Deze 45 boeken bespraken we deze week #91
Bekijk hier alle besproken boeken van deze week
Highlights
Gezien de bijzondere schrijfstijl van de auteur en de zwaarte van het onderwerp is Welkwoud wel een boek voor de wat oudere jeugd. Het verhaal is geïnspireerd op Mafi’s Perzische achtergrond en de verhalen die haar ouders met haar deelden tijdens haar kindertijd. Net als Verdermeer is Welkwoud door Tahereh Mafi’s eigen en herkenbare stijl geen dertien uit een dozijn boek; ze heeft een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan een magische wereld vol met interessante en aparte personages.
- Anneke van Ieperen over TITEL
De familiereünie is een boek waarin de omstandigheden een enorme invloed hebben op de hoofdpersonen. De regen en de dreiging van het stijgende water vormen als het ware een extra hoofdpersoon, als een schildwacht die de personages dwingt om bij elkaar te blijven. De Rosnay gebruikt de spanning die dat oplevert als parallel voor gebeurtenissen uit het verleden waar de gezinsleden stuk voor stuk nog steeds onder lijden maar toch over zwijgen.
- Helena van Dijk over De familiereünie
Uiteindelijk is het allemaal logisch, klopt het met de beweegredenen die ze zouden moeten hebben, maar was wat meer tegenwerking of twijfel op sommige momenten wel logisch geweest. Dit laatste neemt echter niet weg dat Het Vijfde Seizoen een prachtig boek is. De vernieuwende vertelstijl, de constante scherpte die je als lezer moet hebben, het zorgvuldig opgebouwde verhaal en de indrukwekkende wereld waarin het verhaal speelt maken het lezen van Het Vijfde Seizoen tot een genot.
- Sjoerd Huinink over De gebroken aarde 1 - Het Vijfde Seizoen
Slimani verwerkt tussen de interviews ook citaten van schrijvers en journalisten, persoonlijke herinneringen uit haar jeugd in Marokko en een opiniestuk dat ze eerder schreef voor de Franse krant Libération. Seks en leugens leest dus ook als haar eigen verhaal en een pamflet tegen de islam in zijn huidige vorm waarin alle wetten niet de zaak van de islam dienen, maar de zaak van de mannen. Het probleem ligt niet bij de Koran, maar bij de misogyne interpretatie ervan.
- Bie Helena over Seks en leugens
De horror en het mysterieuze van de eerste bladzijden worden gaandeweg vervangen door fantasy. Een percentage van de overlevers heeft door het virus bijzondere gaven gekregen. Ze worden feeën, heksen, vormveranderaars of helderzienden. Roberts trekt een blik onsamenhangende fantasy-elementen open maar lijkt verder geen idee te hebben wat ermee te doen. Amper wat, zo blijkt uiteindelijk.
- Marvin Olbrechts over Het begin
Wel vloeien alle lijnen gemakkelijk en natuurlijk in elkaar over. Het verhaal is nergens complex of moeilijk te volgen. Aan het einde van het eerste deel van deze trilogie hebben we een aantal afgeronde lijntjes in handen, maar zijn er ook nog genoeg losse eindjes om op voort te borduren. Samen met de fijne hartverwarmende schrijfstijl van Anne West zorgt dit voor nieuwsgierigheid naar de volgende delen. Want het wat tamme karakter van Maud legt een stevige basis voor Britt en Yara.
- Sanne de Graaf over Maud
De plot kent wat onvolkomenheden hier en daar, maar voor de plot lees je Tyler niet. De grote kracht van Tyler is haar uitstekende psychologische inzicht en feilloze gevoel voor menselijke relaties en wat er onuitgesproken tussen mensen in de lucht hangt. Ze toont emoties op een subtiele manier in de alledaagse details. Ze schrijft nuchter, ironisch maar tegelijkertijd vol mededogen over mensen en hun eigenaardigheden. Als je het boek dichtslaat blijf je weemoedig achter.
- Inge Sparrius over Clock dance
Het boek is fraai gebonden met aan de binnenzijde een plattegrond van het landhuis met de kamers en de er verblijvende gasten. Het lijkt op Cluedo, waarbij de lezer aanwijzingen krijgt om de oplossing te vinden. Dit laatste valt echter niet mee; de lezer kan beslist niet alle plotwendingen voorzien. De reeks onthullingen aan het eind van het verhaal leidt tot een magische ontknoping. Het grote aantal personen en de sprongen in de tijd maken het verhaal soms wat onoverzichtelijk, hetgeen concentratie van de lezer vraagt.
- Onno van Rijen over De zevenvoudige dood van Evelyn Hardcastle