Deze 32 boeken bespraken we deze week #82

Niettemin neemt Ng uitgebreid de tijd om haar karakters uit te werken, waarmee ze tot haarfijne psychologische portretten komt waarin niemand louter zwart-wit is. Elk verhaal heeft steeds verschillende kanten en die weet ze uitstekend weer te geven. Hoewel het einde reeds een gegeven is, wordt er nauwgezet naartoe gewerkt, waardoor de opgebouwde spanning langzaam onder je huid kruipt. 
- Bie Helena over Kleine brandjes overal

Op het eerste gezicht lijkt Het Dodenhuis van Sarah Pinborough, de schrijfster van 13 minuten, een thriller. Toch is dit niet het geval. Het boek mist hiervoor de spanning, maar het bevat daarnaast een bijzonder verhaal met interessante elementen. Zo laat Pinborough zien wat er met je kan gebeuren als je snel het einde nadert. De kinderen in het Dodenhuis worstelen met de vraag ‘Wat komt hierna?’. Is God er? Ben ik hierna alleen?
- Noor te Velde over Het Dodenhuis

Het verhaal is goed opgebouwd en heeft spannende, maar ook wat minder spannende momenten. Het kent een aantal plotwendingen en als de ontknoping steeds meer in zicht komt, nemen de spanning en het tempo toe. Een aardige vondst is om de lezer mee te laten rechercheren. In het boek staat een aantal puzzels die bij de plaatsen delict zijn gevonden. Suzan en haar team moeten die oplossen om erachter te komen wanneer de finale plaats zal vinden.
- Kees van Duyn over Groen licht

Bijna alle vierendertig verhalen in deze bundel zijn leuk, kritisch, ironisch of hebben iets wat de lezer ontroert. Dat laatste heeft misschien wel vooral te maken met het feit dat Bakker in de verhalen iets van zichzelf prijsgeeft. Verder zitten in de verhalen uitweidingen die naar alle kanten uiteengaan, waardoor ze veel meer bieden dan wat de titel boven het verhaal je doet verwachten. De leergierige lezer komt ook ruimschoots aan zijn trekken.
- Angèle van Baalen over Rotgrond bestaat niet

Kleinloog schrijft met veel aandacht voor dialogen. Je merkt aan alles dat zij een ervaren scenarioschrijfster is maar ze slaagt er helaas niet in daar afstand van te nemen. Het boek is te veel scenario en te weinig roman. De personages zijn onaf, lege poppenkastpoppen die het moeten hebben van wat de poppenspeler eraan toevoegt. De scènes zijn geschreven voor een visuele omkadering die het boek te beperkt biedt. Inhoudelijk doet dit denken aan Hendrik Groens dagboeken.
- Marvin Olbrechts over Volle bloei

Geen moment zal de lezer zich vervelen en de constructie van het verhaal, in combinatie met de illustraties, versterkt dit. Meyer springt handig om met cliffhangers en parallelle tekeningen van Stephen Gilpin creëren een extra vorm van spanning: als lezer weet je tóch wat er op verschillende plaatsen op hetzelfde moment gebeurt. Meyer haalt diverse thema’s aan, zoals macht en de omvorming van dictatuur naar democratie, en laat deze vervolgens visualiseren. Echter, ook hier ontbreekt een diepgaandere uitwerking.
- Marloes Otten over IKO. Opstand

De filosofische bespiegelingen leiden er wel toe dat de spanning die vooral in het begin aanwezig is wat wegzakt. Interessant zijn passages over de doodstraf, het verschil tussen een misdadiger in oorlogstijd en in vredestijd. Mooi hoe Koubaa ook de races van de 800 meter in Atalanta gebruikt. De nationaliteiten van de deelnemers, de tijden, de plek die ze behalen: het klopt allemaal, behalve dan dat de naam Jona Van Rein niet voorkomt op de uitslagenlijst.
- Jan Stoel over Ninja Nero

De ontknoping van Fandom is verrassend en zeer sterk. Het is als een denderende trein die op hoge snelheid over je hart heen rijdt en het compleet gebroken achterlaat. Day weet met een grote verrassing in één keer een diepe indruk achter te laten. Al met al weet Fandom met een vleugje avontuur, romantiek en fanfiction te combineren. De anti-heldin Violet verandert in de held van het verhaal, met wie je intens meeleeft.  Fandom leest lekker weg en sleept je mee in de wereld van de cosplay en fanfiction.
- Iris Windmeijer over Fandom