Deze 20 boeken bespraken we deze week #56

Dit is een boek over het achterhouden van de waarheid, over liefde, hoop en overleven, maar ook over de eenzaamheid van nooit alleen kunnen zijn. De harde werkelijkheid in het verhaal komt keihard binnen en ook al is het einde niet onverwachts, het is toch hartbrekend. Helaas is het boek door de schrijfstijl en opbouw nergens spannend of ben je nieuwsgierig naar hoe het verdergaat. Het is geschreven als een verslag met een opsomming van gebeurtenissen.
- Sylvia ten Hove over Less you know the sounder you sleep

Komen de herinneringen van Barbara weer terug? Voor wie zal Johanna kiezen? En hoe zit het met het mysterie rond de dood van haar grootmoeder waardoor de familievete tussen de families van Johanna en Peter is ontstaan? Al deze elementen, de fijne schrijfstijl van Bomann en een onverwachte plottwist waarin alle verhaallijnen netjes samenkomen, zorgen voor een fijne leeservaring en maakt Winterbloesem tot een roman die je zeker moet lezen.
- Janneke Elderbroek over Winterbloesem

Terwijl de onverklaarde zaken zich opstapelen en de robots uitgroeien tot een akelig superieure en dreigende tegenstander, kan de lezer zich alleen maar perplex afvragen hoe Rose hun in hemelsnaam ooit de baas moet worden. Uiteindelijk volgt er echter een inventieve, op wetenschappelijke leest geschoeide ontknoping die meerdere verrassingen en genoeg actie in petto heeft. Daarmee heeft Ontwakende goden als sciencefictionverhaal beslist een sterk plot. De opbouw is beter dan die van Slapende reuzen.
- Anne-Claire Verham over Ontwakende goden

Het boek is bedoeld voor kinderen vanaf 10 jaar, maar ook voor volwassenen is dit een leuke aanvulling in de boekenkast. En niet alleen door de aparte vormgeving. Over elke stad zijn er bekende en minder bekende wetenswaardigheden te vinden. Soms zijn die weetjes ook grappig, zoals dat er in 2016 in Parijs geen stopborden waren, of dat het illegaal is om dood te gaan in het Palace of Westminster in Londen.
- Anouk van Bruggen over Een wereld vol steden

Barceló neemt er haar tijd voor om ze stuk voor stuk uit te leggen en te ontrafelen. En dat is meteen het enige minpunt aan het boek: het is af en toe wat traag; het vereist van de lezer wel wat geduld om hier en daar door de uitwijdingen over eten en tuinen heen te ploegen, maar de beloning voor het geduld is, dat je veel meer ontdekt dan waar je naar op zoek was.
- Helena van Dijk over De kleur van stilte

Een wervelende schrijfstijl, in combinatie met een hedendaagse taal, hierdoor is het puur genieten tijdens het lezen. De stevige plot, mooi uitgeschreven en gespreid over verschillende verhaallijnen, zorgt dan weer voor een stevige portie onderhuidse en echte spanning. De auteur zet helder getypeerde hoofdpersonages neer; waarbij je al heel vlug wordt geconfronteerd met de gevaren die ze lopen.
- Guy Doms over Topman

Wat als Hitler langer gevangen had gezeten en hij niet de kans had gekregen om de tanende invloed van de nationaal socialisten nieuw leven in te blazen? King geeft het in overweging mee. Geeft uitgebreid weer hoe de internationale pers reageert. Hoe binnen het rechterlijk apparaat en in de gevangenis de sympathie voor de nazi doctrine recht en rede doet verschrompelen. Hoe een ontwikkeld land erdoor verlamd raakt en zichzelf te gronde richt.
- Dick van der Veen over Het proces tegen Hitler

Kissel en Flix situeren hun Münchhausen in een totaal andere omgeving en tijd, maar maken in de ongelofelijke verhalen van het personage rond en na de Eerste Wereldoorlog dankbaar gebruik van bekende anekdotes en avonturen van de baron: hoe hij zichzelf door een gat in het dak bevrijdt door zich op te trekken aan zijn eigen haren, het rijden op een doorgesneden paard, het vliegen op een kanonskogel, het paard aan de kerktoren…
- Koen Driessens over Münchhausen en Freud