Charles den Tex: Klik. Klik. Weg.

Bovendien is Kobo – net als alle andere merken – irritant traag in het faciliteren van het ‘uitlenen’ van e-boeken. Mijn vrouw krijgt een Kobo reader en ik kan gen titels uit mijn bibliotheek aan haar uitlenen. Die moet ze dan zelf kopen. Of ze moet mijn e-reader gebruiken, of mijn hele bibliotheek. Dat is bespottelijk, maar Kobo is daarin niet alleen. Hopelijk komt daar snel verandering in.

Tenslotte loopt mijn reader af en toe vast en dan zit ik met een apparaat dat niets doet. Sinds ik weet hoe ik hem weer aan de praat moet krijgen, neem ik altijd een paperclip mee om op het verzonken reset-knopje te kunnen drukken. Digitaal+paperclip=lezen.

Maar al die dingen zijn niet erg. We zijn overgeleverd aan de grote internationale merken, of we dat nou leuk vinden of niet (ik niet en ik raad iedereen aan nooit naar Starbucks te gaan).

Nee, de reden waarom ik ongerust begin te worden is het gemak waarmee je een e-boek kunt deleten. In de prullenbak gooien. Ik koop een boek, lees een paar hoofdstuken en als die me niet bevallen schuif ik door naar het volgende boek. Ik heb er nu ruim zeventig op mijn reader (allemaal keurig betaald) en ik kan dus elk gewenst moment kiezen wat ik wil lezen. Ik lees ook makkelijker boeken door elkaar. Ik koop sneller, een e-boek voor 6,90, en ik lees boeken die ik zonder reader niet zou lezen. Nu veel Japanse, bijvoorbeeld van Fuminori Nakamura, Shuichi Yoshida en Ryu Murakami. Maar ook van Mai Jia uit China en Jeet Thayil uit Thailand. In de e-reader komt iedereen voorbij. Maar als ik een boek na twee hoofdstukken opzij schuif, gebeurt er iets raars. Dat boek staat daar, het neemt geen ruimte in beslag behalve een MB opslag of zo, mijn kobo-bibliotheek is in de cloud dus daar heb ik er ook geen last van. Er is eigenlijk niets aan de hand, maar na verloop van tijd vink ik die titel aan, klik op verwijderen en weg is hij. Bij de volgende synchronisatie is hij van mijn reader verwijderd.
Klik. Klik. Weg.

Ik heb in anderhalf jaar al meer boeken weggegooid dan in de twintig jaar ervoor. Daar maak ik me zorgen over. Zou dat de nieuwe manier worden? Of is het al zover? Als je een digitaal bestand weggooit, voelt dat niet als weggooien. Daaraan kun je zien hoe de waarde van het boek vermindert en verdwijnt zodra het digitaal is. Dat is eng.