Deze 30 boeken bespraken we deze week #58

Weverling doet het dan wel op een luchtige en vaak ook humoristische wijze, toch tekent ze een huiveringwekkende samenleving uit, waarin je als individu constant wordt gevolgd door Vadertje Staat. Op digitale wijze, welteverstaan. Actuele tendensen uit onze huidige maatschappij muteert ze naar haar hypothetisch toekomstbeeld. Niet alleen de sociale media, de klimaatwijziging en het vluchtelingenprobleem komen aan bod.
- Guy Doms over In alle steden

Ook religie en de manier waarop mensen in het leven staan zijn erg belangrijk. Hoe zitten deze ouderen mentaal in elkaar? Wat vinden ze belangrijk en hoe gaan ze om met heel ingrijpende gebeurtenissen in hun leven? Het boek bevat niet alleen de geschiedenis van de ouderen die geïnterviewd zijn maar ook onderzoeksresultaten van gerontologen en andere deskundigen. In kleine kaders worden de belangrijkste uitspraken nog eens geaccentueerd.
- Jeanette van de Lindt over Zo word je honderd

De surrealistische en bijna absurdistische elementen in het boek zorgen voor een unieke, mysterieuze wereld. Het nodigt uit om er met een speculatieve, open blik naar te kijken. De Al-Wereld is een wereld die bekend aanvoelt, maar aan de andere kant ook helemaal niet. Deze herziene versie van King is volgens hemzelf gemakkelijker te lezen en hij lijkt in zijn opzet geslaagd te zijn. Wel is je volledige aandacht vereist.
- Demi Schoonenberg over De Donkere Toren 1 - De scherpschutter

Wat vooral opvalt is de structuur van de tekst: de feiten, de verhoren, de ontknoping. Het lijkt op zich wel het dossier van een detective. Een schoolvoorbeeld van een gestructureerde tekst. Op het eerste gezicht lijkt dit heel simpel, maar Agatha Christie slaagt er wonderwel in om de lezer tot aan de ontknoping in het ongewisse te laten. Die stijl, alsof ze aan het notuleren is, houdt ze het hele verhaal door vol.
- Ann Busquart over Moord in de Oriënt Expres

Ook haar schrijfstijl is onveranderd prettig om te lezen: soepel, geen ingewikkelde zinsconstructies en bovenal beeldend. Het verhaal speelt zich als in een film voor je af, soms hilarisch en soms met een serieuze ondertoon. Bijzonder grappig is de opening van de tentoonstelling van Jeff Koons, door Prinses Beatrix die, als ze deze ‘gang bang’ van politieke wereldleiders aanschouwt, lichtelijk geschokt maar met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaat vergezeld door een steels glimlachende burgemeester.
- Helma Koot over Vrienden voor het leven

Goed idee om wetenschapsjournalist Sander Koenen Kuipers’ verhaal te laten optekenen. Daardoor gaat Droomvlucht niet gebukt onder de uitweidingen die dit soort autobiografieën zo vaak onleesbaar maken, nog los van de tenenkrullende taalarmoede die je vaak tegenkomt. Nu de Amerikaanse president heeft geroepen dat er een mens naar Mars moet, er een ruimterace aan de gang is tussen commerciële partijen en de Chinezen zich ook nog melden is de ruimtevaart weer helemaal actueel.
- Victor de la Vieter over Droomvlucht

De flaptekst van Het belang van schoon ondergoed schept verwachtingen die in het boek zeker niet waargemaakt worden. Hoewel dit niet op alle punten een slecht gegeven is, is het wel even schakelen voor de lezer die met een bepaald idee aan het boek begint. De strijd, de vriendschap, het weglopen. Het klinkt allemaal nogal dramatisch, maar wie eens lekker gaat zitten voor een tranentrekker of een zielig verhaal vol heftige gevoelens komt bedrogen uit.
- Anne Oerlemans over Het belang van schoon ondergoed

Het lekkere van Winger is de humor, de luchtige stijl. Die wordt verstrekt door de illustraties. Ryan Dean is dol op het maken van tekeningen, diagrammen, strips, haiku’s en grappige briefjes. Dat illustratiemateriaal versterkt de toch al hilarische situaties. Aan het eind wordt die stijl plots ruw doorbroken. Zonder enige waarschuwing wordt het verhaal heel duister. Zo gedetailleerd als de eerste vierhonderd pagina’s zijn, zo vluchtig zijn de laatste hoofdstukjes.
- Joke Simmelink over Winger