Deze 36 boeken bespraken we deze week #100

Er komt een veelheid aan thema’s voorbij in Ponti, wat er enerzijds voor kan zorgen dat veel lezers zich erin zullen kunnen herkennen en anderzijds hier en daar wat verwarring op kan leveren. Feit is, dat Teo op zeer geloofwaardige wijze de driehoeksrelatie tussen de vrouwen onderling beschrijft. Met name in de verhaallijn van Szu weet ze de gevoelens en emoties van een adolescent treffend te omschrijven en doet het boek bij vlagen denken aan een coming of age verhaal.
- Helena van Dijk over Ponti

In tien hoofdstukken, in- en uitgeleid door Andy’s groezelige migrantenjeugd en zijn laatste hospitaalbezoek, trekt Typex niet alleen anekdotisch door Andy’s leven, maar ook grafisch door de popart. De ene keer heeft een hoofdstuk een Roy Lichtenstein-toets, de andere keer lijken we ons in The Yellow Submarine te bevinden. Nu eens cartoonesk, dan weer realistisch. Net als Warhol mengt Typex stijlen en invloeden. De zorg waarmee dit werkstuk, waar de tekenaar vijf jaar over gedaan heeft, is vormgegeven is uitzonderlijk.
- Koen Driessens over Andy

Noord-Korea is een land dat door zijn geïsoleerde positie tot de verbeelding spreekt. Voor degenen die zich afvragen of het regime voor de bevolking echt zo erg is, is het antwoord in Ster van het noorden een volmondig ja. Het is tegelijkertijd verbazingwekkend en angstaanjagend wat de mensen in Noord-Korea allemaal accepteren. Nodeloos geweld, onderdrukking, propaganda; en dat allemaal om één persoon te verheerlijken. Ster van het noorden laat zien dat dit allemaal kan in de ’juiste’ omstandigheden.
- Anne Terwisscha over Ster van het noorden

Het feit dat het boek in de ik-vorm is geschreven draagt zeker bij aan het feit dat de beleving van Michael Quetting zo goed is neergezet, voor hem was de situatie nieuw en onzeker maar hij bleek een goede liefhebbende ganzenvader. Het project bracht hem ook rust, weg uit de stress en de gejaagdheid van de wereld en het gaf hem de kans om na te denken over de waarde van dieren. Dit speciale project leverde een bijzonder boek op.
- Marieke Scheers over Opeens ganzenvader

Ze schijft met een luchtige ernst waarmee ze dikwijls op het juiste moment de juiste snaar weet te raken. Aanraders zijn ‘The woman who grew wings’, ‘The woman who walked in her husband’s shoes’ en ‘The woman who returned and exchanged her husband’. De verhalen zijn geworteld in de realiteit, maar hebben soms een wonderlijke inslag die de lezer moet accepteren om ten volle van alle gebeurtenissen te kunnen genieten.
- Katy Hurkmans over Roar

De reiziger is een levensecht verhaal, neergeschreven op een dan wel trage, maar toch bijzonder overtuigende wijze. De auteur beschrijft glashelder hoe Otto Silbermann omgaat met zijn uitzichtloze situatie; met zijn panische angsten die hem heel zuur zullen gaan opbreken. Als het belangrijkste karakter wordt hij diepgaand en geloofwaardig neergezet. Menselijk in een onmenselijke context.
- Guy Doms over De reiziger

Het is geen boek geworden waar de achtervolgingen elkaar opvolgen, het bloed van de pagina’s spat en de doden opgestapeld kunnen worden. Rusteloos is een verhaal waar de dreiging subtiel wordt verpakt, maar wel constant aanwezig is. Damen en Vandermeeren hebben een aanzet gegeven voor een trilogie is best wel eens succesvol kan uitpakken. Deze door de uitgever Van Halewyck gestarte samenwerking heeft de eerste test keurig doorstaan.
- Joop Hazenbroek over Rusteloos

De cover belooft een zinderende pageturner over vriendschap tussen twee vrouwen. Ambo Anthos bestempelt het boek van Mangan als roman. Maar de lezer die een sprookjesachtig liefdesverhaal in het warme Marokko verwacht, komt bedrogen uit. Het boek bevat een vleugje romantiek, maar vooral veel sluwheid en spanning. Een luchtspiegeling, een koortsdroom, een fata morgana, dat is de beste omschrijving van het boek. 
- Sanne de Graaf over Fata morgana