Voor mij is het 'De schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafón, omdat het mijn voorliefde voor Spaanse cultuur en literatuur aanwakkerde. Na het lezen van deze roman wilde ik mij verder verdiepen in dit bijzondere land, waardoor ik mij inschreef voor de universitaire studie Spaanse Taal en Cultuur. In die zin heeft het mijn leven veranderd doordat ik een bepaalde beroepsachtergrond koos en mij uiteindelijk de Spaanse taal eigen maakte. Op emotioneel vlak heeft het boek ook veel te bieden; de personages worden zo invoelend beschreven door de auteur dat je je als lezer ook dermate kan inleven.
Natuurlijk zijn de Hebban Top 25 lijsten in aanloop naar de 1000 mooiste boeken de perfecte plaats om zo'n bijzonder boek in te plaatsen. Welk boek heeft jouw leven veranderd, Annemarie?
O wat leuk! Deze heb ik nog in mijn kast staan om te lezen.
Zo veel mooie boeken...zo weinig tijd!
Maar je maakt me nu wel erg nieuwsgierig naar dit boek
Alle vier delen nog te lezen? Dan ga je echt een fantastische leeservaring tegemoet. Ik heb ze iedere keer met tussenpozen gelezen, maar het lijkt me geweldig om ze nog een keer allemaal achter elkaar te lezen. Laat het vooral weten als je 'De schaduw van de wind' uit hebt, ik geniet altijd van de leeservaringen van andere lezers met dit boek.
Inderdaad, ik moet alle vier nog. Ik verheug me er nu alleen nog maar meer op!
Van 'De schaduw van de wind' en waarschijnlijk ook wel de vervolgdelen zal ik zeker een recensie schrijven. Die zie je dan wel verschijnen. Hopelijk toch snel een keertje tijd voor dit boek!
Is het heel dom, als ik zeg dat ik nooit heb geweten dat ' De schaduw van de wind' het eerste deel is van een vierluik? Ik had gehoord dat het een prachtig boek moet zijn, maar dat er nog drie delen volgen was mij dus niet bekend. Ook voor.mij geen probleem overigens.
Kiezen vind ik erg moeilijk, dus ik schrijf er drie op voor je.
Als eerste De verborgen taal van bloemen van Vanessa Diffenbauch. Een verhaal over een meisje met een tere ziel, zo vaak gekwetst en gebroken. Langzaam vindt ze haar pad, en haar werk in een bloemenwinkel, waarbij ze een gave heeft om altijd het juist passende boeket samen te stellen helpt daar enorm bij. Een verhaal over liefde, maar ook over traumatische pijn en verdriet.
Dit boek is mij puur om het verhaal bijgebleven. Herkenning vond ik er ook zo nu en dan in.
Dan Wild van Cheryl Strayed, over een vrouw die haar verdriet de baas wil zijn en hierdoor besluit om de Pacific Crest Trail te gaan lopen. 1700 km is ze aan zichzelf overgeleverd en dit zorgt ervoor dat ze een ander, sterker mens wordt. In dit boek loop je als het ware met haar mee, maak je mee wat zij mee maakt, maar ze weet je ook mee te nemen naar haar innerlijke belevingswereld.
Dit boek was een bron van inspiratie voor mij! Hoeveel ellende kan iemand dumpen door te wandelen? Veel dus, zo is gebleken. Zelf meer dan voor een heel leven meegemaakt, en het was dit boek waardoor ik "vond" dat ik ook een dergelijke ervaring 'verdiende'. Dus besloot ik het lopen van de nijmeegse vierdaagse op mijn bucketlist te zetten. Vorig jaar was het zo ver en liep ik in mijn eentje 4 dagen 40 km per dag en dumpte ik al mijn pijn en verdriet in het mooie Nijmegen en omgeving. Lichter ik lichaamsgewicht en in hartzeer, maar met meer levenskracht keerde ik de zaterdag er na terug naar huis.
Als laatste De ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estes. Ik las dit boek voor een leesclub hier op hebban en heb daar niks dan goede herinneringen aan over gehouden. Vanwege de aard van het boek was het tevens de langste leesclub ooit gehouden hier op hebban, tenminste zo werd het beweerd. In dit boek laat Clarissa je als echte cantadora kennis maken met "oude" verhalen. Deze zet zij vervolgens uiteen waardoor je als lezer er je eigen les uit kan halen. Doel: de ontembare, wilde vrouw in elke vrouw naar boven halen. En boek voor echte powervrouwen. Wanneer je alleen al het voorwoord leest (aanrader!) merk je al dat het boek iets met je doet.
