Fantastische kunstenaars: Peter Klijn

Op de Hebban Page voor de Fantastische Kunstenaars brengen we alle geweldige artiesten die eerder op Hebban te zien waren bij elkaar. 

Peter Klijn (1989) werkt momenteel als 2d artist voor Mediamonks en woont in Utrecht  

Wat doe je?

Ik werk in de game industrie als concept artist/illustrator, met hier en daar een gig voor animatie en tijdschriften. Ik ben nogal een ongeleid projectiel qua focus in het werkveld. Ik ben het meeste thuis in games, maar wat character design voor een animatiefilm of een logo ontwerpen zorgen voor een fijne afwisseling. Ik heb altijd binnen Nederland gezeten voor werk. Maar een keer het koude kikkerlandje verlaten om ergens anders te werken, is geen gek idee.  

Wat is je ding?

Ik hou enorm van popcultuur die een conventie omarmt of juist helemaal op z’n kop zet - maximum effort op alles! Een extreem conventionele monsterfilm zoals Pacific Rim, of juist een deconstructie zoals One-punch Man maken me enorm blij - toffe designs en buitenproportioneel geweld, daar ga ik hard op!

In mijn eigen werk probeer ik dit dan ook te verwerken, characters die altijd een verhaal vertellen door hun design heen. Zodra je kan zien dat een character een leven heeft buiten die ene stoere pose en het meppen van eindeloze hordes monsters, is een design final voor me.

Inspiratie haal ik uit andere culturen - er zijn zoveel mythologieën, religies en verhalen die meer bevatten dan een ridder die een monster bevecht. Veel van deze verhalen zijn heel droog en saai om te lezen, maar het is wel de bron van alle fantasy en scifi die we kennen. Ik vind het de moeite waard om te ploeteren door honderden gedichten om net die ene zin te vinden die de eerste beschrijving van een sorcerer ooit is. Soms is het gewoon fijn om lekker los te gaan met een design van iets dat iemand ooit duizenden jaren terug op perkament heeft beschreven, en daar mijn eigen visie aan toe te voegen.    

Hoe is het begonnen?

Ik heb bij Triumph Studios stage gelopen en een korte periode freelance werk gedaan, wat mijn eerste echte ervaring was met studiowerk. Dat heeft me toen wel de ogen geopend, ik had moeite de kwaliteit en snelheid bij te houden die nodig zijn in de games industrie. Na de stage ben ik dan ook harder aan de studie gegaan om mijn expertise bij te spijkeren.  

Na mijn afstuderen wist ik niet zo gauw wat ik moest doen - het aantal gamestudios in Nederland is beperkt, naar het buitenland zag ik nog niet zitten, en mijn dagen slijten als grafisch vormgever zou alle passie eruit zuigen die ik voor het vakgebied heb. Gelukkig had Abbey Games net een positie openstaan voor 2d artist. Daar heb ik twee jaar de development van een indie game mogen meemaken, van begin tot eind. Een totaal andere ervaring dan het maken van fantasy art voor Triumph.  

Met een klein team heb je beperkingen rekening mee te houden, en moeten karakters effectief en duidelijk opgezet worden. Je kan het niet doorgeven aan een 3d artist die de boel vervolgens animeert en rendert, je zal toch echt zelf de 536 frames aan animatie moeten tekenen voor die ene piraat. Ieder detail vertienvoudigt in de productiekosten tijdens development. 

Na (en tijdens) Abbey Games heb ik een tijdje als freelancer gewerkt. Ik pikte hier en daar wat illustratiewerk op, maar zat voornamelijk aan eigen producten te werken - een comic, game en artbook met het verzamelde werk van artists uit de Benelux. Veel van deze projecten lopen op het moment nog door, en worden dit jaar afgerond.    

Wat was je keerpunt? Wanneer dacht je: “dit is het!" of "Nu ben ik er!”

Dat grote punt, waarin ik tevreden ben met mijn eigen werk is er - net zoals bij bijna iedere artist - nooit geweest, maar ik heb tegenwoordig wel meer vrede met het woord 'stijl'. Waar ik het vroeger altijd als iets negatiefs zag omdat ik graag de coole semi-realism concept artist wilde zijn (maar altijd kleurrijke, cartoony dingen maakte), heb ik tegenwoordig meer respect voor hoe moeilijk het is een simpel en effectief design neer te zetten in plaats van het te overladen met zinloze details. Ik ben nooit echt de fase uitgeraakt dat ik mezelf niet meer als student beschouwde, juist na mijn schooltijd heb ik enorm veel geleerd van de dynamiek en chaos in een gamestudio. Misschien dat ik ooit op een dag mijn eigen werk kan zien zonder een mix van ego en afschuw, maar stiekem hoop ik van niet. Helemaal tevreden zijn zorgt voor stilstand.   

