar het zijn wel dingen die je tegen kan komen, dus het maakt het verhaal veelzijdiger. En alles heeft er wel mee te maken; opeens kan alles een motief zijn en lijkt alles een reden om iemand niet te vertrouwen.
Eindoordeel
Het is duidelijk dat het Mirjam Mous weer is gelukt om een goed boek te schrijven. Als bekende schrijfster heeft ze natuurlijk verwachtingen en die heeft ze waargemaakt. Het was misschien niet bloedstollend spannend, maar spannend dat was het zeker. En vooral wie is er te vertrouwen en wie niet? De gebeurtenis die 2C meemaakt zou zo realiteit kunnen zijn. Waardoor we makkelijk mee kunnen leven met de personages. De stereotypes waren jammer genoeg een afknapper. En zorgde dat het verhaal minder origineel werd. De thema's die in het verhaal een rol hebben. Zoals pesten zijn goed verwerkt en geven een inkijk van hoe het is om gepest te worden. Toch had Elke vooral het gevoel dat 2C iets te kinderlijk is voor Young Adult. Het is meer een boek als introductie tot het Nederlandse YA-genre. 2C was spannend, maar dan ook weer niet spannend genoeg. Desondanks vindt Femke dat ontknoping goed in elkaar steekt en het verhaal is oké afgesloten. Manon en Tinke geven beide aan dat ze het zeker zou aanraden.
Uiteindelijk gaat het om het eindoordeel. Wij hebben geoordeeld. Manon, Femke, Maud en Tinke gaven alle vier 2C 4 van de 5 sterren. Elke was iets minder enthousiast en geeft daarom 3 van de 5 sterren. Hiermee is het gemiddelde en dus ons eindoordeel 3,8 sterren van de 5 sterren. Maar de uiteindelijke vraag is: Wie heeft de bom neergelegd en waarom?
Een bedankje aan Unieboek | het Spectrum
