Deze 37 boeken bespraken we deze week #18

Herman Koch schrijft beeldend. Steeds lijkt het of je naar korte sketches met een ondertoon van humor zit te ‘kijken’. Het tempo in het boek loopt gelijk met de ontwikkelingen: in het begin langzaam en naar het einde toe, als de spanning toeneemt, sneller. Koch heeft zijn taalgebruik aangepast aan het nietszeggende taalgebruik van Tom, kabbelend van de ene vage waarheid naar de andere dooddoener. En overal in het boek kom je ‘bespiegelende waarheden’, ‘zelfhulpoplossingen’ tegen.
- Jan Stoel over Makkelijk leven

De harde kern van de sciencefictionfans zal zich ergeren aan het gebrek aan logica en het gemak waarmee dingen als reizen door de ruimte bekeken worden. Alsof het gaat om niets anders dan een iets ingewikkeldere auto. Dat doet aan het verhaal niets af, want daar ligt Vance's grote kracht: het vertellen van een prachtig verhaal in een enorme, prachtige wereld. Wanneer je je over de minpunten heen kan zetten en het boek kan waarderen voor wat het wel biedt, krijg je een spannend reisverhaal van gedwongen vrienden.
- Tanja Krone over De Tschai-cyclus

De chaos van Lena’s gedachten komt op een schitterende manier tot uiting in de structuur van de roman. Het verhaal springt zonder duidelijke overgangen heen en weer in tijd en ruimte. Janneke Holwarda schrijft trefzeker en heeft weinig woorden nodig om veel te zeggen. De heldere, krachtige taal geeft houvast, zodat je steeds weet waar Lena zich bevindt. Holwarda laat niet toe dat je samen met Lena afglijdt en houdt het verhaal perfect in balans.
- Sigried Lievens over Het behouden kind

Niet wat jij denkt is een boek dat het waard is om open te slaan. Niet veel jongeren durven zo openlijk over hun leven te vertellen en je mee te nemen naar hun hoogte- en dieptepunten. Hoe Jiami met hard werk van het ‘dunst’ naar ‘beroemd’ ging is een inspiratie voor iedereen. En dan te bedenken dat sommigen vloggers en bloggers zien als oppervlakkig. Zo zie je maar: het is niet wat jij denkt.
- Rosalien Manderscheid over Niet wat jij denkt

Zijn bijzondere – aan het begin wat lastig te doorgronden – schrijfstijl past precies bij het verhaal. Met zelfverzonnen woorden (van de staat Wyoming maakt hij bijvoorbeeld een werkwoord), gemakkelijke wisselingen van tijdsvorm en opmerkelijke omschrijvingen van plaatsen en personen, schrijft hij volledig in de sfeer van het boek. Het doet wat denken aan Cormac McCarthy, met wie Henderson veelvuldig wordt vergeleken. Het is scherp, ongezouten en direct.
- Mads Bruynesteyn over Montana

Daarentegen komt de lezer over Victor zelf zo goed als niets te weten, ook al wordt het grootste deel van het boek vanuit zijn ogen beschreven. Er wordt niets over hem bekend. Geen achtergrond, geen voorgeschiedenis, geen drijfveren, niets… Voor de lezer is Victor net zo ongrijpbaar als voor zijn omgeving. En dat is zijn bedoeling ook. Onzichtbaar opgaan in de massa en plastisch chirurgie ondergaan als het nodig is. Je kunt het Wood verwijten dat hij Victor niet meer body heeft gegeven, maar tegelijkertijd past dat heel goed bij zijn karakter.  
- Anne Terwisscha over De jager

Waar het in Dit zijn de namen een groep betrof, gaat het in De dood van Murat Idrissi om een enkele migrant. Dat maakt het verhaal niet minder indringend. Integendeel: Wieringa grijpt de lezer in het nekvel en dwingt hem toe te kijken, mee te ruiken en deelgenoot te worden van de mensonterende omstandigheden waaronder mensen op zoek gaan naar betere levensomstandigheden. Wegkijken kan niet meer: dit is wat het is.
- Geertje Otten over De dood van Murat Idrissi

De rauwheid die al in de eerste pagina’s naar voren komt, spreekt voor de durf van de schrijver die zijn best wil doen de lezer te doen voelen. Helaas slaagt de auteur er niet altijd in de emoties van de personages over te brengen omdat het boek zich opstelt als een labyrint van filosofische beslommeringen. Toch is dit boek een lezing waard, al was het maar omdat de stijl van de schrijver consistent blijkt en we in media res het verhaal binnenvallen.
- Esa Denaux over Het verhaal van een kort huwelijk