Hoe het mij heeft verandert is moeilijk te zeggen. Dit boek is er zo eentje die je al kan grijpen als je er alleen al naar kijkt. Eenmaal gelezen is het boek krachtgevend, en haar lessen even zo. Wel is dit boek zodanig uitgebreid dat herlezen toch ook aan te raden / nodig is.
Wil jij jou boeken ook met ons delen, Annemarie?
Natuurlijk wil ik dat! Ik moest er alleen best nog eens goed over nadenken.
Nou...de boeken, die Soraya en Nicole noemen zijn wat mij betreft wel heel erg aansprekende en overtuigende voorbeelden! 'De schaduw van de wind' staat overigens ook op mijn NTL-lijst.
Maar eh...een boek dat mijn leven heeft veranderd? Eerlijk gezegd stelde ik deze vraag, omdat ik zelf niet een-twee-drie een roman zou kunnen noemen, die zoiets belangrijks heeft bewerkstelligd. Daarom ben ik zo nieuwsgierig naar voorbeelden van anderen.
Ik kan wel enkele non-fictieboeken noemen. Om te beginnen: 'De kracht van het Nu' van Eckhart Tolle. Dit boek was een tijd lang een soort van bijbel voor me. Ik putte er wijze levenslessen uit, of beter: het boek was voor mij (en is nog steeds wel) één lange levensles. Gedurende een moeilijke periode in mijn leven heb ik er erg veel van opgestoken, vooral het in aandacht leven en het feit, dat je onderscheid kunt maken tussen jouzelf en je gedachten.
Een ander boek, ook non-fictie, dat mijn kijk op en mijn denken over de wereld erg heeft bepaald is 'Identiteit' van Paul Verhaeghe. De inhoud en boodschap van dit laatste boek maken het leven op de wijze die Eckhart Tolle voorstaat wel tot een forse uitdaging.
En als ik dan toch een roman moet noemen, die mij - in mijn relatie met mijn moeder- anders heeft doen denken is het 'Ik kom terug' van Adriaan van Dis. Zonder in (privé) details te treden heeft een aantal passages in dit boek me diep ontroerd en heeft het me geholpen om anders, positiever en accepterender (zie ook weer Eckhart Tolle!) naar mijn moeder te kijken.
Waarschijnlijk het kleinste boekje die ik ooit heb gelezen heeft de meeste impact op mij gemaakt.
https://www.hebban.nl/boeken/medaillons-zofia-nalkowska
Het stond op verplichte boekenlijst van laatste jaar van de middelbaare school in Polen. Er zijn maar enkele korte verhalen over IIWO. Ik had al eerder boeken over oorlog gelezen, maar dit klein boekje liet me beseffen hoe gezegend en beschermend leven ik had ( ook al had ik moeilijke tijden meegemaakt) en hoe beestachtig konden mensen worden in de tijd van nood. Overleven gaat boven alles, je zou je medemens echt alles aan kunnen doen als jou overleven ervan aanhangt. Dit boekje had ik in een uur of twee uit, maar het heeft me nooit meer losgelaten.
@ Anja Het lijkt me inderdaad een heel indrukwekkend boek. En dat als verplichte literatuur op de middelbare school! Voordeel, dan kun je het meteen samen bespreken.
Zelf moet ik eerst wat moed verzamelen voor ik eraan begin, maar ik heb het boek wel genoteerd.
Dankjewel voor het delen van je leeservaring.
Waarom heeft het jeugdboek 'Biggles in het Verre Oosten' mijn leven veranderd?
Eerst en vooral, omdat dit het eerste boek is dat ik heb gelezen. Kreeg ik van vader voor mijn zevende verjaardag, met een duidelijke boodschap: 'niet alleen sporten moet je doen, ook elke dag lezen.' Sindsdien ben ik een echte leesfanaat.
Een tweede reden is dat ik door het lezen van de avonturen van mijn jeugdheld Biggles ook de reismicrobe heb gekregen. Ik wilde als kleine jongen een stuk van de wereld zien. Missie geslaagd, zeg ik nu. Toch zijn er nog heel wat landen die op mijn 'wil ik bezoeken' lijst staan. Zoals er eveneens een enorm aantal boeken nog gelezen moet worden!