Vrijwel elke maand organiseer je in Utrecht een sketch-meet. Hoe en waarom is dat ontstaan?

Het stelt niet veel meer voor dan met een groepje artists naar een cafe te gaan en een hele dag te schetsen, maar ik heb gemerkt hoe waardevol dit is voor zowel de pro's als de studenten. Deze groepen komen samen in een relaxte omgeving waar gepraat wordt over freelance werk, eigen projecten en wie de beste superhero ooit is. De oorspronkelijke organisator was (geloof ik) Suzanne Helmigh, maar nadat ze naar het buitenland vertrok zakte de frequentie van die sketchmeets af.

Omdat ik ooit een Facebook event ervoor heb aangemaakt ben ik ineens gepromoveerd tot organisator van de sketchmeet, en zodoende bedenk ik nu nog steeds iedere keer een idiote naam (Three Point Landing Edition is mijn favoriet!) voor de groep artists die iedere keer naar Utrecht afreist.   

Je bent bezig met been soort showcase van Nederlandse en belgische illustratoren. Wat was de aanzet? Wat wil je bereiken met het boek met / voor illustratoren? Wat hoop je dat het zal brengen hier maar wellicht ook Buiten Nederland en België?

De aanzet voor het Benelux artbook was simpel: ik miste een boek met het werk van landgenoten, maar ook vrienden uit België. Luxemburg zit in de titel, maar eerlijk gezegd kon ik geen artist uit dat land vinden.

Natuurlijk zijn er al tientallen artbooks op de markt die hun werk bevatten, maar tijdens Trojan Horse was a Unicorn (een art conferentie) viel me iets op wat eigenlijk heel obvious is: het Nederlandse entertainment-artwereldje is klein, en iedereen kent elkaar. Maar voor net afgestudeerden of potentiele klanten zijn die sociale kringen vaak niet bekend, terwijl die groepen er wel baat bij zouden kunnen hebben om te weten wie we zijn en wat we doen. We hebben tig prijzen voor kinderboekillustratoren en tijdschriften, maar niks voor de makers van fantasy of scifi art. Dit heeft er mede mee te maken dat het een klein wereldje is, maar ook dat het grotendeels onzichtbaar is - internationaal zijn namen zoals Titus Lunter of Brams Sels wel bekend, maar lokaal is er weinig aandacht.  

Misschien dat het boek daar verandering in kan brengen. Een naslagwerk met iedere freelancer die binnen een halfuur bij je studio kan staan voor een in-house opdracht; een naslagwerk dat ook een aanzet kan geven voor een student om vragen te stellen aan een pro die in dezelfde stad woont. Ik hoop dat het ook het wereldje wat duidelijker zichtbaar maakt voor mensen buiten de industrie.

Bekijk meer art van Peter Klijn op zijn Artstation en volg hem op Twitter en Facebook.

Opmerkingen bij de kunstwerken

De platen staan op volgorde in dit artikel en de titels identificeren de kunstwerken.

Moonslash: Na het kijken van een oude samuraifilm bleef het concept hangen van ‘voedsel in stukken choppen’. En de maan is net een grote kaas, dus...  

Runner: Zonder redenen Nederlandse woorden in fantasy verwerken is hilarisch (fact!). Na wat schetsen van een creature design met de naam Pakmedan kwam dit duo eruit rollen

Discworld Finest: Fanart van de briljante Discworld boeken. De serie heeft een grote impact gehad op mijn visie van kunst en cultuur, en storytelling.  

Boxing: Veel illustraties bevatten het moment van impact, een explosie, een duel, twee legers in gevecht... Met deze plaat wilde ik de stille intensiteit van vlak voor een gevecht neerzetten, en een gekke camerahoek uitproberen.    

Pirateface: Begonnen als een schetsje dat ging snowballen tot een testcase voor belichting en het uitwerken van een plaat. Als ik niet weet wat ik moet tekenen begin ik altijd met piraten, die zijn cool. Fictieve piraten dan hè, echte piraten zijn stom.