Dilemma.. Toch voor de veellezers hier op Hebban. Het boek Toen ik je zag van Isa Hoes vond ik erg aangrijpend, als Vlaamse kende ik het gezin niet maar ik vond het erg moedig om met dit verhaal naar buiten te komen. Ik lees vooral thrillers en non-fictie. Als ik dan toch eens een ander genre lees, zoals de boeken van Thomas Verboght dan maken deze dubbel zoveel indruk. Als het dan gaat om boeken die je kunnen laten groeien, heb ik veel gehad aan de boeken van Brené Brown over moed en kwetsbaarheid.
Zeker! Want nu deze vraag van mezelf steeds maar door mijn gedachten spookt, kom ik, denk ik, toch wel meer boeken tegen, die mijn gedachten over bepaalde zaken hebben beïnvloed. 'Zen en de kunst van het motoronderhoud' van Robert M. Pirsig is er zo een. En daaruit dan de passages over het begrip ' kwaliteit.
Wat een moeilijke vraag. Ik denk het eerste boek dat ik echt zelf kon lezen (geen idee welke dat was), omdat dat voor mij fantastische nieuwe werelden opende. Ik las alles wat los en vast zat en ging iedere week naar de bibliotheek. Als jongste van zes waren er ook al heel veel boeken in huis, dat hielp ook. Het is niet zo dat een boek heel bepalend is geweest voor een belangrijk besluit in mijn leven, zoals bij Soraya, de vele gelezen boeken hebben wel altijd een bodem gevormd om keuzes te maken en zelf te blijven nadenken in plaats van de groep achterna te lopen.
Een boek dat mij enorm heeft beïnvloed is De donkere kamer van Damokles.
Ik las het als puber al eens maar kon het toen nog niet op waarde beoordelen. 5-6 jaar geleden las ik het opnieuw tegelijk met mijn dochter die het voor haar Nederlandse leeslijst wilde lezen. Het herlezen maakte dat ik beter kon bevatten waarom literatuur literatuur is, dat lezen over de tweede WO niet altijd over schietende soldaten gaat en dat lezen over die bijzondere periode veel bewust maakt en dat dit belangrijk is.
De meest opvallende verandering is dat ik vanaf dat moment veel bewuster ging lezen. In eerste instantie alleen nog maar Nederlandstalige literatuur ipv Thrillers.
Toen, doordat ik telkens op zoek bleef naar meer informatie over boeken, kwam ik Hebban tegen. Mijn boeken-leefwereld ging nog verder open. Van enkel Nederlandstalige literatuur, naar ook buitenlandse literatuur. Mijn liefde voor jeugdliteratuur flakkerde op en ik maakte uitstapjes naar YA, Engelstalig, waargebeurde, Graphic Novels en literaire non-fictie. Zelfs gedichten heb ik ontdekt/gelezen. Met een beetje aansporing van Hebban maakte ik mijn eigen boekenblog zodat ik ook ging schrijven. Nog een stapje verder werd mijn lidmaatschap aan het klassieker-genootschap en de literatuurclub van Hebban en nu ook VIP. Ik lees bewuster en schrijf gerichter en geniet met volle teugen van surfen op Hebban.
En dat allemaal door dat ene boek dat zoveel indruk maakte.
Mooi en helder verwoord! Een soortgelijke ervaring had ik met Nooit meer slapen van WFH. Gelezen op middelbare school. Voor de 2de keer, toen ik van wijlen prof. Sötemann aan RU Utrecht college kreeg over dit boek. Tsjee, wat zat er toch nog vééél meer in dan de eerste keer. Nu ben ik nog altijd 'bang', dat ik niet alles uit een boek haal wat er in zit. Net als jij ben ik daarom zo blij met Hebban!
Er zit zo veel meer in romans van Hermans. Sowieso, zit er meer in literaire romans. Soms zie ik er ook dingen in die er helemaal niet inzitten, ook dat gebeurt me. Bespreken met anderen helpt dan enorm.
Ik las Dorbeck, waar ben je? van Willem Otterspeer over De donkere kamer enkele weken nadat ik het boek uit had. Ik werd helemaal weggeblazen door alle extra informatie die ik toen kreeg. Erg leuk om te lezen.
Ja, dat is wel waar :-). dat zou je eerst weer moeten lezen. Maar las je dat onlangs gedaan had of binnenkort van plan was, dan was Otterspeer een mooie aanvulling geweest.
Misschien is het wel het boek van Otterspeer dat mijn leesleven beïnvloedde...
Voor mij was een levensveranderend boek ‘Een ongewoon gesprek met God’ van Neale Donald Walsh. Ik ben daarna een cursus met hem gaan doen en daardoor een andere online cursus gaan doen en internationale vrienden gemaakt.
Voor mij was dat 'Het oneindige verhaal'. Prachtige illustraties, een fantastisch verhaal, de tekst in twee kleuren en dan het idee dat je als lezer onderdeel kunt zijn van een verhaal in een boek. Alles aan dit boek is iconisch wat mij betreft! Dit boek heeft van mij een echte lezer gemaakt!
Misschien een blamage, want ik lees nu, dat dit boek "absoluut behoort tot de klassiekers van de jeugdliteratuur", met een Zilveren Griffel is beloond en ik...ken het niet. Ben gaan googelen naar aanleiding van jouw bericht. Dus: dankjewel, Lisette: dit komt op mijn lijst, want ik houd nog altijd erg van (goeie) jeugdboeken.
Nooit een blamage! Niemand kan alle boeken kennen. Extra leuk dat ik je alsnog heb kunnen inspireren :) Ben heel benieuwd wat je van het boek gaat vinden.
Die film vond ik ook zo geweldig. Het is wel heel anders dan het boek. Eigenlijk komt er nog een verhaal achteraan. Omdat ik ben vergeten hoe dat ook alweer zat, ga ik het boek binnenkort weer eens lezen.
Nou, Lisette, ik heb het boek gelezen. Bijna in één adem en dat zegt genoeg. Inderdaad: prachtig! Een ode aan de verbeelding(skracht). Vond het vanaf ongeveer hoofdstuk 20 pas echt spannend worden, de daaraan voorafgaande hoofdstukken verliepen voor mij iets te gladjes en te gemakkelijk. Het is een heel allegorisch boek, waarin ik ook enkele passages heb onderstreept: gewoon te mooi om zo maar weer te vergeten. Jammer dat het boek geen illustraties heeft: hier zou een goede tekenaar zich helemaal kunnen uitleven.
Dus: dank voor je tip!
P.S. Ik denk dat jij de twee delen van Timothée de Fombelle over Tobi Lolness ook erg mooi zult vinden. Zie mijn 'heb-ik-gelezen', pag. 7. De boeken zijn moeilijk vind-/verkrijgbaar.
Wat geweldig om te horen (dus heel graag gedaan). Het is inderdaad een ode aan verbeelding(skracht) en voor mij nog heel veel meer. Maar wat zeg je nu? Geen illustraties? Ik had al het vermoeden dat de latere uitgaven geen illustraties meer bevatten dus dat lijkt te kloppen. Doodzonde, want mijn versie van het boek heeft aan het begin van elk hoofdstuk een illustratie (voorbeeld: https://leesbevorderingindeklas.nl/wp-content/uploads/2021/12/Het-oneindige-verhaal-3-300x298.jpeg)
En dankjewel voor de tip! Die boeken ga ik eens zoeken 👍
Ik heb heel lang gezocht (en gevonden) naar de oorspronkelijke editie uit mijn jeugd, met de mooie illustraties. Je kunt ze nog via markplaats vinden en eentje vond ik in een kringloopwinkel. Zonde dat ze de illustraties niet in de jubileum editie hebben opgenomen.
Het boek dat mijn leven veranderd heeft, is Ruimte voor vrouwen van Marilyn French. Zoals Renate Dorrestein het noemde, een monument voor vrouwen. Een roman over wat het allemaal mis is met de machtsverhouding tussen mannen en vrouwen. Ik las het begin jaren 80, het boek is geloof ik van 1978. Op de achterkant van haar volgende boek Het bloedend hart staat: The Womens Room was een levensveranderende ervaring voor miljoenen vrouwen. En dat was het dus ook voor mij. Ik verslond daarna alles over feminisme, werd abonnee van Serpent (heeft maar even bestaan) en van Opzij en discussieerde met iedereen over de rol van de vrouw en van de man. De vrouw is gelijkwaardig aan de man, maar door haar opvoeding wordt ze in een ongelijkwaardige rol geduwd (nurture or nature). Als een bok op een haverkist, zei mijn man, ging ik het gesprek of liever de woordenwisseling aan. Dat waren nog eens tijden.
Misschien wel leuk om ze eens te herlezen en te kijken wat er allemaal ten goede veranderd is. Hoewel, we zijn er nog lang niet.
Intussen ben ik al meer dan 48 jaar samen met dezelfde man. Met elkaar meebewegen en ach, met de jaren wordt een mens milder.
Wat een moeilijke vraag, maar wel leuk om over na te denken. Alle boeken die ik in mijn jeugd las, hebben mij in ieder geval geholpen staande te blijven. Lezen was een fijne vlucht weg van de realiteit. Een aantal maanden geleden las ik En altijd maar verlangen van Frénk van der Linden en dat leidde ertoe dat ik met iemand gebroken heb, dat had ik veel eerder moeten doen, maar dit boek was het laatste zetje.
Welk boek ik ook lees, het maakt mijn wereld groter en mijn geest meer open, het maakt mij een beter mens.
Best een moeilijke vraag Annemarie, waar ik wel even over moest nadenken. In eerste instantie dacht ik......ik ben niet veranderd door een boek wat ik las.....
Maar, ik moet zeggen, dat mijn opvatting over het homosexuele is veranderd door het lezen van het boek Wij zijn ons brein van Dick Schwab. Ik dacht altijd, dat iemand die homosexueel was gewoon op mannen viel. En dat is natuurlijk ook zo, maar het boek leerde me, dat iets in het brein wezenlijk anders is bij die mensen. En dat bewijst, dat ze daarmee geboren zijn.....er dus niks aan kunnen doen dat ze zo zijn. De homohaat, die heden ten dage weer actueel is, is daarmee helemaal niet relevant.
Ik vind dat hoe je ook bent, je niet kan en mag oordelen over de geaardheid. Het ideale zou zijn dat iedereen mag zijn zoals hij/zij wil.
Voor mij is dat denk ik het boek Druks van Francien Regeling. Dit boek bood mij zo ontzettend veel herkenning en handvatten. Nee, ik ben niet gek/zwak/lui/chaotisch/aanwezig, dit hoort gewoon bij mij en mijn ADHD. Ik ben niet de ADHD dat weet ik, maar dit boek heeft mij steun gegeven.
Graag gedaan. Ik vond het een openbaring. In je hoofd weet je namelijk heus wel dat je niet de enige bent die met bepaalde dingen aan het "struggelen" is. Maar over de ervaringen lezen van een ander deed mij goed. Zag dat je het boek inderdaad al had toegevoegd aan je lijst. Francien is nu bezig met het vervolg op Druks zag ik op Instagram.
Ben benieuwd hoe jij het boek zult ervaren.
Ik denk dat bijna elk boek bewust of onbewust je manier van denken. Door andere denkwijzes/ culturen/ tijdsgeest/... is mijn kijk op de wereld veel ruimer geworden. Ook ben ik er dankbaarder door, ze herinneren me er soms aan dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven.
Maar de boeken die mijn leven het meest hebben verandert , deden dat op een heel andere manier. De grijze jagerreeks van John Flanagan heeft me niet alleen door een moeilijke periode op school geholpen. De boeken hebben ook mijn interesse in boogschieten gewekt. Een hobby die ik ondertussen al verschillende jaren op zijn minst wekelijks doe. En waardoor ik veel toffe mensen heb leren kennen. De Wedstrijden ( op amateur niveau 😉 voor de leute), de clubvieringen, de schuttersetentjes,... zou ik allemaal niet hebben gedaan zonder de boeken.
Zijn er nog mensen die een hobby hebben door een boek??
Wat bijzonder Maddie! De grijze jager 1 t/m 11 staat op m'n ereader om te lezen. Ik kan niet zeggen dat ik een hobby heb gevonden door een boek, maar ik herken wel dat boeken je door een moeilijke tijd hebben geholpen. Boeken zijn echt mijn redding geweest..
Wat origineel en bijzonder, Maddie! Nee, ik zou ook niet zo snel een hobby kunnen bedenken, die ik aan een bepaald boek heb overgehouden. Maar ook ik haal soms troost uit boeken, door herkenning van bepaalde situaties, door gedachten over dingen, waarmee ik tob of die me raken.